تحریریه پیام ما

درباره «دان مک‌کالین»، عکاسی که به‌جای ثبت تصاویر باروت و خون به عکاسی از مناظر مشغول است

پناه‌بردن از جنگ به طبیعت

۷ خرداد ۱۴۰۳، ۱۱:۳۴

عکاسی به واسطه بازنمایی عین به عین از جهان بیرون، در همان آغاز اختراع خیلی زود به جهان رسانه‌ها وارد و سویه استنادی آن سبب شد که عکاسان شاهدان صادق عرصه مطبوعات باشند. تصاویر جنگ‌ها از جبهه نبرد که تا قبل از ورود دوربین‌های عکاسی توسط نقاشان بر صفحات روزنامه‌ها تصویرسازی می‌شد جای خود را به عکاسی جنگ داد و در این میان عکاسانی که سری نترس داشتند به شوالیه‌های رسانه‌های خود بدل شدند. «دان مک‌کالین»، روزنامه‌نگار و عکاس بریتانیایی از عکاسانی بود که همیشه بوی مرگ می‌داد.

به گزارش پیام ما به نقل از ایرنا، عکس‌های «مک‌کالین» از نزدیکترین خط مقدم بر صفحات روزنامه‌ها چاپ می‌شد. «مک‌کالین» با توجه به خطراتی که عکاسی جنگ داشت با تاریخ‌نگاری تصویری، خودش را در زمره بهترین عکاسان جنگ ثبت کرد. از جمله ویژگی‌های عکس‌های او توجه به دو طرف درگیر در میدان جنگ است.

مک‌کالین2

او در سال ۱۹۳۵ در منطقه‌ای فقیرنشین واقع در شمال شهر لندن به دنیا آمد. در پانزده‌سالگی مدرسه را ترک کرد. اولین تجربه اش از عکاسی به دوران خدمت سربازی‌اش در نیروی هوایی سلطنتی باز می‌گردد، وقتی که به‌عنوان دستیار چاپ عکس‌های شناسایی هوایی کار می‌کرد. پس از آن به‌عنوان عکاس حرفه‌ای برای «آبزرور» (The Observer)، روزنامه چاپ یکشنبه، مشغول به کار شد.
اولین ماموریتش در منطقه جنگی زمانی بود که او را در ۱۹۶۴ به قبرس فرستادند. از آن زمان تاکنون، درگیری‌های زیادی از جمله ایرلند شمالی، ویتنام، بیافرا و لبنان را برای «آبزرور» و مجله «ساندِی تایمز» لندن گزارش کرده است. «مک‌کالین» که یک عکاس خود آموخته است، می‌گوید که رشته عکاسی را از برلین شروع کرده و هفت سال بعد در ویتنام فارغ‌التحصیل شده است.پوشش تصویری جنگ داخلی در قبرس، لبنان، بنگلادش و بحران در کشورهای مثل کامبوج، کنگو اشغال بخشی از برلین توسط ارتش سرخ و ساخت دیوار معروف برلین و همچنین جنگ میان ایران عراق از جمله مجموعه‌های کاری او است. عکس‌های او از ویتنام در روزنامه‌های مهم جهان از جمله «ساندی تایمز» و «نیویورک تایمز» به چاپ رسیدند.

مک‌کالین3

او این روزها به عکاسی از طبیعت مشغول است. عکس‌های سیاه سفید از طبیعت انگلستان، پروژه‌ای است که او برای رهاسازی ذهنی و روانی‌اش از همه سیاهی‌هایی که در نیم قرن به به تصویر کشیده است، انجام می‌دهد. «مک‌کالین» در گفتگویی با مجله «Aesthetica» دلیل عکاسی از مناظر و طبیعت را چنین بازگو می‌کند: «آزادی و تجربه دورشدن از جنگ و ویرانی؛ مناظر به من این فرصت را داده‌اند که از جنگ فرار کنم و ذهنم را پاک کنم. درختی وجود دارد که من از روی تپه نزدیک خانه خود عکس گرفته‌ام. مناظر به قلب من نزدیکتر هستند.»

مک‌کالین 4