سایت خبری پیام ما آنلاین | سیاست ورزی مدرن در گرو شادابی احزاب واقعی

سیاست ورزی مدرن در گرو شادابی احزاب واقعی





۲۰ دی ۱۳۹۴، ۱۷:۰۷

با پیروزی انقلاب مشروطه در ایران، احزاب سیاسی از جمله دوکرات و اعتدالیون در جغرافیای سیاست ایران فعالیت خود را آغاز کردند و رقابت های سیاسی به شیوه مدرن در بین سیاسیون روشنفکر ایران آغاز شد. گرچه انقلاب مشروطه به کودتای«رضاخانی» انجامید، اما فعالیت احزاب و روند جای گیری آن ها در ساختار قدرت متوقف نشد و احزاب در پیشبرد سیاست ایران نقش آفرینی کردند.
اما عمده فعالیت احزاب سیاسی در چهارچوب قانون اساسی مشروطه در سال های بین 1320(خروج رضا شاه از ایران) تا 1332(کودتای استعماری 28 مرداد) بر می گردد.
کودتای 28 مرداد فعالیت احزاب را در محاق فرود برد و استبدادی 25 ساله بر کشور سایه افکند. در سال های پایانی شلطنت محمدرضا پهلوی با انحلال احزاب سیاسی و اعلام سیستم تک حزبی و به رسمیت شناختن «حزب رستاخیز» به عنوان تنها حزب قانونی ایران و در نهایت اظهار نظر عجیب و غریب شاه ایران، مبنی بر این که:«هر کس نمی خواهد عضو حزب رستاخیز باشد، گذرنامه بگیرد و از کشور خارج شود.» کارکردی مضحک از فعالیت حزبی را در ایران بنا نهاد.
با وقوع انقلاب اسلامی در سال 57 دوباره احزاب موجود، شروع به کار کردند و احزابی جدید نیز که از رویش های انقلاب بودند، فعالیت خود را در قالب قانون اساسی جدید آغاز کردند.
با همین این فراز و فرودها، همواره عملکرد احزاب در هاله ای از ابهام بوده است. نه تنها مردم از عضویت در احزاب واهمه دارند بلکه سیاسیون هم به دلایلی از قرارگرفتن در چهارچوب یک حزب مشخص طفره می روند تا جایی که برای یک سیاستمدار که سال ها کار سیاسی می کند، عدم عضویت در تشکیلات سیاسی یک افتخار محسوب می شود.
در حالی که دنیای مدرن امروز، سیاست ورزی علمی، کار حزبی و تشکیلاتی می طلبد و گرنه به جای این که علم و دانش ، پشتوانه پیروزی افراد در انتخابات باشد، آیتم های دیگری از جمله پول و شعارهای مبهم آنان را به سوی پیروزی مقطعی در سیاست رهنموم می سازد.
دیرگاهی نیست که یک نامزد ریاست جمهوری از احزاب به بدی یاد کرد و خود را از عضویت در هر حزبی مبرا دانست و با زیر سوال بردن دولت های پیشین و با شعارهایی کلی از جمله«آوردن نفت بر سر سفره های مردم» و افشای«اسامی مفسدان اقتصادی» که در «جیب» او بودند! از بین لایه های مختلف اجتماع برای خود رای دست و پا کرد و پس از یک دوره هشت ساله نه نفتی بر سر سفره های مردم آمد و نه نام مفسدی افشا شد بلکه از دل همان دولت، بزرگ ترین فسادهای اقتصادی قرن و اختلاس های نجومی سر برآورد. در حالی که هیچ حزب و گروه و تشکیلاتی هم عملکردهای او را به عهده نگرفت و حتی جریان های سیاسی همسوی او نیز به نوعی خود را از حمایت آن فرد مبرّا کردند.
شعارهای فرد مورد نظر از آن جهت که طرح هایی مطالعه نشده و کاملاً احساسی بود و از یک تشکیلات منسجم و عالم نشأت نگرفته بود. در نتیجه این شعارها و عدم شفافیت ها محملی شد برای ایجاد هیجانات کاذب و موج هایی برای بهره برداری نامناسب از فضای سیاسی برای پیشبرد منافع یک گروه کوچک!
تا زمانی که احزاب واقعی و فراگیر مبتنی بر دانش سیاسی و فرهنگی و اجتماعی در جامعه شکل نگیرد، پیوسته باید منتظر مجالس و دولت هایی باشیم که منافع ملی را پیش پای منافع حزبی خود قربانی می کنند.
صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران چند روز قبل عواملی را برای عدم پیشرفت احزاب در ایران بر شمرد که سابقه مبهم احزاب سیاسی در تاریخ ایران، عدم روحیه کار جمعی و ابن الوقت بودن احزاب و گروه های سیاسی از آن جمله بودند.
هر کدام از آیتم های فوق در کُندی روند مدرن شدن سیاست ایران نقش اساسی ایفا می کنند.
اما نسل های سوم و چهارم انقلاب که امروز اراده کار سیاسی دارند قطعاً می توانند از قالب های کلیشه ای گذشته بیرون آمده با روحیه کار جمعی که در خود ایجاد می کنند، دست به ایجاد احزابی فراگیر در کشور بزنند که با روالی منطقی و مبتنی بر دانش و نه موج سواری و هیاهو، اندک اندک جامعه را به سمت و سوی دموکراسی سوق بدهند.
این که دائماً از وابسته بودن احزاب به شرق و غرب و سیاست گذاری های این احزاب در آن سوی مرزها دو بزنیم، دیگر تبدیل به امری کلیشه ای شده است. رسانه های جمعی دید جوانان را آن قدر وسیع کرده است که این واقعیت را دریابند که امروز ملت ها تعیین کننده سرنوشت خود هستند و اگر کشوری پیشرفت می کند یا عقب می ماند بستگی به نوع فرهنگ، اندیشه و اراده آن ملت دارد.
گروه های سیاسی هم باید این مهم را دریابند که بدون برنامه ریزی بلندمدت و حرکت فرهنگی پیوسته نمی توانند با تشکیل گروه هایی که بیش تر به یک محفل دورهمی شبیه است عنوان حزب بدهند و پس از جمع کردن آرا و رسانیدن کاندیدای خود به سرمنزل قدرت، بساط محفل را برچینند و تا انتخابات دیگر پراکنده شوند.
مادامی که احزاب به صورت محافل خصوصی توسط افرادی مشخص که هم زمان در شورای مرکزی چند به اصطلاح حزب حضور دارند کاری از پیش نمی رود و فضای سیاسی کشور شفاف و روشن و امیدوارکننده نخواهد بود.

به اشتراک بگذارید:

برچسب ها:

،





پیشنهاد سردبیر

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *