سایت خبری پیام ما آنلاین | بهاءالدین محمدی راد برگزارکننده نمایشگاه فیلمپوسترهای فیلم های کلاسیک: ما برای همیشه بودن زندگی می کنیم

بهاءالدین محمدی راد برگزارکننده نمایشگاه فیلمپوسترهای فیلم های کلاسیک: ما برای همیشه بودن زندگی می کنیم





۲۴ شهریور ۱۳۹۵، ۲۱:۵۹

بهاءالدین محمدی راد برگزارکننده نمایشگاه فیلمپوسترهای فیلم های کلاسیک:
ما برای همیشه بودن زندگی می کنیم

بهاءالدین محمدی راد متولد سنندج – آغاز تحصیلات دانشگاهی سال 1366 در دانشگاه هنر تهران و در سال 1377 بامدرک کارشناسی ارشد فارغ التحصیل شد. در دانشگاه های ایران به عنوان مدرس دروس طراحی فعالیت و آموزش های خود را شروع و اکنون به عنوان عضو هیئت علمی رسمی دانشگاه شهید باهنر کرمان-دانشکده هنر و معماری صبا در گروه کارشناسی نقاشی، استخدام و مشغول به تدریس، دروس تخصصی می باشد. وی مجموعه ای از پوسترهای فیلم های درخشان دهه های بسیار گذشته سینما را جمع آوری کرده و 45 عدد از آن ها را نسبت به سلیقه بازدیدکنندگان در گالری آزاد کرمان به مناسبت روز ملی سینما به مدت چند شب به نمایش درآورده است.
با وی گفت و گویی در همین راستا داشته ایم:

چگونه این مجموعه را جمع آوری کردید؟
به خاطر علاقه شخصیم به این مجموعه های پر خاطره که باعث می شوند به دنیای هنر به خصوص سینما جذب شویم و علاقه پیدا کنیم شروع به جمع آوریشان کردم که کم کم تبدیل شد به یک فعالیت دائمی و مستمر.
چه چیز این آثار در ابتدا شما را به خودشان جذب کردند؟
دوران کارشناسی نقاشی خواندم برای همین شاید طراحی پوسترها بسیار برایم جالب بود و مرا جذب کرد و خب در گذشته طراحی در پوسترهای دوران طلایی سینما بسیار لحاظ می شد.
زیبایی و جذابیت پوسترها در این چند سال فعالیتم در این زمینه باعث شده که متوجه نگاه ویژه ای که در این پوسترها لحاظ شده که آنها را تبدیل به آثار هنری کرده است بشوم. در حقیقت ، یک نوع ظرافت در تک تک این آثار و طراحیشان وجود دارد که مخاطبین در هر سن و قشری چگونه به راحتی با آن ها ارتباط برقرار کنند که خود هنری است ستودنی . سیاست های تبلیغی و اقتصادی را نیز در کنار همه این موارد گنجانده اند. علاقه ام با توجه به جامعه شناسی و یا جوامع مختلف و استقبالشان نسبت به نمایش گذاشتن این پوستر ها جهت می گرفت و همه این ها مواردی است که کم کم به مرور زمان متوجه شان شدم و بیشتر به دنبالشان رفتم. چه حالا فونت نوشته ها و رنگ آمیزی و طراحی و همه وهمه برایم جالب توجه شد و تلاش کردم به شکل زیبایی به آن ها بپردازم.
در این زمینه فعالیت دیگری داشته اید؟
بله کتابی را تالیف کردم که صحبت اصلیش طراحی پوسترها در زمان دوران طلایی سینما می باشد. یعنی تا زمانی که در پوسترها ، عکس بتواند جای خودش را باز کند یک مقطعی از سال های 1955تا 1957 را در نظر گرفتم و این کتاب بیشتر حول و حوش، جدیت طراحی در دنیای پرتکنیک و حرفه ای طراحی در پوسترهای سینما است که مخاطبین و علاقه مندان، به راحتی بتوانند در این باره اطلاعات کسب کنند. در واقع در این کتاب به این نکته اشاره داشته ام که با تکنولوژی هایی مثل فتوشاپ طرحی را یک شبه، بی توجه و بی دقت چاپ می کنند درحالی که نتیجه تحقیقم با چند طراح دیگر این بوده است که طراحان حرفه ای در دنیا چیزی در حدود یک ماه(4 هفته) زمان می گذاشتند تا اثری را که در شان آن فیلم و فرهنگ کشورشان هست را ارائه دهند. و برای جهانیان یک الگوی زیبا از فرهنگ و کشورشان به نمایش بگذارند؛ مثلا رناتو کازارو یکی از طراحان این حیطه است که بسیار به دنیای زیبای پوستر توجه دارند و با نکته سنجی و دقتشان آثار ارزشمندی را ارائه داده اند. هدفشان این بوده که بتوان آبرو و شان و منزلتی را به سینما داد و البته کیفیت بعضی هایشان به حدی بالاست که جزو آثار کلکسیونی ارزشمند دنیا قرار می گیرند.
در دنیا یک عده تنها به دنبال این هستند که نقاشی بخرند یا مجموعه ای از تمبر و عکس و … را جمع آوری کنند، یک عده هم مثل من به دنبال پوسترهایی هستند تا به عنوان آرشیو یا گنجینه ای از این آثار زیبا را داشته باشند و صد البته این آثار هم دارای ارزش و کیفیتی هستند که به هر حال مجموعه ای از دنیای پر از رنگ و احساس سینما است.
هرکشوری در چه زمینه ای از طراحی پوستر قوی هستند؟
پوستر های فیلم در دنیا در کشور های مختلف مورد استفاده های گوناگونی دارند مثلا در کشورهای کمونیستی بیشتر توجه به کیفیت های بیانی است، آنچه که در نهان است و یک نگاه سوسیالیستی به آن دارند. در اروپا جنبه تجاری و تجاری – هنری این مقوله برایشان بیشتر مورد اهمیت است و در آمریکا هم هستند کسانی که به اضطلاح در فضای کلکسیون ها و جمع آوری پوسترهای فیلم ها هستند اما به نظر خود من از نظر آرشیوی در این زمینه انگستان خیلی خوب عمل کرده است؛ ایتالیا و فرانسه هم به همین شکل خوب هستند اما عموما کسانی که خیلی به صورت اساسی و کلاسه شده در حال دنبال کردن این ماجرا هستند انگلستان است. به تازگی در چین و ژاپن این مسئله دارد فرهنگ سازی می شود. ژاپن طی تحقیق و بررسی که در این زمینه انجام داده متوجه شده که به جمع بندی خاصی در این باره می توان رسید و در این راستا برنامه ویژه و هزینه ای را در نظر گرفته است. چون در کشور ژاپن، مجموعه داران انجمنی را دارند به نام «مجموعه داران و ملزومات سینمایی».
در ایران هم کسانی هستند که به شکل حرفه ای در این زمینه فعالیت کنند؟
در کشور ما در پایتخت نزدیک به 25 نفر در این زمینه به طور جدی فعالیت می کنند که بیشتر با ایتالیا و انگلستان در ارتباطند. و خیلی از جوانان علاقمندان باذوق دیگر به صوت خوب در این زمینه فعالیت می کنند.
در حال حاضر بیشتر پوسترها کپی برداری از روی پوسترهای خارجی است.
در ایران ما حدود 30 عدد آتلیه خاص برای طراحی پوستر داشتیم که بیشترشان جنبه های سلیقه ای را اعمال می کردند و بیشتر برای اعمال سلیقه شان از کشورهایی مثل ایتالیا تا حدودی فرانسه و آمریکا بهره می گفتند. در ایران تا حد کمی کپی برداری از روی پوسترهای خارجی صورت می گیرد و تا حدی هم تلاش می شود که یک روند شخصی را داشته باشند شاید افرادی مثل قباد شیوا یک سبک های شرقی و مجاری را جا انداخته بودند اما در حال حاضر در ایران پروژه پوستر و طراحی پوستر بیشتر به هدف شرکت در جشنواره ها و کسب مقام و جوایز است و قالب درستی که از محتوا و فیلم می شود در آن ها نیست. چندان به بخش های زیبا شناسانه این اثر توجهی نمی شود.
دلیلش چیست؟
ذهنیت ها درگیر چیزی به جز دنیای زیبای پوستر است. هر چند زمانی که بیان می کنیم که پوسترهایی که طراحی کردید سخیف و سطح پایین هستند و برای این که پوستر شوند باید بر روی مقوای خام با رنگ چاپ شوند این مقواها خیلی قبل تر ازاین درخت بودند و این درختان قطع شده اند تا این کارهای نامناسب بر رویشان چاپ گردد و شما خیلی راحت این طرح های نامناسب را بر رویشان چاپ می کنید که این نوعی جنایت محسوب می شود. اما طراحی هایی که بسیار رویشان کار شده و دارای ارزش هنری بالایی هستند تلاش می شود که از بین نرود و به عنوان یک اثر هنری برای فرهنگ سازی سال های سال از آن استفاده کنند که این به نفع خودمان و طبیعت و دنیایی است که در آن زندگی می کنیم.
علاقمندان به این عرصه یک افراد خاصی هستند که بسیار هم وفادارند به دنیا و اطلاع دارند که در سرتاسر دنیا هم کسانی مثل خودشان وجود دارند و با آنها ارتباط فرهنگی دارند. آن ها حتی با هم پوستر های ارزشمندشان را معاوضه می کنند یا با قیمتی مناسب به یکدیگر می فروشند مثلا من کاملا به یاد دارم که حدود 15-20 سال پیش خانمی از خارج از کشور به ایران می آمد و دنیال آرشیویست ها می گشت و پوسترهای خیلی معمولی دهه 60 و 70 را کیلویی خریداری می کرد و جالب و عجیب است که خیلی از این پوسترها دانه ای 100دلار قیمت داشتند. یک عده ای شدیدا به مقوله هنری علاقمندند و تلاش می کنند که بازار آثار هنری راکد نباشد. و تنها در محدوده یک شهر و کشور نباشد و اکثریت موزه ها را پوشش دهد و توجه نسل جدید را به آثار نسل قدیم جلب کنند و تاثیر بگذارند بر روی آن ها.
پوستری هست که بیشتر از بقیه دوستش داشته باشید؟
اکثریتشان را دوست دارم و به جز پوسترهای چند فیلم کمدی سطح پایین همه شان محبوبم هستند. هر آن چه که هستند بسیار برایشان احترام قائلم؛ به نوع طراحی رنگ آمیزی، نوع نگاه طراح و توجه خاصی که درشان وجود دارد که خودشان را به منه بیننده بشناسانند. این یک نوع تبادل فرهنگی است. و با بینندگانشان حرف می زنند و آن ها را به تماشای این دنیای زیبا دعوت می کنند ویک بالا بردن سطح آگاهی و فکری و دانش افزایی را دربردارند.
برخلاف خیلی از گرافیست ها که معتقدند که کار دارای جنبه های فنی خودش است ما مجموعه داران پوستر به چیز هایی مثل این که چه کیفیت های حسی در آن ها در جریان است که این کیفیت های حسی باعث می شوند ما به ادبیات داستانی فیلم و جنبه های هنری دیگرش نگاه عمیق تری را داشته باشیم معتقدیم.
این چندیم بار است که این نمایشگاه را برگزار می کنید؟
اولین بار در تهران به نمایش گذاشتم این آثار را که البته خیلی انگیزه جدی نداشتم اما بعد از ان این نمایشگاه برای بار سوم است که در کرمان برگذار می شود و هدفم، توجه به فرهنگ های تصویری گذشته است.
استقبال چه طور بوده است؟
استقبال خیلی خوب نبوده است. چون معمولا نسل جوان بیشتر به این جور نمایشگاه ها می آیند و توقع تصاویر و داستان های جدید را دارند و متاسفانه این آثار متعلق به دهه هایی است که همه مجریانشان از دنیا رفته اند و یا نسل جدید چندان آشنایی با آن ها ندارند. البته من خیلی تلاش کردم که در طراحی پوستر تبلیغی نمایشگاه، اشاره به این نکته داشته باشد که این آثار متعلق به دوره طلایی و خاصی از دنیای سینما است. ما هیچ گاه نمی توانیم آثار قدیمی و کلاسیک در هر هنری را دور بیاندازیم یا نادیده بگیریم، این بی انصافی بزرگی است . برای این که بتوانیم سرمان را در سکوهای جهانی با افتخار بالا بگیریم نیازمند یک پایه محکم هستیم که همه این آثار کلاسیک ارزشمند هستند که از ریشه های فرهنگی هر مملکت و سرزمینی نشات می گیرند و سکوهای پرافتخار ما هستند.
توجه کردن به دنیای زیبای این ها شاید چیزی را در ذهن ما بیدار می کند و آن شاید اصالت هاست؛ اصالتی که در مورد هر چیزی باید مدنظر داشته باشیم.
این آثار اوریجینال هستند، با این سنجاق هایی که نصبشان کردید آسیب نمی بینند؟
چرا آسیب می زند هرچند جزیی و جزو حس نوستالژیک آثار هم می شوند. اگر توجه کنید جای سنجاق برای اتصالشان روی بعضی ها خیلی زیاد هم هست مثل فردی که بارها و بارها زخمی شده است. اما متاسفانه امکانات وصل و به نمایش گذاشتن و دوباره جمع آوری و حملشان در ایران به صورت حرفه ای و فنی وجود ندارد و ما فقط می توانیم سعی کنیم که آسیب دیدگیشان در هر مرتبه را به حداقل برسانیم.
یک حرکتی شروع شده و فقط هم مربوط و مختص این نمایشگاه نیست ما برای همیشه بودن زندگی می کنیم نه برای این که دوره ای باشه و بعد تمام بشود و برود نه این یک آغازنامه ایست در دنیایی که من زندگی می کنم و در جوامع دیگر ادامه دهم شاید عظمتی که در این پوسترها هست بتواند یک ذهنیتی را به ارمغان بیاورد.

به اشتراک بگذارید:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *