پیام ما؛ رسانه توسعه پایدار ایران | پیام ما بررسی می کند جولان غول بیکاری در کرمان

پیام ما بررسی می کند جولان غول بیکاری در کرمان





۳ بهمن ۱۳۹۵، ۲۳:۲۹

پیام ما بررسی می کند
جولان غول بیکاری در کرمان

الهام پی پر

اشتغال یکی از مهمترین دغدغه های زندگی هر فرد است. بالطبع برای داشتن یک زندگی مناسب و تامین مایحتاج روزمره‌ی خود هر فرد به پول نیاز دارد بیکاری می تواند رابطه مستقیمی با جرایم مختلف و حتی فحشا و در نهایت ناامنی در یک جامعه داشته باشد به قول معروف وقتی که فقر از در وارد می شود ایمان از پنجره خارج می شود. ظرف سال های گذشته تاکنون در استان کرمان که عنوان پهناورترین استان کشور را نیز به یدک می کشد شاهد معضل بیکاری بوده ایم تا جایی که امروز با توجه به تحریم ها، واردات بی رویه، حمایت نکردن از تولید و صنعت داخلی، عدم تمهیدات کافی برای اشتغال، رشد پایین اقتصادی و دیگر رویدادها شاهد رشد نرخ بیکاری در ابعاد بالا در این استان هستیم.
مدارک عالیه و توقعات بالا
یک شهروند در این خصوص می گوید: متاسفانه خانواده ها و کلا جامعه انتظار دارند با گرفتن مدرک تحصیلی فرد خیلی زود صاحب یک شغل نان و آب دار شود و همین تصور باعث می شود جوان پیشنهادهای شغلی با موقعیت پایین و یا درامد کم را رد کند و در نهایت بیکار بماند.
محمد حسنی در ادامه افزود: نیروی کار بیکار ما که یک مدرک تحصیلی در زیر بغل دارد، حوصله‌ی شاگردی کردن و کار کردن بدون مزد را ندارد. از همان اول دنبال یک میز و اسم و رسم می‌گردد. شاید و البته حتماً در بخش دولتی با رابطه بتوان چنین موقعیتی را بدست آورد، اما با تغییرات مدیریتی این موقعیت‌ها دوام و ثباتی ندارد. در بخش خصوصی هم با کسی تعارف ندارند، صرفاً بر اساس توانمندی شما و ارزش افزوده‌ای که برای شرکت ایجاد می‌کنید به شما حقوق می‌دهند.
یک کارشناس اقتصادی نیز ابراز داشت: نداشتن برنامه های کاربردی در بخش اشتغال و نبود برنامه های کارشناسی کوتاه مدت و بلند مدت متناسب با وضعیت موجود، مشکلات حوزه سرمایه و سرمایه داری، تشدید تورم، وابستگی به مواد خام اولیه‌ی کشورهای خارجی ، ضعف در خدمات بانکی، ترویستی، خدمات دولتی و بخش های کشاورزی و ساختمانی و مشکلات متعدد مربوط به این حوزه ها ، فقدان شرایط رفاهی و خدماتی در حوزه عشایی و حاشیه نشین شدن انها در شهرها از مهمترین عوامل تشدید کننده بیکاری هستند.
فاطمه سعیدی در ادامه با اشاره به این مطلب که آمار بالایی از خودکشی ها با معضل بیکاری مرتبط است ادامه داد: بالا رفتن سن ازدواج و حتی افزایش آمار طلاق را اگر دنبال کنیم حتما به ردپایی از بیکاری برخواهیم خورد.
یک جامعه شناس نیز با تایید این مطالب تاکید کرد: بیکاری می تواند به معضلاتی که سر انجام به افسردگی و سرخوردگی جوانان می انجامد منجر شود.
سارا خیرمند اضافه کرد: میزان نشاط اجتماعی را با وجود داشتن جمعیتی جوان کاهش داده و موج گرایش به اعتیاد در میان جوانان هر روز نگران کننده تر شود. جامعه شناسان، بیکاری را یکی از متهمان پرونده اعتیاد جوانان میدانند.
پیشنهادها و راه های برون رفت از معضل بیکاری
یکی از راه های برون رفت از معضل بیکاری، اصلاح قوانین مربوط به «کار» است. گذاشتن بار فراوان روی دوش کارفرمایان باعث می شود آنها از برداشتن بار بیکاری از دوش دولت، طفره بروند وحتی در مواردی خودشان نیزگرفتار بیکاری شوند.
دولت و بخصوص مجلس باید فکری برای کاستی های قانون کار کند و از همه مهم تر شورای عالی اشتغال در این زمینه باید مسئولانه وارد ماجرا شود. توسعه جهانگردی و گردشگری یکی از راه های برون رفت از بیکاری در استان است. با توجه به اینکه استان ما از جاذبه های گردشگری(تاریخی و تفریحی) فراوان برخوردار است با توجه بیشتر به این بخش می توان از این طریق باعث ایجاد شغل های جدید در جامعه شد. توسعه فعالیت های عمرانی، تکنولوژی اطلاعات توسعه فعالیت های آی تی سبب به کارگیری نیروهای جوان و بااستعداد می شود وسبب اشتغال زایی و همچنین موجب ارز آوری قابل ملاحظه ای می شود.
بیکارشدن صنعت‌گران
متاسفانه امروز شاهد کپی برداری و حتی به تاراج رفتن صنایع داخلی استان توسط اتباع خارجه و حتی کشورهایی مانند چین هستیم که ضرر زیادی را به بدنه اشتغال و اقتصاد استان وارد می آورند. این مساله نه تنها باعث از بین رفتن و منسوخ شدن بعضی مشاغل در استان شده بلکه سبب بیکاری عده ای از افراد که قبلا در این مشاغل(قالی بافی، مس‌گری، پته و…) مشغول به کار بوده اند شده است.
حمایت از کارافرینی و کار آفرینان و سرمایه گذاران نیز می تواند در اشتغال زایی بسیار موثر باشد. درعین حال، حمایت از جوانان و استعداد آنهادر زمینه های مختلف اعم از علمی و هنری باعث می شود آنها به خود باوری رسیده و بخش عمده ای از نیروی جوان و فعال ازبیکاری رهایی یابند.
متاسفانه طبق آمارها نرخ بیکاری رسمی در استان تا اواسط سال جاری 11.2 درصد بوده، این در حالیست که این آمار در سال 92 حدود 8.2 درصد بوده است. که این آمار بسیار تکان دهنده و غیرقابل درک است و همت کارشناسی شده‌ی مسئولان امر را می‌طلبد.

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *