نگاهی کوتاه به زندگی پهلوان محمد سلطانی کهن کسوت بمی
تیم پابرهنه‌ها بودیم

حاج محمد سلطانی در سال 1303 در شهرستان بم دیده به جهان گشود و در 18 سالگی با عشق وارد زورخانه و ورزش باستانی شد. او نزدیک به 66 سال از عمر خویش را در راه اعتلا و پرورش این ورزش گذراند و همین علاقه باعث شد تا در ساخت حداقل 6 زورخانه در بم مشارکت داشته باشد. زورخانه هایی مانند پوریای ولی، ولی عصر، چمران ، ذوالفقار، اسد و تختی که اکنون تمامی آنها به علت گذشت زمان و زلزله ویرانگر بم، به تلی از خاک تبدیل شده اند.
این پهلوان بمی که در سال 1389 با حکم علیرضا صفارزاده، رییس وقت فدراسیون پهلوانی و زورخانه ای، موفق به کسب رتبه و نشان کهن کسوت و حق امتیاز زنگ و ضرب شده، تا 70 سالگی در گود زورخانه میل می زده و پس از آن بازنشسته می شود اما حضورش همچنان به عنوان بزرگ و پیر ورزش باستانی در زورخانه های بم، باعث رونق و گرم شدن محافل و تشویق جوانان ورزشکار می شود.
این باستانی کار قدیمی که در کنار ورزش، علاقه زیادی به شعر و ادب و فرهنگ این مرز و بوم دارد، دو کتاب به نام در وادی عشق و در مکتب عشق را تالیف و منتشر کرده است.
پهلوان سلطانی از زندگی اش این گونه تعریف می کند:
از دوستان هم مدرسه ای بنده تک و توکی از جمله حاج ابراهیم محلاتی و صفرآرمات باقی مانده اند که تقریباً مثل خود من مرده متحرک می باشد یعنی دیگر توان و قدرت خود را از دست داده و قادر به انجام کار و فعالیتی نیستند درآن ایام خیلی از دوستان هم کلاس بنده در کوچه لشکر فیروز که یکی از پرجمعیت ترین کوچه های بم بود، سکونت داشتند و عصرها و روزهای جمعه عده زیادی دور هم جمع و مشغول بازی می شدیم و یک عالمی داشتیم.
آن سال ها با رفقای همسال خود تصمیم گرفتیم یک تیم فوتبال راه اندازی کنیم و خلاصه با هزار دردسر، موفق به تشکیل تیم فوتبالی بنام تیم هژبرشدیم و با یک توپ کهنه و فرسوده در میدان جلوی ارگ که زمینی خاکی بود شروع به بازی کردیم، در آن موقع کفش فوتبال در بم وجود نداشت از گیوه استفاده می شد و چون نوک گیوه ها تیز بود ساق پاها آسیب می دید و بازیکن قادر نبود به بازی ادامه دهد به ناچارهنگام بازی فوتبال با پای برهنه وارد میدان می شدیم و از آن به بعد تیم، به نام تیم پابرهنه ها شهرت یافت و اگر توپ پنجر می شد، توپ زاپاسی وجود نداشت ودر نتیجه بازی تعطیل می شد. زمانی هم که به خانه برمی گشتیم به حدی در جریان بازی گرد و غبار سرو پایمان را فرا گرفته بود که گوئی ما را از داخل قبر بیرون آورده بودند. یک روز مورد مواخذه مرحوم پدرم قرار گرفتم چون خودش یکی از پهلوانان زورخانه بود مرا با خود به زورخانه می برد وقتی دوستانم متوجه شدند من به زورخانه می روم، عده ای از آنها به زورخانه روی آوردند از جمله آقای سیدعباس مدنی که علاقه زیادی به ورزش باستانی داشت و کاراو بجائی رسید که بعد از مدت ها به سمت ریاست اداره تربیت بدنی شهرستان منصوب و سالها در آن سمت باقی ماند.
در کوچه لشکر فیروز که به کوچه ارگ هم مشهور بود عده ای از مشاهیر و اعیان و بزرگان بم سکونت داشتند از جمله مرحوم ظهیرالاسلام و لطفعی خان رفیعی پدر زنده یاد داریوش رفیعی خواننده شهر بم و مرحوم حاج سیدعبدالجواد عماد موسس مدرسه عماد که مرد بسیار بزرگ و خیری بود ومرحوم عماد یکی از عرفای شهر بم و یکی از مریدان شاه نعمت الله ولی بود که آرامگاه او در سکنج ماهان در جوار مقبره شیخ علی بابا مرید دیگر شاه نعمت الله قرار دارد.
در سال 1325 با تلاش دوستان موفق به ساخت زورخانه ای دربازارحاج حبیب الله خان در چهارسوق بم شدیم که به زورخانه بازار شهرت پیدا کرد و در سه سانس باستانی کاران گرد هم می آمدند و با نوای گرم برادران افشاری به ورزش می پرداختند. در آن سال ها سالن و تشک کشتی به شکل امروزی وجود نداشت و پس از خاتمه ورزش در گود زورخانه، به کشتی پهلوانی روی می آوردند. احداث این زورخانه باب ساخت زورخانه هایی دیگری را در شهر بم گشود که متاسفانه بیشتر آنها در زلزله بم از بین رفتند.
برای این پهلوان قدیمی بم که در سال 1379 فرزند ارشد خود را در سانحه تصادف و در زلزله بم همسر و دو فرزند دیگرش را از دست داده وهم اکنون در بستر بیماری افتاده، آرزوی سلامتی و تندرستی می‌کنیم.