چرا ناراحت هستید؟

دولت تدبیر و امید در سال 1392 با شعار اعتدال روی کار آمد. حل مسأله هسته ای از طریق دیپلماسی اصلی ترین راهبرد این دولت بود. از همان ابتدا و با رأی اعتمادی که مجلس به دکتر ظریف داد، این امید می رفت که مسأله هسته ای قابل حل باشد. اما فراز و نشیب هایی که در طول مذاکرات پیش آمد هر بار این امید را کم و زیاد کرد؛ تا این که این توافق نهایی بین ایران و پنج قدرت جهانی شکل گرفت و بنا شد که برجام اجرایی شود. مذاکراتی که بین ایران و قدرت های جهانی صورت گرفت از سه منظر برای ملت ایران مفید بوده است؛
1- سیاسی 2- اقتصادی 3- روانی
1- سیاسی: سال ها بود که کشور ما از نظر سیاسی در انزوا قرار گرفته بود. آخرین سفر رییس جمهور ایران به اورپا به هفده سال پیش بر می گردد. پرونده هسته ای آن چنان بر روابط بین المللی سایه افکنده بود که دیپلماسی ایران فقط به چند کشور درجه چندم آفریقایی و… خلاصه شده بود. کشورهایی نظیر جیبوتی که دولت قبل از آن ها تحت عنوان متحد نام می برد اما اخیراً بر همه ثابت شد که این کشورها با یک اشاره عربستان سعودی حاضرند به راحتی رابطه خود را با ما قطع کنند. اما به نتیجه رسیدن توافق هسته ای توانست دیپلماسی ایران را در دنیا قوت بخشیده و تا حدودی کشورمان را به جایگاه واقعی خود در عرصه بین المللی نزدیک کند. هم زمان با این موفقیت ها ناگهان اقلیتی تندرو که این شرایط را با منافع گروهی و محفلی خود مغایر می دانند به بهانه اعدام«شهید نمر» سفارت عربستان در تهران را به آتش کشیدند و با این اقدام خود با یک تیر دو نشان زدند. هم دولت ایران را در عرصه دیپلماتیک دچار چالش کردند و هم با منحرف کردن اذهان عمومی جهانیان که در حال موضع گیری علیه اعدام شهید نمر بودند به یک باره تغییر موضع داده و حمله به سفارت ایران را محکوم نمودند.
2- اقتصادی: تحریم های اقتصادی که توسط شورای امنیت سازمان ملل به خاطر پرونده هسته ای صورت گرفته بود و اقتصاد کشور را در موضع ضعف قرار داده بود، با توافق هسته ای رفته رفته ذوب شد و تحریم های کشتیرانی، بانکی و… برداشته شد و سفر رییس جمهور و هیأت همراه او به اروپا(ایتالیا، فرانسه) و بستن قراردادهای اقتصادی قابل توجه در زمینه های انرژی، تجاری، صنعت، کشاورزی، تبادلات علمی و فرهنگی، فن آوری های جدید و… از آینده ای روشن در اقتصاد ایران خبر می دهد.
اما باز هم اقلیت تندرو ساکت ننشسته و به توافق هسته ای که یک دستاورد ملی است به چشم یک بُرد جناحی نگاه می کنند و خود را بازنده این میدان می دانند. آن ها در جراید خود این قراردادها را ایجاد شغل برای اروپاییان قلمداد می کنند. همچنین خرید هواپیماهای مورد نیاز ناوگان هوایی کشور را مورد انتقاد قرار می دهند در حالی که از ضعف ناوگان هوایی و فرسودگی و سقوط پی در پی هواپیماها اطلاع کافی و وافی دارند. بسیار جالب است که تندروها آزاد شدن صادرات فرش ایران را که سال ها در رکود به سر می برد را نادیده می گیرند و علیه قراردادهای نفتی که توسط دولت بسته می شود، تجمع غیر قانونی راه می اندازند.
3- روانی: تصور کنید اهل کشوری باشید که مردم جهان از آن کشور هراس داشته اند. تصور کنید که همه کانال های تلویزیونی دنیا که سال ها شما را حامی تروریست، تندرو و… می نامیدند اکنون مجبور شوند روند مذاکرات هسته ای را پخش کنند و چهره خندان وزیر خارجه کشورتان را به دنیا نشان دهند. آن وقت همه مردمی که در انتظار یک جنگ محرز هستند، بشنوند که دیپلماسی کشور شما آن قدر قابلیت دارد که دو سال تمام وزرای امور خارجه شش کشور قدرتمند جهان را پشت میز مذاکره نگه دارد و در آخر هم یک صلح جهانی پیرامون موضوع هسته ای کشورتان شکل بگیرد. آن وقت از نظر روانی چه آسودگی خاطری پیدا خواهید کرد؟ مردم کشورمان هر روز خبر تحریم جدیدی را از خبرگزاری های مختلف جهان می شنیدند حالا همان خبرگزاری ها خبر از باز شدن گره تحریم ها می دهند. قطعاً در روان مردم تأثیر مثبت می گذارد.
اما چرا عده ای قلیل که هیاهوی زیادی هم دارند، دوست ندارند که جامعه آرام باشد را باید از خود آن ها پرسید. این که چه نفعی از تحت فشار قرار گرفتن ملت از نظر سیاسی، اقتصادی و روانی عاید آن ها می شود را باز هم از خود آن ها باید پرسید. طبیعتاً فرد یا گروهی که دلسوز کشور باشد از هر اتفاق مثبتی توسط هر کسی برای کشور شادمان خواهد شد.