کمتر از دو ماه پیش «مهدی تاج»، رئیس فدراسیون فوتبال از مصوبه شورای عالی امنیت ملی برای حضور زنان در استادیوم‌های ورزشی خبر داده بود. هرچند آن زمان چند و چون و جزئیات حضور زنان در ورزشگاه برای تماشای بازی فوتبال چندان مشخص نبود، اما او گفته بود که شورای‌عالی با همکاری وزارت کشور، وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون فوتبال و دو دستگاه اطلاعاتی، درباره چگونگی ورود زنان تصمیم‌گیری و نحوه اجرا برنامه‌ریزی می‌کنند. آنطور که تاج پیشتر گفته بود، ورزشگاه‌های «گل گهر»، «سپاهان»، «ذوب آهن» و «غدیر اهواز» مناسب هستند و زنان می‌توانند در این ورزشگاه‌ها حضور پیدا کنند. اما از آنجایی که این موضوع چهار دهه با تصمیم‌گیری‌ها و ممانعت‌ها و برخوردهای گزینشی، محل مناقشات زیادی بود، کسی تصور نمی‌کرد به این زودی‌ها چنین مصوبه‌ای اجرا شود. تا اینکه روز چهارشنبه، ۱۸ مرداد در هفته نخست لیگ برتر، درِ ورزشگاه شهید سلیمانی سیرجان به روی زنان باز شد و هواداران زن جایگاه مخصوص خودشان را پر کردند. اقدامی که برای اولین بار با بلیت‌فروشی عمومی برای زنان میسر شد و خبری از انتخاب‌های گزینشی همچون آنچه در گذشته در ورزشگاه «آزادی» تهران اتفاق افتاده بود، نبود. آنطور که وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون فوتبال اعلام کرده هم قرار است هفته نخست لیگ برتر زنان برای بازی‌های پرسپولیس و آلومینیوم اراک در ورزشگاه آزادی تهران و سپاهان و تراکتورسازی در ورزشگاه نقش جهان اصفهان در جایگاه تماشاچی حضور داشته باشند.

هدی، یکی از تماشاچیان بازی فوتبال گل گهر سیرجان: اینکه زنان فریاد می زدند که ما هم هستیم و می توانیم در چنین جایی حضور داشته باشیم، واقعا حس هیجان انگیزی بود

۶۷۰ زن به ورزشگاه آمدند و اتفاقی نیفتاد
طی چهار دهه گذشته که از حضور زنان در ورزشگاه ممانعت می‌شد، همیشه عده‌ای فضای ورزشگاه را برای حضور زنان ناامن و نامناسب می‌دانستند. پیشتر در سال ۱۳۹۷ پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در پژوهشی اعلام کرده بود که حضور زنان در ورزشگاه‌ها، منع شرعی ندارد و حکم اولی شرعی این مسئله، مباح بودن و مجاز دانسته‌شدن است و زنان می‌توانند در ورزشگاه‌ها به‌عنوان تماشاگر و در کنار مردان حاضر باشند. با این وجود ۵ سال طول کشید تا درِ اولین ورزشگاهی که به زنان رسما مجوز حضور داده بود به روی آنها باز شود. به گفته یک منبع مطلع، برای زنان در این بازی، یک جایگاه ۷۰۰ نفره در نظر گرفته شده بود که فقط ۳۰ صندلی خالی ماند و ۶۷۰ زن از طریق خرید بلیت وارد ورزشگاه شدند. همچنین جایگاه زنان، ۱۵ لیدر داشت که از یکی دو هفته مانده به مسابقه چند جلسه شعارهایشان را تمرین کردند: «برخی از لیدرها سابقه حضور در مسابقات لیگ فوتبال زنان و حمایت از تیم شهرداری زنان را داشتند و بقیه هم که برای اولین بار بود چنین نقشی پذیرفته بودند، آموزش دیدند.» چنان که یک منبع مطلع به «پیام ما» گفته است: «شرایط ورزشگاه در روزهای منتهی به بازی، بارها از سوی مسئولان مختلف بررسی شد و همه استانداردهای مورد نظر آنها را تامین شد تا حضور پرشور و امیدبخش زنان چنان که دیدیم، رقم بخورد.»
فکر نمی‌کردم هیچ وقت در ایران فوتبال را از جایگاه تماشاچیان ببینم
حکیمه شهریاری‌ یکی از تماشاچیان زنی که برای تشویق تیمش به ورزشگاه رفته بود، دکتری ریاضیات دارد و مدرس دانشگاه است. او می‌گوید که فکرش را هم نمی‌کرده که هیچ وقت این فرصت برایش در ایران پیش بیاید که فوتبال را از داخل ورزشگاه و روی سکوی تماشاچیان ببیند: «تصور می‌کردم شاید لیگ جزیره را بتوانم از نزدیک ببینم ولی این که چنین شرایطی برای من فراهم شد که بروم یک بازی لیگ برتر ایران را از نزدیک ببینم برایم بسیار جالب بود.» هدی رضوانی‌پور دیگر تماشاچی این بازی که او هم اولین حضورش در ورزشگاه را برای ما شرح داده اما این حضور را پیشبینی می‌کرده: «هر چند که مقاومت‌هایی وجود داشت اما فکر می‌کردم بالاخره دیر یا زود این اتفاق می‌افتد که ما هم به ورزشگاه برویم.»

حکیمه، یکی دیگر از تماشاچیان بازی فوتبال
گل گهر سیرجان: دید جایگاه زنان به نسبت بقیه نقاط ورزشگاه، نامناسب‌تر بود. شخصا تنها چیزی که از بازی در خاطرم مانده، صحنه پنالتی بود. آن هم به این دلیل که تیم فوتبال فولاد در نیمه اول سمت ما بود و موفق شدیم به خوبی صحنه را ببینیم

فوتبالی نیستم اما باز هم می‌روم
هدی که خبرنگار است، می‌گوید چندان اهل فوتبال نیست اما از اینکه سرانجام ورود زنان به ورزشگاه آزاد شده بود، دوست داشته حتما در این بازی حضور پیدا کند: «حس کنجکاوی خبرنگاری در من این حس را ایجاد کرد که بروم ببینم بازی که همیشه از تلویزیون می‌دیدم از جایگاه تماشاچیان چطور و واقعا توی ورزشگاه چه خبر است. به خاطر همین وقتی اجازه صادر شد، رفتم و واقعا به عنوان کاری که تا به حال نکرده بودم، تجربه جالبی بود و باز هم اگر فرصتش پیش بیاید می‌روم.» حکیمه هم حرف مشابهی می‌زند و می‌گوید که برایش تماشای این بازی تجربه خیلی خوبی بوده و اگر فرصت شود باز هم به ورزشگاه خواهد رفت. او می گوید که با ۷۰ هزار تومان پول بلیت این تجربه را برای خودش خریده: «شاید برای کسی که تماشاچی حرفه‌ای باشد، هزینه زیادی نباشد اما برای بعضی که فقط قصد تجربه فضای ورزشگاه را داشتند، کمی زیاد بود.»
یک جایگاه برای زنان هوادار دو تیم
این زنان که هر دو تحصیلات عالی دارند می‌گویند که هرچند تجربه حضورشان در ورزشگاه، حرف نداشته ولی می‌توانسته تجربه بهتری باشد. مثلا حکیمه می‌گوید که بهتر بود جایگاه بهتری برای زنان در نظر بگیرند: «دید جایگاه زنان به نسبت بقیه نقاط ورزشگاه، نامناسب‌تر بود. شخصا تنها چیزی که از بازی در خاطرم مانده، صحنه پنالتی بود. آن هم به این دلیل که تیم فوتبال فولاد در نیمه اول سمت ما بود و موفق شدیم به خوبی صحنه را ببینیم.» هدی هم می‌گوید که زنان هوادار هر دو تیم در یک جایگاه محدود شده بودند: «جلوی ما یک خانم خوزستانی و دختر کوچکش نشسته بودند و اینطور نبود که مثل بازی‌های دیگر که جایگاه تماشاچی‌های دو تیم مجزا باشد و هر کس تیم خودش را تشویق کند. همه زنان در یک جایگاه محدود گنجانده شده بودند و این خانم خوزستانی، کنار سیرجانی‌ها غریب افتاده بود.» حکیمه درباره کیفیت هماهنگی لیدرهای بخش زنان هم می‌گوید: «لیدرهای زن هنوز در ابتدای راه هستند، اگر بیشتر در کنار هم باشند آن وقت تشویق‌های زنان هم پرشورتر و هماهنگ‌تر از چیزی خواهد بود که در بازی اول دیدیم.»
هنوز بعضی‌ها علاقه زنان به فوتبال را درک نمی‌کنند
با اینکه ورزش و هوادری از آن زن و مرد نمی‌شناسد، هنوز مخالفت‌هایی برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها وجود دارد. حکیمه در این باره می‌گوید: «خانواده کمی با حضور من در ورزشگاه مخالفت بود. شاید تصورشان این بود چون اولین بار است که زنان به ورزشگاه می‌روند، تامین امنیت سخت باشد. برای همین هم خانواده نگران بودند. از طرفی هم به هر حال هنوز در جامعه و محل کار ممکن است دیدگاه‌هایی وجود داشته باشد که علاقه زنان برای رفتن به ورزشگاه را درک نکنند.» هدی هم می‌گوید که برادرش از او حمایت کرده و پیشنهاد داده که باهم به دیدن بازی بروند: « خانواده گفتند برو و از تماشای فوتبال لذت ببر.»
همه آمده بودند و می گفتند ما هستیم
هدی می‌گوید بیشتر از اینکه از درگیر نتیجه بازی باشد برایش اینکه در فضایی قرار گرفته که سال ها از حضورش در آنجا جلوگیری شده بود، جذاب تر بوده: «هیجان قرار گرفتن در جایگاه، جدای تماشای بازی فوتبال خیلی حس خوبی داشت.» او می گوید که دیدن خوشحالی زنان دیگر، خوشحالش می کرده: «اینکه می دیدم بعضی خیلی هیجان زده هستند که وارد این فضا شدند، خوشحالم می کرد چون بالاخره این سد شکسته شده بود و زنان هم به جایگاه تماشاچیان رسیده بودند.» او می گوید که زنان از هر قشری آمده و جایگاه را پر کرده بودند: «برایم جالب بود که همه خانم ها با هر سطحی از پوشش و علایق مختلف، آمده بودند.» او امیدوار است که این اتفاق ادامه دار باشد چرا که دیدن خوشحالی زنان و ابراز وجود آنها کنار و همپای مردان، لذت بخش بوده است: «اینکه زنان فریاد می زدند که ما هم هستیم و می توانیم در چنین جایی حضور داشته باشیم، واقعا حس هیجان انگیزی بود.»