| پیام ما | تظاهرات خیابانی در اعتراض به سیاست‌گذاری‌های دولت‌ها که منجر به افزایش گازهای گلخانه‌ای می‌شود، تشکیل کمپین‌های اعتراضی به سیاست‌های توسعه‌ای کشورها که در تضاد با محیط زیست طراحی شده است و…. مواردی است که در سال‌های اخیر در بسیاری از شهرهای دنیا اتفاق افتاده است. اما علاوه بر نقش پررنگی که سیاست‌گذاری‌های کلان در تولید گازهای گلخانه‌ای و انتشار کربن و در نتیجه آن گرمایش عمومی زمین دارند، هر کدام از ساکنان زمین هم می‌توانند در این روند سهمی داشته باشند. ایجاد تغییراتی هر چند کوچک در سبک زندگی به ویژه در کشورهای صنعتی و پیشرفته می‌تواند در کنار سیاست‌های کلان کشورها در کاهش آثار بحران آب و هوایی نقش داشته باشد. در همین راستا جنبشی در اروپا شکل گرفته که از مردم می‌خواهد در راستای اهداف مربوط به حفاظت از محیط زیست و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تغییراتی در سبک زندگی و عادات خود ایجاد کنند. بر اساس مطالعات علمی صورت گرفته اگر این تغییرات در سطحی گسترده در جامعه انجام شود این امکان وجود دارد که انتشار گازهای گلخانه‌ای بین ۲۵ تا ۲۷ درصد کاهش پیدا کند.

جهانی بدون کربن، این رویایی است که بسیاری از کشورهای جهان در سر دارند و برخی از آنها اقداماتی برای تحقق آن انجام می‌دهند. اما رسیدن به این رویا تنها با اقدامات چند کشور و سیاست‌گذاری‌ها و تفاهم‌نامه‌های بین‌المللی امکان‌پذیر نیست. در سال‌های اخیر مطالعات و پژوهش‌های بسیاری صورت گرفته که راهکارهای مختلفی برای کاهش انتشار کربن ارائه کرده‌اند. از جمله هیات بین‌‌ دولتی تغییرات اقلیمی سازمان ملل که چندی پیش اعلام کرده بود طبق ارزیابی‌های صورت گرفته توسط این هیات مقابله با جنگل‌زدایی و حفظ پوشش گیاهی زمین می‌تواند حدود پنج گیگا تن از دی اکسیدکربن و گازهای مشابه در جو زمین را کاهش دهد. یا گزارش‌هایی که می‌گویند کاهش مصرف گوشت یا ایجاد تغییرات در رژیم غذایی می‌تواند در این امر نقش داشته باشد. جیم اسکی، استاد دانشگاه امپریال کالج لندن در این رابطه گفته است: «برخی رژیم‌های غذایی، کربن کمتر تولید و فشار کمتری بر منابع خاکی زمین وارد می‌کند. ما به مردم رژیم غذایی توصیه نمی‌کنیم. انتخاب منابع و رژیم غذایی مردم معمولا تحت تاثیر شیوه‌های تولید محلی و عادت‌های فرهنگی شکل می‌گیرد» علاوه بر این گزارش‌های پژوهشی سازمان ملل نشان می‌دهد فعالیت‌های بشری بر بیش از ۷۰ درصد منابع خاک تاثیر می‌گذارد و کشاورزی حدود ۷۰ درصد از منابع آب را مصرف می‌کند.
حالا در پژوهشی که به تازگی توسط محققان دانشگاه لیدز انگلیس انجام شده و نتایج آن در روزنامه گاردین منتشر شده، آمده است که افراد با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی خود می‌توانند در کاهش انتشار کربن سهیم باشند.
گزارش گاردین همچنین از کمپینی نام برده که با همین هدف شکل گرفته و از شهروندان می‌خواهد با رعایت 6 مورد و ایجاد تغییراتی در عادات خود در کاهش آسیب‌های ناشی از بحران آب و هوایی سهیم شوند. «jump» یک جنبش جدید آب و هوایی است که مردم را متقاعد می‌کند تا شش تغییر نسبتاً ساده در شیوه زندگی خود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی ایجاد کنند. این موارد عبارتند از: «از یک رژیم غذایی عمدتاً گیاهی، با وعده‌های غذایی سالم و بدون ضایعات استفاده کنید. بیش از سه لباس جدید در سال نخرید. محصولات الکتریکی را حداقل به مدت هفت سال نگه دارید. هر سه سال یکبار بیشتر از یک پرواز کوتاه و هر هشت سال یک پرواز طولانی مدت نداشته باشید. اگر می‌توانید از شر وسایل نقلیه موتوری شخصی خلاص شوید – و اگر نمی‌توانید وسیله نقلیه فعلی خود را برای مدت طولانی‌تری نگه دارید. حداقل یک تغییر در زندگی ایجاد کنید تا سیستم را به حرکت درآورید، مانند انتقال به انرژی سبز، عایق‌کاری خانه برای حفظ انرژی یا….» پژوهش‌های دانشگاه لیدز و تجزیه و تحلیل کارشناسان شرکت مهندسی جهانی «Arup» نشان داده است پایبندی به این تعهدات می‌تواند به میزان یک چهارم در کاهش انتشار گازهای آلاینده و جلوگیری از افزایش دمای زمین نقش داشته باشند.
آنطور که از بندهای عهدنامه این کمپین بر می‌آید تاکید طراحان آن بر کاهش مصرف‌گرایی است که می‌تواند یکی از مهمترین عوامل تولید گازهای گلخانه‌ای باشد. بنیانگذار این کمپین به گاردین گفته است: «جهان در آستانه فروپاشی محیط زیستی است و لازم است جایگزینی برای «جامعه جهانی مصرف کننده» پیدا کنیم. قطعا دولت‌ها و بخش خصوصی بیشترین نقش را در ایجاد این تغییر دارند، اما بررسی‌های ما نشان می‎دهد افراد و جوامع هم می‌توانند تغییرات بزرگی ایجاد کنند» او معتقد است اقدامات فردی می‌تواند اثر فزاینده داشته باشند و در نهایت منجر به اقدام در سطح جامعه و در نهایت به تغییرات سیستمی شوند. یکی دیگر از اعضای این کمپین هم می‌گوید: «تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهشی که محققان دانشگاه لیدز انجام داده‌اند نشان می‌دهد پایبندی به شش تعهدی که در این کمپین مطرح شده، می‌تواند انتشار کربن را بین 25 تا 27 درصد کاهش دهد.» بن اسمیت، مدیر تغییرات آب و هوا در Arup، که مدیریت این پژوهش را بر عهده داشته در گفت و گو با گاردین سخنان اعضای کمپین را تایید کرده و می‌گوید: «واضح است که همه بخش‌های جامعه باید وارد عمل شوند. تحقیقات ما نشان می‌دهد که همه ما، از سیاستمداران، رهبران شهری و تجاری گرفته تا شهروندان، نقش‌های مهمی داریم و به‌عنوان فردی از جامعه کارهای زیادی می‌توانیم انجام دهیم. تعهدات این کمپین یکی از ساده‌ترین و سریع‌ترین راه‌ها برای شروع است»
علاوه بر این کمپین و پژوهش انجام شده در راستای اهداف آن، راهکارهای بسیاری از سوی کارشناسان به افراد جامعه پیشنهاد می‌شود که رعایت آنها می‌تواند نقشی -ولو اندک- در کاهش آسیب‌های ناشی از بحران آب و هوایی داشته باشد. راه‌هایی که تغییراتی بسیار ساده در سبک زندگی به شمار می‌آیند اما تداوم آنها و تکثیر این رفتارها در جامعه می‌تواند در بلندمدت اثرگذار باشد. از جمله پیشنهاداتی که به طور جامع برای شهروندان ارائه می‌شود این موارد است: «مواد غذایی را دور نریزید. مصرف پلاستیک را کاهش دهید. مصرف گوشت قرمز را کاهش دهید. از پروتئین‌های گیاهی استفاده کنید. غذاهای حاوی فیبر مصرف کنید. باغچه خانگی درست کنید و…» هر کدام از این موارد می‌توانند سهمی هر چند کوچک در بهتر شدن حال زمین داشته باشند. علاوه بر آن در حفظ منابع هم اثرگذار هستند. به طور مثال بر اساس گزارشی که بهار امسال در بلومبرگ منتشر شده در مورد دور ریز غذا آمده است: «ضایعات غذا یکی از عوامل اصلی انتشار گازهای گلخانه‌ای است؛ غذای دور ریز در محل دفن زباله تجزیه شده و به متان که یک گاز گلخانه‌ای قوی است تبدیل می‌شود. نتایج یک تحقیق ۱۰۰ ساله نشان می‌دهد تاثیر متان بر گرم‌شدن زمین ۳۴ برابر بیشتر از دی‌اکسید کربن است» و یا در خصوص ایجاد باغچه‌های خانگی و نقش آن در کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای آمده است: «پرورش گیاهان در شهرها راهکاری اثرگذار برای کاهش کربن است. اگر حیاط کوچکی دارید، در میان آن یک باغ خانگی کوچک ایجاد کنید؛ پرورش گل‌ها در بالکن آپارتمان یا تولید سبزی‌های خانگی و خوراکی در گلدان‌های کوچک نقش مهمی در سلامت محیط زیست دارد» هر چند نمی‌توان از همه مردم در تمام مناطق جهان خواست تا به این موارد پایبند باشند چرا که شرایط در نقاط مختلف متفاوت است و ممکن است محدودیت‌های فرهنگی یا زیرساختی برای مردم کشورهای مختلف وجود داشته باشد، اما این نگاه طراح کمپین«jump» نشان می‌دهد که تفاوت‌ها و محدودیت‌ها می‌توانند بی‌اثر باشند چرا که: «اگرچه همه نمی‌توانند به همه تعهدات کمپین پایبند بمانند، اما فقط «شروع کردن» می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد»