در پرونده مشترک ایران با ازبکستان و تاجیکستان ثبت شد:تولد «ابوریحان بیرونی» در فهرست نکوداشتهای یونسکو
هزار و پنجاهمین سال تولد «ابوریحان بیرونی» در فهرست جهانی نکوداشتهای ۲۰۲۳–۲۰۲۲ یونسکو به‌طور مشترک برای ایران، ازبکستان و تاجیکستان به ثبت رسید.
به روابط عمومی کمیسیون ملی یونسکو_ایران، در جلسه یازدهم نوامبر ۲۰۲۱ (۲۰ آبان ۱۴۰۰) کمیسیون اولویت یونسکو مستقر در کنفرانس عمومی این سازمان، هزار و پنجاهمین سال تولد ابوریحان بیرونی به طور مشترک بین جمهوری اسلامی ایران، ازبکستان و تاجیکستان با تصویب اعضا در فهرست جهانی نکوداشتهای یونسکو برای بازه ۲۰۲۳ – ۲۰۲۲ قرار گرفت.
با درج این رویداد در فهرست جهانی نکوداشت‌ها و ثبت جهانی پرونده های هشتصدمین سال حیات فعال شمس تبریزی بر مبنای دیدار عرفانی شمس و مولانا و هزار و پنجاهمین سال میلاد شیخ خرقانی تعداد نکوداشتهای ثبت شده از مشاهیر ایرانی در فهرست یونسکو، به ۴۲ مورد می‌رسد.
ابوریحان بیرونی در دوره سامانی و غزنوی می‌زیست. او در شهر کاث -از شهرهای ولایت خوارزم- چشم به جهان گشود. او دوران مختلفی را پشت گذاشته و در دربار خوارزمشاهیان و سه پادشاه غزنوی روزگار گذرانده و خدمات علمی فراوان انجام داده است. او از نخستین کسانی است که برای یافتن وزن مخصوص اجسام، وقت زیادی گذاشت. ابوریحان در زمینه فلسفه، ریاضیات، تقویم، جغرافیا، تاریخ و دیگر علوم عصر خود، سرآمد دانشمندان و اندیشمندان عصر بود. طبق بررسی بیرونی‌پژوهان اروپایی چون ویدمان، سوتر و رشر، تمامی آثار ابوریحان بیرونی، از تألیفات پردامنه گرفته تا رساله‌هایی کوتاه درباره موضوع‌های خاص، بالغ بر 180 اثر است. از این آثار حدود 115 عنوان به ریاضیات، نجوم و مطالب وابسته به آنها اختصاص دارد که فقط 28 عنوان از آنها به دست ما رسیده است. ابوریحان بیرونی با آثاری همچون التفهیم در ریاضیات و نجوم، الباقیه (که توسط حاکم خردمند و دانش‌دوست «قابوس بن وشمگیر» در سال ۳۹۰ تا ۳۹۱ هجری جمع‌‌آوری شد) در تاریخ و جغرافیا و تحقیق ماللهِند در حوزه مردمشناسی بر تارک تاریخ پر افتخار دانش بشری می‌‌درخشد. کتاب «ماللهند» بیرونی همچنین برجسته‌ترین اثر در تاریخ، دین، آداب و دانش هندوان شناخته می‌شود و از این رو می‌توان بیرونی را یکی از پیشگامان مردمشناسی و دین‌شناسی تطبیقی دانست.
مرضیه قاضی‌زاده
ارسال پاسخ