بر اساس پژوهشی جدید، اگر کشورهای ثروتمند نتوانند با افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای مقابله کنند، اقتصاد این کشورها دو برابرِ آنچه در بحران کرونا آسیب دید، ضربه خواهد خورد. بر اساس پژوهش‌های جدید، در صورت ادامه یافتن سیاست‌های فعلی قدرت‌های اقتصادی جهان، ضربه بزرگی به اقتصاد آنها وارد خواهد شد.

پژوهش‌های «آکسفام» و «شرکت بیمه سوئیس‌ره» نشان می‌دهد اگر سیاست‌های فعلی کشورها و تعهداتشان به همین شکل ادامه پیدا کند، کشورهای گروه 7، یعنی واقع بزرگ‌ترین اقتصادهای صنعتی جهان (آمریکا، ژاپن، آلمان، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و کانادا) در صورت افزایش دمای 2.6 درجه سانتی‌گرادی، در مدت 30 سال آینده 8.5 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را در هر سال از دست می‌دهند؛ یعنی چیزی در حدود 5 هزار میلیارد دلار از اقتصاد آنها در هر سال از بین خواهد رفت.
به گزارش خبرگزاری گاردین، بر اساس این پژوهش، اقتصاد هفت کشور قدرتمند اقتصادی دنیا در دوران همه‌گیری کرونا، به طور متوسط 4.2 درصد منقبض شد و آسیب‌های اقتصادی ناشی از بحران آب‌وهوایی تا سال 2050، تقریبا در مقیاسی است که انگار هر سال، دو بار دچار بحرانی مشابه کرونا می‌شویم. اگر سیاست‌ها و پروژه‌ها در بریتانیا به همین شکل ادامه پیدا کند، اقتصاد این کشور تا سال 2050، احتمالا چیزی حدود 6.5 درصد خود را در هر سال از دست خواهد داد. در حالی که اگر این کشور به اهدافش در توافق اقلیمی پاریس متعهد بماند، آسیب اقتصادی این کشور 2.4 درصد خواهد بود.
سایر کشورها دچار آسیب‌های شدیدتری خواهند شد؛ از جمله هند که در صورت افزایش دمای 2.6 درجه سانتی‌گرادی، یک چهارم اقتصاد این کشور آسیب خواهد دید. استرالیا هم دچار آسیب 12.5 درصدی از تولیداتش خواهد شد و کره جنوبی تقریبا یک دهم پتانسیل اقتصادی خود را از دست خواهد داد. قرار است رهبران کشورهای گروه 7 و رهبران سایر کشورهای اتحادیه اروپا روز جمعه در کورن‌وال دیدار کنند تا در مورد اقتصاد جهانی، واکسن کرونا، مالیات بر تجارت و شرایط آب‌وهوایی بحث و گفت‌وگو کنند.
مدل‌سازی که از سوی شرکت بیمه «سوئیس‌ره» صورت گرفته، پیش‌بینی‌های تاثیرات مستقیم بحران آب‌وهوایی را، از جمله خشکسالی، سیل و اثرات این بحران بر محصولات کشاورزی، سلامت و استرس‌های گرمایی در نظر گرفته است. جروم هاگلی، اقتصاددان ارشد گروه در سوئیس‌ره می‌گوید: «تغییرات آب‌وهوایی خطر شماره یک درازمدت برای اقتصاد جهانی است و جز جایی که ما ایستادیم، گزینه دیگری وجود ندارد؛ باید اقدامات بیشتری در کشورهای گروه 7 صورت بگیرد. این بدان معناست که نه تنها باید انتشار دی‌اکسید‌کربن را کاهش دهیم، بلکه به کشورهای در حال توسعه هم کمک کنیم که بتوانند انتشار گازهای کربنی خود را کاهش دهند. این مسئله بسیار مهمی است.»
او گفت که واکسن کرونا روشی اساسی برای کمک به کشورهای در حال توسعه است. اقتصاد آنها به شدت بر اثر شیوع همه‌گیری آسیب دیده و نیازمند کمک برای احیای اقتصادی در مسیری سبز، به جای تقویت سوخت‌های فسیلی هستند. سوئیس‌ره دریافته است که سیاست‌ها و تعهدات دولت‌ها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای همچنان برای رسیدن به اهداف توافقنامه اقلیمی پاریس، ناکافی است.
بریتانیا علاوه بر میزبانی نشست گروه 7 قرار است میزبان گفت‌وگوهای آب‌وهوایی سازمان ملل، موسوم به Cop26 در ماه نوامبر در گلاسکو باشد. در نشست پیش‌رو، بریتانیا از همه کشورها خواسته تا در کنار یکدیگر به کاهش کربن برای رسیدن به اهداف توافقنامه پاریس، متعهد شوند تا افزایش دمای جهانی را زیر 2 درجه سانتی‌گراد نگه دارند و ترجیحا، اجازه افزایش دمای بیش از 1.5 درجه‌ای بالای سطوح پیشاصنعتی را ندهند. با وجود پیش‌بینی‌ها که حاکی از آن است که با باز شدن اقتصادها پس از همه‌گیری کرونا، گازهای گلخانه‌ای در سال جاری به‌شدت افزایش یابد، اجتناب از افزایش دمای 1و5 درجه‌ای بسیار بعید به‌نظر می‌رسد.
دنی سریسکانداریا، مدیر اجرایی آکسفام گفته است: «بحران آب‌وهوایی همین حالا هم زندگی بسیاری از مردم را در کشورهای فقیر از بین برده است اما اقتصاد کشورهای قدرتمند صنعتی هم مصون از این بحران نیست. دولت بریتانیا یگانه فرصت پیش‌رو را دارد تا جهان را به سمت سیاره‌ای امن‌تر و قابل زندگی‌تر برای همه مردم ببرد.»
او افزوده است: «دولت بریتانیا باید با استفاده از فشارهای دیپلماتیک، بهترین نتیجه ممکن را از نشست گروه 7 و نشست آب‌وهوایی سازمان ملل به‌دست بیاورد و خود نیز باعمل به تعهداتش مثل کاهش کمک‌های خارجی برای توسعه زغال‌سنگ، به مثالی برای سایر کشورها تبدیل شود.»
بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا، قرار است در 11 ژانویه، نشست گروه 7 را در کورن‌وال آغاز کند. او گفته که می‌خواهد از فرصت پیش آمده همه‌گیری کرونا، برای ساختن آینده‌ای سبزتر و بهتر، استفاده کند و کشورها را برای «بازسازی بهتر» آینده متحد کند. این در حالی است که همین هفته، گزارشی منتشر شد که نشان می‌داد کشورهای گروه 7 به تعهداتشان پایبند نبوده‌اند. در پژوهش‌ها و تجزیه‌وتحلیل‌های موسسه «تی‌یرفاند»، موسسه «بین‌المللی توسعه پایدار» و موسسه «توسعه خارج از کشور» آمده است که کشورهای عضو گروه 7، با وجود تعهداتی که برای احیای سبز اقتصاد داده‌اند، میلیاردها دلار بیشتر از آنکه در انرژی پاک صرف کنند، در سوخت‌های فسیلی سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
نقش نابودی طبیعت در گسترش همه‌گیری
در حالی که پژوهش‌های اخیر «آکسفام» و «شرکت بیمه سوئیس‌ره» نشان می‌دهد، آسیب‌های تغییرات آب‌وهوایی در قبال اقتصاد، می‌تواند مخرب‌تر از آسیب‌های ناشی از کرونا باشد، گزارش دیگری منتشر شده که نشان می‌دهد، رهبران جهان، نقش نابودی طبیعت در ایجاد همه‌گیری‌ها را نادیده گرفته‌اند.
دانشمندان هشدار داده‌اند که علت اصلی همه‌گیری‌ها، یعنی تخریب محیط زیست، نادیده گرفته می‌شود. آنها همچنین گفته‌اند که رهبران جهان راهکارهای بسیار ارزان‌تر و موثرتر را برای جلوگیری از شیوع بیماری‌ها از حیوانات به انسان‌ها نادیده می‌گیرند.
به گفته دانشمندان، نابودی جنگل‌ها و شکار حیات وحش، به طور فزاینده‌ای باعث شده که حیوانات و میکروب‌های بدن آنها بیشتر با انسان‌ها و دام‌ها ارتباط داشته باشند. حدود 70 درصد از بیماری‌های عفونی جدید، از حیوانات ناشی می‌شود، از جمله کووید-19، سارس، آنفلوآنزای مرغی، ابولا و اچ.آی‌وی.
با این حال، دانشمندان در کارگروه مستقل جدیدی که به ائتلاف «ممانعت از همه‌گیری از منبع» (پی.پی.اس) گزارش داده‌اند، می‌گویند، رهبران و مقامات به ندرت به این موضوع (نابودی طبیعت) و نقش این علت اصلی در شیوع همه‌گیری‌ها اشاره می‌کنند. ائتلاف «ممانعت از همه‌گیری از منبع» گفته که این موضوع توسط مجمع جهانی بهداشت و گزارش اخیر سازمان بهداشت جهانی در مورد شیوع ویروس کرونا نادیده گرفته شده است.
پژوهش اخیر هزینه سالانه جلوگیری از همه‌گیری‌های بعدی را طی دهه آینده، 26 میلیارد دلار تخمین می‌زند. این هزینه فقط 2 درصد از آسیب اقتصادی ناشی از کووید-19 است و نشان می‌دهد که مقابله با همه‌گیری‌ها از منبع، چقدر ارزان‌تر و کم‌هزینه‌تر خواهد بود. این اقدامات شامل حفاظت از جنگل‌ها، توقف تجارت پرخطر حیات وحش، محافظت بهتر از حیوانات مزرعه در برابر عفونت و تشخیص سریع بیماری در بازارهای حیات وحش است.