سایت خبری پیام ما آنلاین | اقتصاد سیاسی کشور با مدیریت آب همسو نیست

اقتصاد سیاسی کشور با مدیریت آب همسو نیست





۵ تیر ۱۴۰۱، ۱:۲۳

در مدیریت آب کشور و به‌ویژه در شرایط فعلی و وضعیت آبی که به سمت آن پیش می‌رویم یک اصل وجود دارد و آن پذیرش این موضوع است که ما حقیقتاً با مسئله‌ای به نام «آب» مواجه هستیم. گرچه در سال‌های پیش این پذیرش تا حدی وجود داشته که ایران کشوری خشک است و باید روش‌ها و منش‌های حکمرانی آب -که با توجه به این واقعیت اشتباه است- را تغییر دهیم. اکنون این پذیرش وجود ندارد و گویی مدیران ما هنوز در دهه‌های پرآب کشور زیست می‌کنند. طی چند سال اخیر به این دیدگاه بازگشته‌ایم که در مورد کمیابی آب چندان بحث و گفت‌و‌گو نکنیم.
زمانی می‌گفتیم که بارش کشور یک‌سوم میانگین جهانی است اما حالا باید آگاه باشیم که همه اعداد این چنینی بسیار پایین‌تر آمده است و مثلا به یک‌پنجم رسیده‌ایم. یک موضوع مهم که متاسفانه پذیرفته نمی‌شود این است که ما برای همیشه یک کشور کم‌آب هستیم.
یکی از ساده‌ترین موضوعاتی که باید به آن توجه کنیم این است که روش‌های اداره فضای سبز کشور را کلاً تغییر دهیم. ما در مدیریت شهرها هرگز به این مساله فکر نکردیم که چمن‌کاری را دست کم در مناطق نزدیک به فلات مرکزی کشور که بیش از 50 درصد کشور را تشکیل می‌دهد به‌طور کامل حذف کنیم اما آیا سیاست حذف چمن حتی در کلانشهرهای ما اجرا می‌شود؟ خیر، در حالی که این یکی ایده همیشه یکی از پیشنهادهای روی میز دولت بوده است. باید بپذیریم که ما هنوز در بدیهی‌ترین بحث‌های مدیریت تقاضای آب مانند بازچرخانی، تعیین اعتبار و … مشکل داریم. فرض کنید که بخواهید بودجه‌ای برای انتقال آب مصوب کنید یعنی برای طرحی در حوزه مدیریت تامین، همزمان اعتباری برای طرح بازچرخانی آب -که طرحی در حوزه مدیریت تقاضاست- و اعتباری هم برای طرح کاهش تبخیر مصوب کنید؛ مطمئناً طرح‌های مدیریت تامین آب راحت‌تر بودجه می‌گیرد. دلیلش هم به طور قطع اقتصاد سیاسی است. چون طرح‌های مدیریت تامین جذابیت بیشتری برای سیاسیون دارد.
در یک مثال دیگر به مصوبه سازگاری با کم‌آبی نگاه کنید. با همه ایراداتی که دارد یکی از بهترین طرح‌های مصوب ما بود اما امروز ماهیتش کاملاً زیر سوال رفته و مدیران حوزه آب می‌پرسند: «چه کسی گفته است ما باید با کم‌آبی سازگار شویم؟» و این ایده را دنبال می‌کنند که ما آب را از سایر مناطق به مناطق دارای تنش منتقل می‌کنیم بدون اینکه این سوال مهم را بپرسند: «این شیوه اقتصادی است؟» سوال عامیانه‌ای است و هر کسی می‌تواند بپرسد: «این آب چه قیمتی دارد؟» از سوی دیگر آیا آبی که شما با هزار هزینه منتقل می‌کنید می‌تواند جای رودخانه شما را بگیرد؟ این شمایلی کلی از نگرش مدیریت کلان کشور به آب است. بعید است با چنین شرایطی بتوانیم کشور را از نظر آبی مدیریت کنیم چرا که همیتی برای برنامه‌ریزی دقیق پیرامون آن نیست. بی‌دقتی در مطالعه بر آب تا جایی است که وزارت نیرو که سال‌هاست موضوع آب به‌حساب‌نیامده را مطرح می‌کند حتی عددی دقیقی از میزان این آب ندارد. یک سال برای مطالعه در این زمینه بودجه می‌گذارد و یک سال به دلیل بی‌اعتباری آن را رها می‌کند. یک بار دیگر تاکید می‌کنم که برای اینکه همه این زمینه‌ها با دقت دنبال شود نیاز است که مدیریت کلان کشور بپذیرد ایران کشوری است که با کمیابی آب روبه‌روست. وقتی این رویکرد در همه بخش‌ها مقبولیت پیدا کند می‌توان ذیل آن برنامه‌های دیگری را پیش برد.

به اشتراک بگذارید:





پیشنهاد سردبیر

مسافران قطار مرگ

مسافران قطار مرگ

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *