معاون فنی محیط زیست مازندران در گفت وگو با پیام ما

مخالفت با عبور لوله گاز از وسط جنگل اوجاکله

درحالی فرماندار فریدونکنار از عبور خط انتقال گاز شمال از وسط جنگل‌های اوجاکله خبر می‌دهد که معاون فنی محیط زیست مازندران این موضوع را تکذیب کرده و مسیر عبوری این خط لوله را از کنار جنگل‌ها می‌داند.

چند روز گذشته فرماندار فریدونکار از عبور خط انتقال گاز شمال از وسط جنگل‌های اوجاکله خبر داد و گفت: متاسفانه خط انتقال گاز شمال، جنگل را به دو قسمت 2 و دوازده هکتاری تبدیل کرده که اگر برای آنان مدیریت مناسبی صورت نگیرد بقا و پایندگی آن در آینده به خطر خواهد افتاد. این در حالی است که یداللهی معاون فنی محیط زیست مازندران در گفت‌و‌ گو با پیام ما در این خصوص می‌گوید: طرح انتقال گاز را از منطقه جنگلی اوجاکله خارج کرده‌ایم. به گفته یداللهی، بعد از ارسال درخواست شرکت گاز، این موضوع از سوی محیط زیست استان بررسی و به شرکت گاز نامه زده شد که کار خود را خارج از عرصه‌های جنگلی آغاز کنند.

تصویب عبور خط گاز از جاده شوسه

یداللهی می‌گوید گزارش ارزیابی طرح جدید انتقال گاز سد سنگر( استان گیلان) به سمت رامسر تا نکا مقرر مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت طرح و نقشه آن توسط کارشناسان محیط زیست به گونه‌ای تغییر یافت که در امتداد همان لوله قدیم گاز و به موازات آن قرار گیرد تا میزان تخریب آن به حداقل ممکن برسد و این انتقال گاز به هیچ عنوان جنگل اوجاکله را قطع نمی‌کند. این طرح انتقال گاز از جاده شوسه عبور می‌کند و هیچ فضای جنگلی و درختی را رد نخواهد کرد. و ما اخیرا یعنی حدود دو هفته‌ای است که این موضوع را مصوب کرده‌ایم و به شرکت گاز نامه زده‌ایم که کار خود را خارج از عرصه‌های جنگلی آغاز کند. او اضافه می کند: ما به هیچ عنوان حاضر نیستیم اوجاکله‌ از بین برود و به دو تکه تقسیم شود، این جنگل‌ها شاخص جنگل‌های دشتی هستند.

۳۰سال دیگر جنگل از ایران حذف می شود

پیش از این هادی کیادلیری استاد دانشگاه و رییس انجمن جنگل بانی ایران  پیش بینی کرده بود شاید در ۳۰ سال آینده در شمال کشور هیچ جنگلی را نبینیم. او در گفت‌وگو با همشهری گفته بود:‌ عاملی که موجب تخریب جنگل‌های شمال شده،  همین توسعه بی‌قاعده و اجرای پروژه‌های عمرانی است که اغلب بدون دور‌اندیشی برای رفع نیازهای کوتاه‌مدت اجرا می‌شود و تخریب زیادی در پی دارد. به گفته این استاد دانشگاه،  بیشتر متولیان و مجریان پروژه‌های عمرانی،  منابع طبیعی را به‌عنوان منابع و زمین‌های رایگان می‌دانند و با همین نگاه،  بدون درنظر گرفتن معیارهای زیست‌محیطی طرح‌های عمرانی ازجمله جاده‌کشی،  انتقال خطوط نیرو و لوله‌های نفت،  گاز و آب را از داخل این مناطق عبور می‌دهند. در نتیجه با دستکاری در اکوسیستم این مناطق،  زمینه طغیان آفات و بیماری‌ها فراهم می‌شود و بیشترین تخریب‌ها در همین نقاط اتفاق می‌افتد. ضمن آنکه ایجاد راه در مناطق بکر طبیعی و رویشگاه‌های جنگلی باعث می‌شود افراد سودجو، ‌قاچاقچیان و شکارچیان غیرمجاز به سادگی به این مناطق دسترسی پیدا کنند.