در روزهای اخیر، وزیر نیرو، تامین آب صنایع اصفهان با انتقال آب از دریا را تایید و بر اجرای آن تاکید کردند. با توجه به اینکه این سیاست یک خطای کاملا راهبردی و استراتژیک بوده و خسارت‌های آن تا چندین نسل گریبان این کشور را خواهد گرفت لازم است دلایل نفی این ابر پروژه تشریح شود.

با توجه به شرایط تغییر اقلیم و محتمل بودن کاهش محسوس آورد تونل‌های کوهرنگ 1 و 2، منابع آب تجدیدپذیر حوضه آبریز زاینده‌رود در شرایط ایده‌آل و سال‌های آتی حدود 1100 میلیون متر مکعب بوده که پس از کسر نیاز آبی محیط زیست و تالاب گاوخونی و مصارف شهری در افق 1410 مقدار آب باقی‌مانده برای بخش کشاورزی و صنعت در دو استان چهارمحال‌وبختیاری و اصفهان در حد 400 میلیون متر مکعب بیشتر نخواهد بود. به این ترتیب این مقدار آب نه برای تولیدات کشاورزی پایدار مناسب بوده و نه برای یک صنعت توانمند و لذا باید در افق 1410 به بعد استان چهارمحال‌وبختیاری با توجه به ظرفیت‌های طبیعی خود تبدیل به یک استان گردشگری از منظر طبیعت بکر کوه‌های زاگرس شده و اصفهان به جهت برخورداری از ظرفیت‌های تاریخی مذهبی خود به یک استان گردشگری تاریخی مبدل شود.
چنانچه در افق 1410، اصفهان به یک شهر پاک همراه با زاینده‌رود پایدار و تالاب گاوخونی با اکوسیستم زنده تبدیل شود قطعا عمده صنایع بزرگ این شهر از هم اکنون برای انتقال به سواحل مکران باید برنامه‌ریزی کرده تا بتوانند در یک بازه 5 ساله عملیات دمونتاژ تجهیزات و نصب در محل هدف را عملیاتی کرده و در نتیجه شهر اصفهان برای جذب گردشگران بین‌المللی به طور گسترده آماده شود. در این حالت آلایندگی صنایع بزرگ چون صنایع فولاد و پتروشیمی پس از منتقل کردن این صنایع به سواحل مکران حذف شده و اصفهان به یک شهر سالم با مراکز مهم علمی تحقیقاتی بین المللی، پایگاه‌های فرهنگی ایرانی اسلامی و شهرک‌های سلامت محور تبدیل شده و به این ترتیب می‌تواند سالانه میلیون‌ها گردشگر جذب کند.
برای رسیدن به هدف فوق و از نظر آمایش سرزمین تا افق 1410 باید در فاصله 400 کیلومتری چابهار تا جاسک در جنوب استان هرمزگان حداقل دو ابرشهر صنعتی با کلیه زیر ساخت‌های لازم اعم از آب، برق، گاز، راه آهن، جاده، فرودگاه، بندر و امکانات زیست برای حداقل 10 میلیون نفر فراهم شده تا بتوان قسمت اعظم صنایع استان اصفهان و سایر استان‌های کویری من‌جمله یزد و سمنان را به آن شهر‌ها منتقل کند. مسلما تخلیه کارخانجات بزرگ از شهرهای کویری و خصوصا اصفهان این فرصت را فراهم می‌آورد که محوطه این کارخانجات به مراکز مهم فرهنگی و موزه جهت جذب گردشگری تبدیل شود.
هزینه اجرایی تاسیسات شیرین‌سازی و انتقال آب از دریای عمان تا اصفهان که شامل دو خط لوله فولادی با قطر 2000 میلی متر و ایستگاه‌های پمپاژ مورد نیاز، دو نیروگاه 2000 مگاواتی و تاسیسات آب شیرین کن در کنار ساحل می شود بالغ بر 300 هزار میلیارد تومان شده که با احتساب عمر مفید این تاسیسات هزینه رسیدن هر مترمکعب آب به اصفهان کمتر از 200 هزار تومان نخواهد بود و این در حالی است که هزینه پرداختی هر مترمکعب آب از طرف صنایع به وزارت نیرو در حال حاضر حدود یک صدم این مقدار است. به عقیده نگارنده واقعیت‌های هزینه‌های اجرایی این ابر پروژه به نحو مقتضی به اطلاع مدیران ارشد نظام نرسیده وگرنه چنین طرحی حتی با تامین مالی از طرف صنایع اجرا نمی‌شد و البته اگر هزینه‌های تخریب محیط زیست مسیر و آلایندگی ناشی از عملیات اجرایی و بهره‌برداری را از یک طرف و هزینه‌های تامین برق و گاز را با تعرفه قیمت جهانی به آن اضافه کرد، هزینه‌های فوق افزایش بیشتری خواهد یافت.
انتقال صنایع به سواحل مکران در جنوب استان سیستان و بلوچستان گرچه در بحث تامین زیرساخت هزینه بسیار سنگینی را به دولت تحمیل می‌کند ولی باید توجه داشت که این یک اقدام دراز مدت 100 ساله و شاید بیشتر بوده ولی انتقال آب از دریا به نزدیکی صنایع در اصفهان به جهت استمرار هزینه‌های سنگین بهره برداری و نوسازی صنایع و سیستم انتقال آب، یک اقدام موقت است و به ناچار بعد از مدتی دولت‌های آینده به این نتیجه می‌رسند که اصفهان عاری از صنایع و آلودگی هوا و مملو از گردشگران داخلی و خارجی قطعا بر اصفهان پر از دود و آلایندگی هوا و بدون توریست و گردشگر اولویت دارد. نکته مهم‌تر اینکه تخلیه صنایع اصفهان کمک می‌کند که آب استفاده شده در این صنایع بیشتر برای حفظ محیط زیست، جاری شدن آب در رودخانه و احیای گاوخونی به کار رفته و باعث کاهش تمرکز جمعیت در این شهر که با محدودیت آب شرب روبه‌رو است می‌شود.
بهتر است دولت سیزدهم هرچه سریع‌تر عملیات اجرایی انتقال آب از دریا به صنایع اصفهان را مجددا مورد توجه قرار داده و با انجام مهندسی ارزش طرح، یک بار دیگر هزینه و منفعت طرح را مورد بازبینی کند تا خدای ناکرده خطای راهبردی انتقال آب نزد صنایع مورد سوال نسل‌های بعدی قرار نگرفته و انشاالله راهبرد انتقال صنایع به نزدیک آب تصویب شود.