پیام ما؛ رسانه توسعه پایدار ایران | احیای توان حرکتی یک میمون فلج با ارتباط وای فای

احیای توان حرکتی یک میمون فلج با ارتباط وای فای





۲۱ آذر ۱۳۹۵، ۰:۱۳

احیای توان حرکتی یک میمون فلج با ارتباط وای فای

یک میمون قطع نخاعی پس از انجام عمل درون‌کاشت و با استفاده از ارتباط وای‌فای، قادر به راه رفتن شد.
دانشمندان برای اولین بار با استفاده از ایمپلنت کاشته شده در مغز دو میمون فلج، توانستند با دور زدن آسیب‌های نخاعی، توانایی راه رفتن را به آن‌ها برگردانند. این سیستم با رمز‌گشایی از سیگنال‌های مغزی و فرستادن دوباره‌ی آن‌ها، باعث تحریک ماهیچه‌هایی که مسئول حرکت پا هستند، می‌شود. این، اولین سیستم در نوع خود است که جانداران را قادر می‌کند به‌صورت عصبی با اندام مصنوعی ارتباط برقرار کنند و به این نحو حرکت را به عضله‌های ران برگرداند. با این‌که روش اخیر تاکنون فقط روی میمون‌ها آزمایش شده است، اما اعضای تیمی که مسئولیت این تحقیق را بر عهده دارد، بر این عقیده‌اند که تکنولوژی توسعه داده‌شده توسط آن‌ها روزی می‌تواند به انسان‌های فلجی که از آسیب نخاعی در ستون فقرات رنج می‌برند کمک کند دوباره راه بروند. مهندس دیوید بورتن از دانشگاه براون می‌گوید:
سیستمی که ما توسعه داده‌ایم از سیگنال‌های قشر حرکتی مغز (motor cortex) استفاده می‌کند تا یک دسته‌ی محرک الکتریکی هماهنگ در رشته‌های عصبی نخاع که پدید‌آورنده‌ی حرکت هستند، ایجاد کند. زمانی که این سیستم در حیوان مورد آزمایش فعال شد، تقریبا به‌صورت عادی شروع به راه رفتن کرد.
زمانی که ما راه می‌رویم، سیگنال‌های الکتریکی در قشر حرکتی مغز تولید و به ناحیه‌ی کمر در انتهای نخاع ارسال می‌شوند. وقتی سیگنال‌ها به هدف خود می‌رسند، باعث فعال‌ شدن نورون‌های حرکتی می‌شوند؛ این پروسه به ما کمک می‌کند که هماهنگی لازم در ماهیچه‌های پا برای راه رفتن داشته باشیم.
اما اگر آسیبی شدیدی به قسمت بالایی ستون فقرات وارد شود، مسیر انتقال سیگنال‌ها بین مغز و بخش فوقانی نخاع‌ مسدود می‌شود و این به معنی عدم داشتن کنترل بر ماهیچه‌های پا است.هدف این تیم تحقیقاتی متشکل از دانشمندانی از سوئیس و آلمان، این است که با ارسال همان نوع سیگنال‌ها به‌صورت بی‌سیم و توسط یک کاشت مغزی و دور زدن مسیر مسدود شده، این توانایی حرکت را بازیابی کنند. در این سیستم که بر اساس تکنولوژی پیشین سنسورها به نام برین‌گیت ساخته شده است، الکترودی به اندازه‌ی یک قرص در مغز جاسازی می‌شود تا سیگنال‌های تولیدشده در قشر حرکتی مغز را دریافت کند. سپس یک سنسور این سیگنال‌ها را به یک رایانه می‌فرستد تا در آنجا پردازش و رمز‌گشایی شوند، در ادامه سیگنال‌ها به‌صورت بی‌سیم به یک محرک کاشته شده در کمر و در زیر ناحیه‌ی نخاعی آسیب‌دیده ارسال می‌شوند. به این ترتیب با شبیه‌سازی سیگنال‌های مغزی و فعال کردن سیستم عصبی، ماهیچه‌های پا حرکت می‌کنند.

به اشتراک بگذارید:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *