پس از گذشت سه روز از زمان حادثه، مادر دانش‌آموز قربانی خشونت این‌طور از حال و روز پسرش می‌گوید:‌ «پسرم مدام گریه می‌کند و از مدرسه ترسیده و می‌خواهد دیگر مدرسه نرود. ما زیاد راجع‌ به این اتفاق در خانه صحبت نمی‌کنیم که او فراموش کند و از دوستانش خواسته‌ایم که او را تنها نگذارند و سرش را گرم کنند.» «عبدالصمد موسوی»، مدیر آموزش‌وپرورش ناحیه ۳ شیراز دربارهٔ این اتفاق در اطلاعیه‌ای که روز شنبه منتشر شد، از برخورد با معلم خاطی از سوی هیئت تخلفات اداری خبر داد و موضوع را خاتمه یافته اعلام کرد.

درحالی‌که تنبیه بدنی دانش‌آموزان در مدارس جرم‌انگاری شده و طبق قانون مجازات اسلامی هر نوع اهانت و هتک حرمت و حیثیت  افراد، جرم است و مجازات کیفری دارد، اما هنوز هم در برخی مدارس دانش‌آموزان مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گیرند. گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی و غیرانتفاعی مثل گروه «نجات کودکان» در سال ۲۰۲۳ می‌گویند که سالانه هزاران کودک در اثر تنبیهات بدنی یا جان خود را از دست می‌دهند و یا به‌شدت مجروح می‌شوند. 

 

همچنین، با وجود اقدامات قانونی در سراسر دنیا فقط ۶۵ کشور از ۱۹۹ کشور موفق شده‌اند همهٔ انواع تنبیهات بدنی را ممنوع اعلام کنند. درحالی‌که یکی از اهداف توسعهٔ پایدار پایان دادن به همهٔ انواع تنبیه بدنی تا سال ۲۰۳۰ بوده است. اما آمارها نشان می‌دهند که قوانین در همه‌جای جهان سالانه فقط توانایی محافظت از یک کودک از هر هفت کودک را دارند. 

 

باوجوداین، برخی خانواده‌ها همچنان به پیگیری‌های قضایی و حمایت از حقوق کودکانشان امید دارند. همانطور که مادر امیر، پسربچه‌ٔ شیرازی که این روزها از ناحیه سر و پشت گوش آسیب دیده به «پیام ما» می‌گوید:‌ «سر پسرم ورم کرده، تکه‌ای از دندان او شکسته، روی گردنش جای دست معلم مانده بود. روز شنبه هم که به پزشک مراجعه کردیم، مشخص شد که سر و پشت گوش او آسیب دیده و به پزشک قانونی ارجاع دادند.» این مادر دربارهٔ حال روحی پسرش می‌گوید:‌ «پسرم مدام گریه می‌کند و از مدرسه ترسیده و می‌خواهد دیگر مدرسه نرود. ما زیاد راجع به این اتفاق در خانه صحبت نمی‌کنیم که او فراموش کند و از دوستانش خواسته‌ایم که او را تنها نگذارند و سرش را گرم کنند.»

 

او تأکید می‌کند که خلاف ادعای آموزش‌وپرورش معلم خاطی را از روز حادثه ندیده‌اند: «هرچند که اداره‌کل آموزش‌وپرورش ناحیه و مدیر مدرسه از ما دلجویی کرده‌اند، اما ما کسی را نبخشیده‌ایم و از حقوق فرزندمان نمی‌گذریم و از مجاری قضایی پیگیر ماجرا هستیم و حتماً از معلم خاطی شکایت می‌کنیم.» این در‌حالی‌است که عبدالصمد موسوی، مدیر آموزش‌وپرورش ناحیه ۳ شیراز پیش‌ازاین ادعا کرده بود که «طی دیداری با حضور مدیر مدرسه، اولیای دانش آموز و معلم ورزش و در پی دلجویی و عذرخواهی معلم از دانش‌آموز موضوع خاتمه یافته است.» 

 

پروندهٔ معلم خاطی در هیئت رسیدگی به تخلفات کارکنان آموزش‌وپرورش

مادر این دانش‌آموز همچنین در شرح ماجرا می‌گوید پسرش در حال مرور پاسخ‌هایش به سؤالات امتحانی بوده که مورد هجوم مراقب امتحان (معلم ورزش) قرار گرفته است، در‌حالی‌که مدیر آموزش‌وپرورش ناحیه ۳ شیراز علت این حادثه را پیش‌تر درگیری لفظی اعلام کرده بود. آنطور که مدیر آموزش‌وپرورش ناحیه ۳ شیراز دربارهٔ این برخورد معلم شیرازی توضیح داده، پروندهٔ این معلم ورزش به هیئت تخلفات اداری معرفی شده است: «به‌دلیل رفتار خارج از شأن شغلی و اداری این معلم ورزش پرونده او به هیئت بدوی رسیدگی به تخلفات اداری کارکنان آموزش‌وپرورش ارسال شد.» همچنین به گفتهٔ مادر امیر، مدیر مدرسه از اخراج این معلم از مدرسه خبر داده است. 

 

آثار ناگوار تنبیه بدنی

آن‌طور که مادر امیر از روز حادثه برای «پیام ما» روایت کرده بود، این اتفاق تلخ بر سر آزمونی افتاده بود که قرار بود میزان پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان را در نیم‌سال اول بسنجد. اما به وقوع پیوستن این اتفاق حالا «امیر» را در شرایط روحی سختی قرار داده است و احتمالاً  امتحانات ترم او کمتر از یک‌ماه دیگر آغاز می‌شود. 

 

یافته‌های مطالعهٔ پرلز در سال ۲۰۱۶ دربارهٔ اهمیت احساس امنیت دانش‌آموزان در مدرسه و پیوند آن با پیشرفت تحصیلی می‌گوید که هر نوع آزار دیدن دانش‌آموزان در محیط مدرسه یادگیری آنها را به مخاطره می‌اندازد و پیشرفت تحصیلی آنها را مختل می‌کند؛ چراکه آزار آن‌هم از نوع بدنی، به عزت‌نفس دانش‌آموزان ضربه می‌زند و اضطراب را در آنها افزایش می‌دهد و در نتیجه عملکرد درسی آنها را تضعیف می‌کند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که هرچند ۶۶ درصد دانش‌آموزان ایرانی، هیچ‌گونه آزاری در مدرسه تجربه نمی‌کنند، اما ۲۳ درصد آنها ماهانه و ۱۰ درصدشان هفتگی انواعی از آزار را تجربه می‌کنند. به‌این‌ترتیب، ضروری است که مدارس علاوه‌بر اهمیت قائل شدن برای جو تحصیلی، متغیرهای انضباط، جو عاطفی مدرسه، نظم و امنیت و میزان احساس تعلق دانش‌آموزان به مدرسه و میزان آزار دیدن آنها را رصد کنند و در راستای بهبود شرایط مدارس بکوشند.