آلایندگی چراغ خاموش صنایع در خوزستان
به همان شدت که آثار منفی سد گتوندعلیا در خوزستان برای مدافعان محیط زیست اهمیت دارد، سایر آلاینده‌ها و مراکزی که نسبت به آلوده‌سازی آب رودخانه‌ها اقدام می‌کنند، مهم و قابل رصد و پیگیری است. امروزه فرآیندهای گوناگون صنعتی همراه با تولیدات متنوع و گسترده مواد و ترکیبات، آلودگی‌های متعددی را ایجاد می‌کند، به طوری که شناسایی آلاینده‌های محیط زیستی ناشی از فعالیت واحدهای صنعتی به ویژه در قسمت منابع آب ضرورت پیدا کرده است. زمانی رودخانه دز به عنوان یکی از منابع تعدیل کیفیت رودخانه کارون پس از اتصال به آن در محل بند قیر به حساب می‌آمد. لیکن هم اکنون آمارها نشان می‌دهند شرایط به نفع کارون آلوده نسبت به دز در حال تغییر است.
پساب‌های کشاورزی و مواد آلاینده صنایع در مسیر، موجب شده که آستانه شوری در انتهای رودخانه دز به بیش از سه هزار واحد برسد. با کاهش دبی عبوری رودخانه دز، این میزان به ارقام بالاتر نیز خواهد رسید. در طول رودخانه کارون نیز سایر صنایع آلوده کننده وجود دارند که هم‌افزایی تخریبی ایجاد می‌کند. اثر این آلاینده‌ها فقط بر شوری آب خلاصه نمی‌شود بلکه سایر عناصر نامطلوب در آب را افزایش داده و احتمالا بسیاری از آنها در حدی بالاتر از استانداردهای لازم قرار دارند. آب شیرین رودخانه‌ها منبع اصلی تامین آب شرب خوزستان محسوب شده که سلامت، کیفیت و بهداشت آن بسیار حائز اهمیت است. باید به استانداردهای موجود اشاره کرد که برخی شاخص‌های آنها نسبت به سایر استانداردهای جهانی کشورهای مرجع متفاوت بوده و ارقامی بالاتر را شامل می‌شوند. چنانچه برای شاخص‌های کیفیت آب، استانداردهای اروپا را در نظر بگیریم، در رتبه‌بندی کیفی آب شاهد سقوط هستیم. منصفانه است بگوییم در برخی شاخص‌ها نیز گاهی ما حداقل بر حسب قانون سختگیرانه‌تر چک لیست‌های لازم را تدوین کرده‌ایم. صنایع آلاینده که به شکلی پیوسته در حال تزریق آلودگی به آب هستند باید برای شرایط خود چاره‌ای بیندیشند. تلفیق آب و هوای آلوده بدون شک بیماری‌های خاص را در استان خوزستان افزایش داده است. درباره این موضوع به شکل دقیق باید بخش بهداشت و درمان استان اظهار نظر کند. اما منطق و عقل می‌گوید بدون تردید این نابسامانی‌ها بر سلامت جامعه خوزستانی اثر مخرب و نامطلوب داشته است. وضع قوانین سختگیرانه در کنار رعایت بدون ارفاق در اعمال استانداردها، حداقل کاری است که باید در نظر گرفته شود. در سیستم یکپارچه تعدیل کیفی آب، نقش و تکلیف هر سازمان در اصلاح فرآیندهای بهبود کیفی تدوین و اقدامات قابل احصاء برای آنها برای رصد برنامه‌ها ابلاغ می‌شود. برای تغییر شرایط، موعظه و توصیه دیگر چاره‌ساز نیست. خشکسالی‌ها و کمبود آبی فرصتی است که نشان می‌دهد این منابع آلوده‌کننده چگونه نقشی ناسازگار و مخرب ایفا می‌کنند. به هر شکل در تب تالاب و گتوندعلیا، نباید از صنایعی که با چراغ خاموش از خورموسی تا انتهای کارون را آلوده می‌سازند، غافل ماند.
آلایندگیخوزستانسدگتوندعلیا
سوگل دانائی 
ارسال پاسخ