تصاویر دریاچه خشک شده «سان‌مون» میان مردم دست به دست می‌شودآغاز روزهای سخت در تایوانبسیاری از مردم دست به دعا برداشته‌اند و به خدای دریا التماس می‌کنند
مجتبی پارسا 
آبِ دریاچه سان‌مون (خورشید و ماه) در تایوان آنقدر کم شده که بخش‌هایی از آن خشک شده و به چمن‌زار تبدیل شده است. قایق‌هایی که در حالت عادی روی آب‌ها شناور بودند، حالا به شکلی ناجور در زمین خشک، فرو رفته‌اند و قایق‌های تفریحی هم در طرف دیگر دریاچه که هنوز آب دارد، تجمع کرده‌اند. این دریاچه که معمولا یکی از مشهورترین مقاصد توریستی در جزیره تایوان به شمار می‌آمد، حالا به چیز دیگری مشهور شده است. با وجود بدترین خشکسالی در 56 سال گذشته، این دریاچه به تصمیمات غلط سیاست‌گذاران شهرت پیدا کرده است.
این روزها، بسیاری از اینفلوئنسرهای اینستاگرامی در تایوان عکس‌های قایقی خاکی رنگ را منتشر کرده‌اند که در بستر ترک خورده دریاچه فرو رفته است. به گزارش گاردین، در اوایل این ماه، به دنبال خشک شدن دریاچه سان‌مون، سنگ قبری پیدا شد که متعلق به سلسله چینگ بود. یک توریست عکسی از آن را منتشر کرد و دوباره جنجالی به پا شد و روزنامه گلوبال‌تایمز چینی مدعی شد که این سنگ نشان می‌دهد، تایوان همواره بخشی از خاک چین بوده است. اما فارغ از این خبر، کمتر کسی به این مسئله توجه کرد که دریاچه سان‌مون خشک شده و شرایط بسیار وخیم است. سایر مخازن در مرکز و جنوب تایوان به شدت خالی هستند و 5 درصد یا کمتر آب دارند.
هفته گذشته هم گزارش‌هایی منتشر شد از مرگ گسترده ماهی‌ها؛ پدیده‌ای که در خشکسالی استرالیا دیده شد.
تایوان قبلا هم شاهد خشکسالی بوده اما ناظران امیدوارند که شدت این خشکسالی – که تاکنون 18 ماه طول کشیده و اقتصاد تایوان را در تولید قطعات نیمه‌هادی تهدید می‌کند- سیاستمداران را برای انجام دادن اقدامی موثر، قانع کند.
تایوان برای پر شدن ذخایر آبی‌اش به شدت به توفان‌های فصلی وابسته است اما در سال 2020 هیچ بارشی به زمین نرسید. شاید هم امسال دوباره این اتفاق تکرار شود. دکتر هوآنگ-سیونگ‌هسو، افسر اجرایی در مرکز تغییرات آب‌وهوایی انسانی آکادمیا سینسیا، می‌گوید که مطالعات نشان می‌دهد «در آینده، شاهد توفان‌های کمتر اما قوی‌تر، چشمه‌های خشک‌تر، روزهای بارانی کمتر، و بارش‌هایی با قدرت شدیدتر به اضافه افزایش قابل توجه دما و موج‌های گرمایی در سراسر جهان خواهیم بود.» او می‌گوید: «این یعنی خطر کمبود آب و فجایع طبیعی مثل سیل و رانش زمین بیشتر خواهد بود.» او گفته که دولت‌ها در انجام دادن تعهداتشان برای مقابله با بحران آّب‌وهوایی صادق نبوده‌اند و دولت تایوان هم برای آینده خود را آماده نکرده است. دولت برنامه‌هایی را برای هدایت رودخانه‌ها و تامین مخازن دارد، اما در واکنش به بحران فعلی، مقامات، استخرهای شنا، سونا و کارواش‌ها را تعطیل کرده‌اند و به کارخانه‌ها دستور داده‌اند، میزان مصرف آب را کاهش دهند و برخی از مناطق از جمله تایچونگ در ساحل غربی، خود را برای حفر مجدد چاه‌هایی به قدمت ده‌ها سال، آماده کرده‌اند.
التماس از خدای دریا
بسیاری از مردم دست به دعا برداشته‌اند و به ماتسو، خدای دریا التماس بارندگی می‌کنند.
دانشمندان هم به دنبال بارور کردن ابرها هستند. بسیاری از مردم در تایوان تحت محدودیت‌های بسیار شدید قرار دارند و در تمام جزیره، هفته‌ای دو روز، آب قطع می‌شود. دینو چانگ، یکی از ساکنان تایوان است؛ او هر چهارشنبه بعدازظهر، تمام ظرف‌هایش را حتی تشت حمام کودکش را پر از آب می‌کند. دینو حتی آب رطوبت‌گیر را هم ذخیره می‌کند.
این زن 43 ساله در آشپزخانه‌اش با دقت آب شستشو و آب خوراکی را از هم جدا می‌کند، گرچه در طول دو روز قطعی آب، شوهرش از بیرون غذا می‌گیرد. آنها تا جایی که ممکن است هم دیر به دیر دوش می‌گیرند.
اگر دینو به درستی محاسبه کرده باشد، آب ذخیره شده‌شان تا وصل شدن آب جوابگو است، در غیر این صورت اما، او باید سطلی را بردارد و از محله طبقه متوسط خود آن‌طرف‌تر برود و خود را به یک مخزن اضطراری موقت برساند. مخزنی که روی آن نوشته: ارزش آب را بدانید؛ این برای زندگی است. در صورت دزدی، عواقبی در پی خواهد داشت.» ناظران می‌گویند که اقدامات اندکی تاکنون انجام شده که بتواند در طولانی مدت، وابستگی تایوان را به توفان‌های فصلی کم کند. گرچه موضوع دیگری هم وجود دارد: جمعیت تایوان هزینه بسیار کمی را برای آب پرداخت می‌کند و مصرف بسیار زیادی دارد. تخمین‌ها نشان می‌دهد که مردم تایوان یکی از ارزان‌ترین آب‌های جهان را دارند و در سال 2020 به طور متوسط روزانه 289 لیتر آب مصرف کرده‌اند. این عدد برای ساکنان تایپه، پایتخت تایوان 338 لیتر است. این عدد را مقایسه کنید با مصرف روزانه آب در بریتانیا که 142 لیتر است. جمعیت و قدرت در تایپه متمرکز شده و آنها از آب پاک و زیاد مخازن استفاده می‌کنند و تقریبا به ندرت دچار کمبود آب می‌شوند. با وجود این قیمت اندک، سخت است که درک کنند کمبود آب چقدر سخت است، مگر اینکه هر چهارشنبه مجبور شوند سطل‌های آب را پر کنند. توماس لیو، از بخش برنامه‌ریزی شهری تایچونگ می‌گوید: «مردم انگیزه‌ای برای حفظ و بازیافت آب یا ارئه راه‌حل‌های نوآورانه برای مصرف آب ندارند.»
دینو و دوستانش نمی‌خواهند که قیمت آب زیاد شود، اما قبول دارند که احتمالا چاره‌ای جز این نیست. ریکا تسنگ 37 ساله، یکی از دوستان دینو می‌گوید اگر کاندیدای انتخاباتی بگوید که برنامه‌ای برای افزایش قیمت آب دارد، حتما به خاطر شجاعتش به او رای خواهد داد.
دولت اما می‌گوید نمی‌توان به راحتی قیمت آب را افزایش داد و این فرایند پیچیده‌ای است. یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان آب در تایوان، شرکت بزرگ TSMC یا شرکت صنایع نیمه‌رسانای تایوان است که روزانه 156 میلیون لیتر آب مصرف می‌کند. این شرکت بخش بزرگی از محصولات نیمه‌رسانای جهان را (که در موارد مختلف از ماشین گرفته تا گوشی موبایل استفاده می‌شود) تولید می‌کند و سهم 4 درصدی در تولید ناخالص داخلی دارد.
خشکسالی در تایوان، جامعه جهانی را در مورد محصولات تولیدی این شرکت نگران کرده است.
قانون دو روز قطعی آب برای این شرکت وجود ندارد اما مدیران این شرکت گفته‌اند که مصرف آب را تا 15 درصد کاهش خواهند داد. آنها آب را به مکانی دیگر منتقل می‌کنند و در سال‌های اخیر فرایند ذخیره و بازیافت آب را افزایش داده‌اند.
دینو که به همراه دوستانش دور میز شام نشسته‌اند، کمی به این مصیبت می‌خندند؛ آنها یاد چهار هفته پیش می‌افتند که همه مردم با ترس و وحشت به سمت خرید آب حمله‌ور شده بودند. دینو می‌گوید که دارند به این وضعیت عادت می‌کنند.
اما تسنگ که محل کارش و خانه‌اش در دو طرف مختلف تایچونگ است و رویهم‌رفته 4 روز بی‌آبی را تحمل می‌کند، از این وضعیت خسته شده است.
مهتاب جودکی 
مرضیه قاضی‌زاده 
سردار صدیقی 
محسن موسوی خوانساری 
سوگل دانائی 
فروغ فکری
ارسال پاسخ