کدام تاب‌آوری؟

بارش باران و آبگرفتگی و سیلاب باز هم نشان داد که مدیریت شهری ایران به رغم همه حوادث قبلی هنوز هم از آمادگی لازم برای مدیریت بحران برخوردار نیست...

۱۸ آذر ۱۳۹۹، ۱۰:۲۴

بارش باران و آبگرفتگی و سیلاب باز هم نشان داد که مدیریت شهری ایران به رغم همه حوادث قبلی هنوز هم از آمادگی لازم برای مدیریت بحران برخوردار نیست. تا لحظه نوشتن این یادداشت هفت تن در کشور جان باخته‌اند و زندگی بسیاری در استان‌های خوزستان و بوشهر آسیب دیده است. با وقوع هر بحران و حادثه‌ای در کشور عده‌ای به میدان می‌آیند و در مقام کارشناس یا مسئول زبان به نصیحت می‌گشایند که «حادثه در همه جوامع رخ می دهد اما در برخی جوامع خسارتش کمتر است چون تاب‌آورند». سخن از چه گونه‌ای از تاب‌آوری است؟ روشن است که تکرار طوطی‌وار متون ترجمه‌ای مدیریت بحران بی‌آنکه درکی از وضعیت اجتماعی شهرها داشته باشیم حرکت در مسیر بیراهه است. تاب‌آوری ترجمه زجر کشیدن و دم برنیاوردن نیست. بلکه مفهومی است برای آنکه نشان دهد شهروندان یک شهر چگونه برای عبور از بحران با مدیریت شهری یکی می‌شوند و با استفاده از ظرفیت‌های موجود، شهر با کمترین خسارت ممکن به حالت عادی باز می‌گردد. مشارکت شهروندان و استفاده از ظرفیت آنها زمانی میسر می شود که اساسا مدیریت شهری پیش از هر چیزی با داده‌های نسبتا دقیق مخاطرات پیش روی شهرها را شناسایی کرده باشد و در فرآیندی شفاف این مخاطرات و راه‌های کاهش خسارت‌های آ‌ن‌ها به اطلاع همگان رسیده باشد. طراحی اقدامات دقیق برای قبل، حین و پس از وقوع بحران در فرآیندی عملی و نه گلخانه‌ای و تشریفاتی یکی از کارهایی است که معمولا به دست فراموشی سپرده می‌شود. آموزش شهروندان و تقویت اجتماعات محلی و بسیاری اصول دیگر فراموش می‌شود و بعد از هر بحران فقط از لزوم تاب‌آوردن سخن به میان می‌آید. در این شرایط باید سوال کرد سخن از چه گونه‌ای از تاب‌آوری است؟ گویندگان حتما مزاح می‌کنند.

به اشتراک بگذارید:

برچسب ها:

آبگرفتگی، حوادث، سیلاب، یادداشت