سایت خبری پیام ما آنلاین | اندر حکایت زاینده رود

استاندار اصفهان گفت:

اندر حکایت زاینده رود





اندر حکایت زاینده رود

۲۹ آبان ۱۴۰۱، ۹:۲۴

استاندار اصفهان در جلساتی که به‌تازگی با مدیران ادارات اصفهان داشته‌، گفته است که برای جبران کمبود یک میلیارد مترمکعبی منابع آب زاینده رود تمهیداتی در نظر گرفته شده؛ به این ترتیب که کمتر از نیمی از این مقدار از طریق شیرین‌سازی و انتقال از سواحل جنوبی و نیمی دیگر نیز از طریق انتقال منابع آبی رودخانه‌های جنوب استان تامین خواهد شد. به‌گفته او به موازات موضوع تامین آب، در چهار محور تاثیرگذار دیگر چون مدیریت مصرف، مدیریت پساب، کنترل برداشت‌های غیرقانونی و الگوی کشت نیز اقداماتی در حال انجام است. پرواضح است که تصمیمات فوق قطعا حاصل نتایج جلسات و مطالعات مکرر و طولانی با تمام اقشار از کشاورزان گرفته تا خبرگان و اساتید دانشگاهی صورت گرفته و مسلماً در اتخاذ این تصمیمات خرد جمعی نهفته بوده ولی از منظری دیگر، مواردی در این مورد مطرح است که به آن اشاره ‌می‌شود.
اول اینکه در چند دهه اخیر، به‌طور مکرر، برای تامین آب شرب کلان‌شهرها به‌خصوص تهران و حتی اصفهان ثابت شده که به‌دنبال تامین آب بیشتر، خواه‌ ناخواه، جذابیت و رفاه و احساس امنیت در چنین شهرهایی افزایش یافته و بنابراین مصرف آب به طرق گوناگون همچون شرب، صنعت و کشاورزی افزایش ‌می‌یابد و مجدداً داستان برخوردار نبودن تالاب‌ها و محیط زیست از حقابه قانونی آنها تکرار ‌می‌شود. با این روند، حاصل کار، همان تالاب‌های خشکیده و توسعه در بخش کشاورزی، صنعت و مهاجرت به شهرها و گسترش شهرها خواهد بود که به‌دنبال آن این وضعیت باعث ناپایداری شهرها و تهدید جدی محیط زیست از نظر آلودگی آب‌ها و هوا شده است.
دوم اینکه به هر حال باید پذیرفت که موقعیت کلان‌شهر اصفهان به‌جهت قرار گرفتن در مرکز ثقل کشور و برخورداری از اتصال به شاهراه‌های اصلی کشور دارای یک جایگاه ممتاز بوده و از طرف دیگر به علت وجود تنوع در انواع صنایع بالادستی و پایین‌دستی -از فولاد گرفته تا پتروشیمی و نفت و همچنین نیروگاه‌های متعدد تولید برق- پتانسیل‌های خوبی برای جذب مهاجر از دیگر استان‌ها است. بر این اساس چنانچه ضمانتی کافی برای جبران کمبود‌های منابع آب در این استان فراهم شود، باید اذعان کرد که افزایش جمعیت شهر اصفهان از چهار میلیون کنونی به آسانی تا ده میلیون نفر امکان‌پذیر است. چون اولاً سابقه مهاجرت از استان‌های جنوبی و زاگرس‌نشین به اصفهان وجود داشته و ثانیاً شرایط وخیم آب و خاک و محیط زیست در این استان‌ها و خصوصا افزایش گرمایش هوا ناشی از تغییر اقلیم در سال‌های پیش رو، ثابت ‌می‌کند که در صورت فراهم بودن شرایط مناسب زندگی در اصفهان که با وجود آب پیوند یافته‌، ناگزیر مهاجرت‌های گسترده‌ای به این شهر دور از انتظار نیست. ثالثاً پهنه دشت اصفهان از سه طرف شرق و غرب و شمال این امکان را فراهم کرده که شهرک‌های مسکونی رشد قارچ‌گونه‌ای داشته باشند؛ فارغ از اینکه دشت اصفهان و برخوار یکی از مهمترین دشت‌های تحت تاثیر فرونشست در ایران و جهان است.
راه حل چیست؟ به هر ترتیب مواردی که استاندار محترم گفته، در کوتاه‌مدت و یا میان‌مدت نیاز اصلی این استان است ولی آنچه که مسئولان و برنامه‌ریزان کشور باید به آن توجه کنند، آن است که آیا ضمانتی وجود دارد که بعد از تامین یک میلیارد مترمکعب آب در سال‌های آتی، در سال‌های 1410 یا 1420 و حتی 1450، بار دیگر کمبود منابع آب به‌وجود آید و نیاز امروز تکرار شود؟ اگر چنین شد آیا باز هم راهکار اصلی تامین آب است؟ و اگر پاسخ به این سوال هم مثبت است، از کدام منبع؟
در واقع راه حل اصلی درازمدت که در برنامه احیای زاینده‌رود و احیای تالاب گاوخونی و توقف فرونشست‌ها به آن اشاره نشده است، کاهش بارگذاری‌ها در همه ابعاد و لزوما کاهش بارگذاری منحصراً در بخش صنعت بوده که با انتقال صنایع آب‌بر و صنایع وابسته به آن به سواحل دریای عمان، نه تنها ‌می‌تواند مصرف آب این بخش را حذف کند بلکه جمعیت کثیری از شاغلان و خانواده‌های آنان را نیز به کلان شهرهای صنعتی در سواحل دریای عمان منتقل می‌کند و به این ترتیب کاهش بارگذاری در بخش صنعتی و جمعیتی رخ خواهد داد.
از هم اینک و تا افق سال 1410 باید زیرساخت‌های لازم شامل برای برپایی چند کلان‌شهر مدرن با امکانات مکفی و پتانسیل پذیرش جمعیتی بین 2 تا 5 میلیون نفر در سواحل مکران و دریای عمان اجرا شود. یکی از این کلان‌شهرها موسوم به «نوسپاهان» ‌می‌تواند پذیرای اغلب صنایع آب‌بر و کم‌آب‌بر اصفهان باشد و باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که تا افق 1415 و در نهایت 1420 اصفهان به یک شهر کم‌جمعیت و صرفا یک شهر توریستی با قدرت جذب سالانه میلیون‌ها گردشگر تبدیل شود. در این حالت است که رودخانه زاینده‌رود دارای جریان دائمی، تالاب گاوخونی احیا، فرونشست متوقف، هوای آلوده ناشی از قطب‌های صنعتی اصفهان حذف شده و در نهایت یک شهر پایدار دوستدار محیط زیست از نو متولد خواهد شد.

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *