در هر ساعت صدها لیتر شیرابه آلوده حاصل از کار زباله‌سوز به جای ورود به تصفیه‌خانه، مستقیم وارد آب رودخانه «ماشلک» و پس از گذشت چند کیلومتر وارد دریای مازندران شده و آب دریا را آلوده می‌کند. یک قطره شیرابه زباله، معادل یک بمب میکروبی خطرناک است: بنا به نظر کارشناسان در هر میلی‌گرم شیرابه زباله، بیش از ۱۰۰ میلیون باکتری مضر موجود است که عامل انتقال بیش از ۱۱۸ نوع بیماری حاد است که سلامت انسان و محیط زیست را به شدت تهدید می‌کند. حال تصور کنید که از سال 99 تا امروز ( بیش از 1000 روز) روزانه حدود 40 متر مکعب  شیرابه حاصل از هزاران تن زباله وارد دریای مازندران می‌شود. این مقدار در ایام مختلف سال متغیر بوده و اغلب بیشتر از این است.

 

به ‌تازگی علاوه بر زباله‌های شهری، فاضلاب‌های خانگی هم در این محل تخلیه می‌شود که شیرابهٔ آن هم مستقیم به داخل رودخانهٔ ماشلک و به دریا می‌ریزد. برای به‌دست‌ آوردن تصویری از میزان آلودگی و مسمومیتی که در آن موجود است، کافی است بیان شود که میزان میکروب‌های موجود در شیرابه، ۴۰هزار برابر زباله‌های معمولی است و حتی حل شدن چند قطره از آن در هر آبی عامل سرایت انواع بیماری‌ها به انسان و دام و گیاه خواهد بود. شیرابهٔ زباله از آلوده‌ترین ترکیبات تولید شده از فاضلاب‌های دپو شدهٔ صنعتی و شهری است که حجم بسیار بالایی از مواد آلی و ترکیبات شیمیایی و معدنی را در خود دارد. این ترکیبات یکی از بزرگترین تهدیدها برای سفره‌های آب زیرزمینی و تصفیه فاضلاب به شمار می‌روند.

 

یکی از مهم‌ترین فاکتورها در افزایش مقدار شیرابهٔ تولیدی از زباله‌ها، آب ورودی به محل دفن است. به‌طوری‌که هر چه این مقدار آب بیشتر باشد، به همین نسبت، نیز شیرابه بیشتری تولید شده و از لایهٔ پایینی توده انباشته شده جریان پیدا می‌کند. یکی از راه‌های کنترل و کاهش مقدار آب ورودی به این توده، استفاده از یک لایه و پوشش در بالای محل دفن برای جلوگیری از ورودی آب باران و برف است. اما حتی همین موضوع نیز در محل دپوی زباله نوشهر رعایت نشده و کوهی از زباله که از سال‌ها پیش در این محل دپو می‌شدند همچنان روباز است و با توجه به رطوبت بالای هوا و میزان بارندگی در شهر نوشهر، نپوشاندن سطح رویی دپوی زباله در مجاور زباله‌سوز مانند هیزم گذاشتن در آتش آلودگی‌های محیط زیستی است. حال آنکه خیلی راحت با برنامه‌ریزی و اختصاص اعتبار می‌توان از خاکستر تولیدی زباله‌سوز که روزانه حدود دو تن است، برای پوشش این دپوی زباله استفاده کرد.

 

اکنون این زباله‌سوز درست یا نادرست برای رفع مشکل زبالهٔ در شهر نوشهر انتخاب شده و میلیاردها تومان برای ساخت و راه‌اندازی آن هزینه شده است. بیان اینکه سوزاندن زباله روش مناسبی نیست، جانمایی این کارخانه غلط بوده و موارد دیگر، مشکلی از  مشکلات محیط زیستی امروز را حل نخواهد کرد، چاره کار اصلاح نواقص است که از دستمان بر می‌آید.

 

به همین دلیل پس از ملاقات حضوری با رئیس اداره محیط زیست شهرستان و بازدید از زباله‌سوز، ابتدا به نمایندگی از شهروندان نوشهری و در مرحله دوم به نمایندگی از مردم ایران از مسئولان تقاضا داریم که رفع مشکلات زباله‌سوز نوشهر را در اولویت ممتاز خود قرار دهند و بی‌دقتی، بی‌مسئولیتی و بی‌مبالاتی مسئولان قبلی را جبران کنند. ما هم قول می‌دهیم با پیگیری مکرر موضوع تا رسیدن به نتیجه مطلوب نبود مطالبه‌گری قبلی را پوشش دهیم.

 

ما از مسئولان تقاضا داریم که موارد زیر را در دستور کار قرار دهند:

۱- احداث و راه‌اندازی فوری تصفیه‌خانه برای ورود شیرابه به آن و استفاده مجدد همین آب برای چرخهٔ کار در نیروگاه

۲- خروج و دفع خاکستر خطرناک از محل زباله‌سوز به مکانی خارج از شمال کشور که باید توسط پیمانکار زباله‌سوز در سامانهٔ محیط زیست کشور ثبت و پیگیری شود.

۳- استفاده از خاکستر غیرخطرناک برای پوشش روی دپوی زبالهٔ در محل مجاور زباله‌سوز تا از خیس شدن مجدد زباله و تولید مجدد شیرابه جلوگیری شود.

۴- ارتقای سطح آموزش مردم برای کاهش تولید زباله و تفکیک زباله از مبدا که به دلایل معلومی، سال‌ها عمداً در نوشهر مسکوت مانده بود.

۵- نهال‌کاری و کاشت درخت در ورودی‌ها و اطراف نیروگاه برای پالایش هوای موجود، گونهٔ پلت به‌دلیل خاصیت پالایش و رشد سریع پیشنهاد می‌شود.

۶- پایش مداوم گازهای خارج شده از دودکش آن و در صورت امکان افزایش ارتفاع دودکش به ۱۰۰ متر

۷- ساماندهی زباله‌های ورودی از شهرهای مجاور و تحویل زباله‌های خشک و با رطوبت کمتر طبق دستورالعمل اجرایی تا جلوی تولید بیشتر شیرابه گرفته شود.

۸- توقف انتقال زباله از سایر شهرستان‌ها به نوشهر تا رفع نواقص زباله‌سوز

تا رفع کامل نواقص یادشده از دادستان نوشهر تقاضا کرده‌ایم، دستور توقف کامل فعالیت‌ها در نیروگاه زباله‌سوز نوشهر را صادر کند تا پس از تکمیل پروسه کار، بار دیگر اقدام به بازگشایی شود.

 

بار دیگر چند نکته مهم را یادآوری می‌کنیم:

در ۲۴ ساعت شبانه‌روز آب آلوده سیاه رنگ و شیرابه حاصل از دپوی زباله از محل زباله‌سوز وارد آب رودخانه ماشلک شده و محیط زیست آبزیان و آب رودخانه را آلوده می‌کند، رودخانه‌ای که آب آن مستقیم به دریا ریخته و در وسط شهر نوشهر قرار دارد.

 فاضلاب انسانی در محل دپوی زباله تخلیه می‌شود.

  خاکستر فوق خطرناک در سالنی در کنار زباله‌سوز دپو می‌شود (روزانه حداقل یک کیسه 20 کیلویی و از شروع کار زباله سوز تاکنون به چندین تن رسیده) و هیچ اقدامی برای خروج آن از شمال کشور و دفن در محل مناسب، انجام نشده است.

 تصفیه‌خانه برای شیرابه هنوز راه‌اندازی نشده است.

  زبالهٔ شهرستان‌های دیگر همچنان به نوشهر حمل می‌شود.

و همچنان از فیلترهای مناسب برای تصفیه دود ناشی از سوخت زباله استفاده نمی‌شود و در اغلب ساعات شبانه روز دود سیاه‌رنگی را تقدیم ریه‌های همشهریان نوشهری می‌کند.

یک ساعت تاخیر در اصلاح مشکلات زباله‌سوز، مساوی است با بیماری هزاران نفر از ساکنان شهرستان و آلودگی آب، خاک و محیط زیست این شهرستان و استان مازندران.