«مکسر» را به تندیس‌های شکوهمندش می‌شناسند. تا قبل از دو سال پیش که بخشی از ساحل را برای پرورش لارو میگو خاکبرداری کردند، در خبرها نامی از مکسر نبود. بعضی راهنمایان گردشگری می‌گفتند این ساحل بکر است و نباید به هر کسی نشانش داد. اما حالا مکسر که روزگاری بکر بود، به یکی از پرطرفدارترین سواحل بندر مقام در خلیج فارس شده و تصاویری که تازه از آن منتشر شده نشان می‌دهد، تخریب سازه‌های طبیعی شدت گرفته است.

بندر مقام از توابع بخش شیبکوه در شهرستان بندرلنگه استان هرمزگان است. دهستان آن زمانی مقر حکومت قبیله بنی حمّاد بود و هنوز هم بقایایی از آثار آن دوره در این منطقه دیده می‌شود. بندر صیادی مقام دروازه ورودی جزیره لاوان نیز است. وجود عارضه‌های زمین‌شناسی در ساحل مُکسّر نیز این منطقه را به لحاظ گردشگری مطرح کرده اما دو سال پیش فیلمی از این ساحل منتشر شد که نشان می‌داد لودری درحال خاک‌برداری ساحل است و محیط زیستی‌ها گفتند که مجوز پرور لارو میگو در این ساحل صادر شده است. آن خطر از سر ساحل مکسر گذشت اما حالا عارضه‌های زمین‌شناسی این ساحل شناخته‌شده، تهدید می‌شود. ایسنا در گزارشی در این ارتباط نوشته است: در چند سال اخیر، رفت‌و‌آمد بی‌ضابطه گردشگران و مسافران، سرعت تخریب آن را شدید کرده است.
بر اساس این گزارش، با جست‌وجوی نام ساحل «مُکسر» بندر مقام در غرب استان هرمزگان تصاویر زیادی از این ساحل و صخره‌هایش و البته تبلیغ‌های وسوسه‌برانگیز آن می‌توان مشاهده کرد. سال ۹۸ بخشی از این ساحل، خاکبرداری شد تا مرکز پرورش لارو میگو ایجاد شود که اعتراض محلی‌ها و رسانه‌ها، ادامه آن پروژه را متوقف کرد.
فعالان محیط زیست محلی می‌گویند که بندر مقام و ساحل مکسر زمانی محل تخم‌گذاری لاک‌پشت‌های پوزه‌عقابی بوده که مداخله‌های انسانی در چند سال اخیر، محل زیست این گونه جانوری در معرض انقراض را در این بخش از سواحل خلیج فارس در تهدید قرار داده است.
سام سطوت‌زاده، فعال میراث‌فرهنگی و گردشگری، عکس‌های جدیدی را از ساحل مکسر در اختیار ایسنا قرار داده که نشان‌دهنده سرعت فرسایش و تخریب این ساحل است که به گفته فعالان محیط زیست، میلیون‌ها سال زمان می‌برد تا تندیس‌های مکسر دوباره شکل بگیرد یا ترمیم شود.
سطوت‌زاده توضیح می‌دهد: «در مسکر تابلویی با عنوان «سایت گردشگری» نصب کرده‌اند، اما نه ورودی برای این ساحل تعیین شده و نه نگهبانی مستقر است و یا سرکشی صورت نمی‌گیرد. ماشین‌ها تا لب ساحل تردد می‌کنند و مردم داخل صخره‌ها و خلیج‌های کوچک، آتش روشن کرده‌اند و هر کجا می‌خواهند کمپ می‌زنند و روی صخره‌های تندیسی راه می‌روند. فرسایش صخره‌ها به وضوح قابل مشاهده است. هر طرف را هم که نگاه کنید زباله ریخته شده است.»
او اضافه می‌کند: «وقتی در محل تابلو نصب می‌کنند باید مسئولیت آن را بپذیرند و مدیریت کنند. دسترسی به ساحل مکسر محدود است، به‌راحتی می‌توان برای آن ورودی و نگهبان تعیین کرد، ‌ از مسافران مبلغی را به عنوان ورودی دریافت کرد، ‌ مثل دره ستاره‌ها در قشم که ورودیه، ‌نگهبان و مسیر حرکت دارد و اجازه کمپ هم به مسافر نمی‌دهند.»
در تصاویر منتشر شده فرسایش بر اثر تردد زیاد در این بخش از صخره‌های ساحل مکسر قابل مشاهده است. این فعال گردشگری ادامه می‌دهد: «بیشتر مردمی که به ساحل مکسر می‌آیند اصلا رعایت نمی‌کنند، از صخره‌ها بالا می‌روند، درحالی که آن صخره‌ها بر اثر فرسایش ایجاد شده‌اند و به هیچ وجه ایمن نیستند و اگر برای کسی اتفاقی بیفتد چه کسی پاسخگو خواهد بود؟»
این فعال میراث‌فرهنگی و گردشگری به ازدحام جمعیت در پایان هر هفته در ساحل مکسر اشاره می‌کند و می‌گوید: «در تمام آخر هفته‌ها مکسر و تمام سواحل نزدیک به آن شلوغ است، در یک آخر هفته شاید ۵۰ اتوبوس تور به ساحل مکسر آورده بودند. جای پارک ماشین پیدا نمی‌شود، ‌خودروها تا لب ساحل می‌آیند. دیده‌ام که مردم گاهی زباله‌هایشان را در دریا می‌ریزند، زباله‌هایی که تجزیه‌ناپذیرند. شدت آسیب و فرسایش ناشی از این حجم از تردد و حضور انسان، فاجعه‌برانگیز و اسف‌بار است.»
سطوت‌زاده که روی طرح مطالعات گردشگری جزایر هرمز و لارک نیز کار کرده است، اظهار می‌کند: «بخش زیادی از سواحل خلیج فارس و جزایر آن چنین وضعیتی دارند، همه آن‌ها با مشکل دفع زباله مواجه‌اند و البته ازدحام بدون ضابطه و مدیریت انسان به عنوان مسافر و گردشگر. باید راهکار راهبردی درنظر گرفت، وگرنه بعید می‌دانم تا شش ماه دیگر جایی مثل ساحل مکسر دوام بیاورد و حتما با تخریب گسترده‌ای مواجه می‌شود و دیگر ساحل صخره‌ای و تندیسی نخواهیم داشت که برای آن تبلیغ کنیم.» این فعال گردشگری و میراث فرهنگی تاکید می‌کند برای نجات سواحل خلیج فارس به ویژه ساحل مکسر که تا چند سال پیش دست‌نخورده و بکر بود، باید ورودی و نگهبان تعیین شود، از مردم ورودیه گرفته شود و آن را برای محافظت از این منطقه و جمع‌آوری زباله‌ها هزینه کنند. مسیر حرکت در ساحل مشخص شود، ‌اجازه تردد و ورود به خودروها در ساحل مکسر داده نشود و ظرفیت بُرد تعیین شود، یعنی جمعیت محدودی روزانه وارد ساحل شوند. در این ساحل گاهی روزانه دو تا سه‌هزار نفر همزمان حضور دارند.