سایت خبری پیام ما آنلاین | زنگ مرگ منابع زیرزمینی

زنگ مرگ منابع زیرزمینی

بیشتر ذخایر زیرزمینی ما در وضعیت بدی قرار دارند. گرچه گفته می‌شود که از حدود ۶۲۰ دشت، برداشت آب در ۳۹۰ یا ۴۰۰ دشت ممنوع اعلام شده و بخش مهمی هم ممنوع بحرانی هستند





۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۰، ۰:۰۰

بیشتر ذخایر زیرزمینی ما در وضعیت بدی قرار دارند. گرچه گفته می‌شود که از حدود ۶۲۰ دشت، برداشت آب در ۳۹۰ یا ۴۰۰ دشت ممنوع اعلام شده و بخش مهمی هم ممنوع بحرانی هستند، اما این تعداد نشان دهنده ذخایر نیست زیرا دشت‌های باقی‌مانده دشت‌های کوچکی هستند و در نقاط دوردستی قرار گرفتند و سفره‌های آنچنان عمده‌ای هم ندارند. بنابراین وقتی ما از شرایط بحرانی با ممنوعه آب زیرزمینی صحبت می‌کنیم یعنی راجع بیش از نود درصد از ذخایر آب زیرزمینی که بخش‌های مهمی از آن در دشت‌های وسیع قرار گرفتند، حرف می‌زنیم این نشان می‌دهد که وابستگی ما به منابع آب زیرزمینی زیاد است. توجه کنید که وقتی فرونشست اتفاق می‌افتد یعنی سطح زمین نشست می‌کند و پایین می‌رود و این پدیده در بعضی جاها باعث شکاف زمین می‌شود یعنی خلل و فرجی که در ذرات ریز خاک بوده و آن مناطق امکان ذخیره‌سازی آب را فراهم می‌کرده، از بین می‌رود و در واقع مرگ زمین اعلام می‌شود. این موضوع بازگشتی ندارد و اگر راهی باشد، بسیار زمان‌بر خواهد بود. این موضوع در واقع یک پدیده بسیار ناهنجاری است که همه جا اتفاق می‌افتد. اکنون برای ۲۰۰ دشت در تهران طبق بررسی‌های سازمان زمین شناسی، وضعیت حاد اعلام شده است. بنابراین ما با شرایط ناهنجاری روبه‌رو هستیم که باعث خسارت‌های جبران‌ناپذیری شده و همینطور درحال تکرار است. ما اکنون در مشهد، در تهران و کرج هم شاهد این اتفاق هستیم. این‌ سفره‌ها نعمت خدادادی‌ند، ذخایر ثابتی هستند که تجدیدپذیر هم نیستند، ما از آن‌ها برداشت می‌کنیم و این باعث می‌شود سطح آب پایین برود. سال‌های طولانی است که این زنگ خطر به صدا درآمده. این موسیقی ناهنجار از دهه ۴۰ در حال نواختن است و هیچ فکر اساسی هم درباره آن نشده است. مهم‌ترین اقدامی که باید در اولویت اول قرار بگیرد این است که میزان برداشت را به حدی برسانیم که ذخیره می‌شود و از ذخایر ثابت استفاده نمی‌شود. یعنی تا جایی که بتوانیم به ذخایر ثابت اضافه کنیم و در درجه اول به همان اندازه که آبخوانی در سال تغذیه می‌شود، تغذیه برداریم. در برنامه ششم هم یازده میلیارد متر مکعب هم برای آن برنامه‌ریزی شده بود، اما ما آثار واقعی برای پیشرفت در این زمینه نمی‌بینیم، یعنی در برنامه ششم مقرر شده ما یازده میلیارد متر مکعب برداشت را کم کنیم، الان در انتهای برنامه ششم خوب است که از مسئولین عملکرد خواسته شود و پرسیده شود که به چه ترتیبی این مساله تحقق پیدا کرده و اگر تحقق پیدا نکرد دلیل آن چه بوده است.
یعنی این مساله اینقدر حاد بوده، در برنامه ششم برای آن برنامه ریزی و هدفگذاری شد، گفته شد ما نمی‌توانیم یکمرتبه سی میلیارد متر مکعب برداشت اضافی را قطع کنیم بلکه باید آن را بشکانیم در چند سال و برای ۵ سال اول یازده میلیارد متر مکعب برداشت کاهش پیدا کند. این مساله نشان می‌دهد که برای این مساله هدفگذاری شده اما چون جامعه محلی با این مساله همراه نیست و قضایا و برنامه‌های منسجی با کمک مردم اجرا نشده به این وضعیت کنونی رسیدیم.

به اشتراک بگذارید:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *