شکار مرال نر در فومن و صدای ترسناک انقراض گونه‌های شاخص حیات‌وحش در طبیعت
تفنگت را زمین بگذار
باز صدای گلوله بر پیکر نحیف حیات‌وحش گیلان و باز ناله حیوان و بر زمین افتادنش بر این خاک؛ دوباره مرثیه‌ای برای حیات‌وحشمان!
انگار دیگر برای ما عادی شده گلوله ، تفنگ ، محیط ‌بان ، حیات‌وحش . اصلاً برای ما چه فرقی می‌کند محیط‌بان یا طبیعت زنده ایران؟!
اما این بار به‌جای اینکه اصابت مستقیم گلوله از اسلحه هم‌وطنان ایرانی شکار کش بر سینه محیط‌بانان ما بنشیند، پیکر یک مرال بالغ نر را نشانه گرفت تا پس از مرگ، مثله شود شاید برای خورشت گوزن یا کباب مرال!
چه اهمیتی دارد، چند راس مرال در این جنگل‌ها باقی‌مانده است و مرال هایمان هرروز دارد از شمارش کاسته می‌شود. اصلا برای ما چه فرقی می‌کند مرال در طول یک سال حداکثر یک بچه به دنیا می‌آورد و حیوانی بسیار آسیب‌پذیر است و نیاز به حمایت ویژه دارد. چقدر برایمان مهم است که این حیوان شکوهمند با آن شاخ‌های پرهیبت برافراشته و با آن قامت زیبا ،عروس جنگل‌های گیلان است . شکار کش به این فکر می‌کند که مرال چند کیلو گوشت دارد ۲۵۰کیلو؟ ۳۵۰کیلو؟ نر یا ماده ، باردار یا در فصل جفت‌گیری برای هم‌وطن شکار کش من فرقی ندارد او فقط می‌خواهد شلیک کند و بکشد حتی گاهی به زاغی‌های غیرخوراکی یا قوهای زیبا یا گاهی محیط‌بانان هم‌وطنی که از این حیات‌وحش حفاظت می‌کند هم شلیک می‌کند. اصلا مگر چند راس مرال در کل این جنگل‌ها باقی‌مانده است ۱۵۰راس؟۲۰۰راس؟ شکار کش به‌قصد لذت جستن و ارضای غریزه نفسانی است. دیگر عجیب نیست که کسانی پیدا شوند تا با اسلحه از بزرگراه همت یک راس گوزن زرد را داخل پارک پردیسان و محوطه سازمان حفاظت محیط‌زیست در قلب تهران هدف بگیرند. روش‌هایی هم که در این چند دهه برای کشتار حیوانات این کشور استفاده می‌شوند هم در نوع خود بی‌نظیر است؛ از نصب تله‌های آهنی که باعث زجرکش شدن حیوانات می‌شود تا تعقیب آهوها در دشت ایران با موتورسیکلت تا آهو به سبب دوندگی زیاد خون در ریه‌اش جمع شود و منجر به مرگ جانور شود یا استفاده از کابل برق و یا کلر برای کشتارجمعی ماهیان! طی این چندساله در غرب گیلان چندین مرال شکار شده که متخلفین دستگیر شدند در سال ۸۹ یک راس مرال بالغ در جنگل‌های سیاهمزگی شفت شکار شد که پس از گزارش‌های رسیده، مأمورین محیط‌زیست متخلف را درحالی‌که به‌اتفاق فامیل محترم در حال طبخ مرال بود بازداشت کردند. از سال ۹۰ تا ۹۴شش راس مرال در منطقه ماسال شکار و ۴ شکارچی دستگیر شدند و حالا دوباره در منطقه جنگلی گیلوندرود فومن یک مرال نر بالغ دیگر شکار شد. در سی سال گذشته از جمعیت این حیوان به علت شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاهش کاسته شده و نسل مرال درخطر انقراض است بنا به آمار، فقط در ۹ ماهه نخست سال ۹۲ پنج هزارو ۳۳۹ شکار غیرمجاز و ۳۰۰ زنده گیری رخ‌داده است وجود ۱ میلیون اسلحه دارای پروانه شکار و بیش از دو یا سه برابر این تعداد اسلحه غیرمجاز در دست مردم در مقابل حدود تخمینی حداکثر ۱۱۰ هزار گونه چهارپای شکاری در کل کشور و ۲۷۰۰ محیط‌بانی که در سراسر ایران وظیفه حراست از حیات‌وحش و ۱۷میلیون هکتار عرصه‌های حفاظت‌شده را به عهده‌دارند یک جنگ نابرابر بین انسان ایرانی و حیات‌وحش این سرزمین. روزگار سخت حیوانات ایران‌زمین با ناآگاهی مردم و ناکارآمدی سیاست‌های حفاظت از زیستگاها گره‌خورده و نفس‌های حیات‌وحش را به شماره انداخته است و به قول دکتر هوشنگ ضیایی کارشناس حیات‌وحش ایران ۷۰ درصد نابودی حیات‌وحش کشور مربوط به شکار بی‌رویه و تنها ۳۰ درصد مربوط به تخریب زیستگاه است. بیم آن می‌رود اگر به همین منوال پیش برویم در آینده‌ای نه‌چندان دور اثری از گونه‌های شاخص حیات‌وحش ما باقی نماند. همان‌طور که در ۸۰ سال پیش شیر ایرانی و در ۵۰سال پیش ببر ایرانی منقرض شد حالا باید نگران از بین رفتن مرال و شوکا و پلنگ و … ده‌ها گونه دیگرها باشیم. چون همچنان شکارکُش‌ها با سلاح‌های مجاز غیرمجاز به دنبال آخرین ردپاهای حیات‌وحش ایران می‌گردند. ای‌کاش اراده ملی برای کنار گذاشتن این سلاح‌ها در جدال با طبیعت ایران با سرمشق گرفتن از شعر فریدون مشیری همگانی شود؛ تفنگت را زمین بگذار که من بیزارم از این خون‌بار ناهنجار.
رضا زمانی؛ دبیر مجمع متخصصین ایران (شعبه گیلان) و کارشناس سازمان محیط زیست