فرونشست زمین پل‌های تاریخی اصفهان رامی‌خورد

برخی کارشناسان معتقدند ساختمان های واقع در در حاشیه زاینده رود بیشتر در معرض فرونشست قرار دارند

سال هاست که بسیاری از کارشناسان محیط زیست خطرات و نتایج شوم و غیرقابل جبران خشکی رودخانه زاینده رود را به مسئولان گوشزد می کنند. عواقبی که صدمات بزرگی را به پیکره اصفهان زده و آینده ای مبهم و پرخطر را پیش روی این شهر تاریخی و خاص قرار داده است

پدیده نامبارک خشکی زاینده‌رود به مثابه تنها منبع تامین آب شرب و کشاورزی اصفهان، در دهه ها و به ویژه در سال های اخیر منجر به فرونشست زمین در نقاط مختلف استان شده است، تا جایی که امروز شاهد ترک هایی بر پیکره برخی از ساختمان ها در نقاط مختلف شهر هستیم که به گفته کارشناسان ناشی از خشک شدن سفره های آب زیرزمینی، تهی شدن آبخوان ها و در نهایت فرونشست زمین است.

بنابر گزارش های رسمی و غیررسمی، درحال حاضر بخش هایی از مناطق شمالی، شمال‌شرقی و شمال غربی اصفهان و حتی برخی نقاط مرکزی و حواشی زاینده رود به دلیل خشکی نشانه هایی از فرونشست نمایان شده است. به اعتقاد محمد سیاری، عضو بنیاد ملی نخبگان معضل کاهش چشمگیر آب های زیرزمینی و به دنبال آن فرونشست زمین، تهدیدی جدی برای حیات اصفهان در آینده ای نزدیک است و خطر فرونشست زمین با میزان نزدیکی و دوری هر منطقه از سطح رودخانه ارتباطی مستقیم دارد. آنچه در ادامه می خوانید گفت‌وگوی ایسنا با کارشناس مطالعات آب های زیرزمینی شرکت آب منطقه ای اصفهان است.

به گفته وی چنانچه گفته می شود پدیده فرونشست زمین با توسعه کشاورزی ایجاد شد. این پدیده نخستین بار در ایران در سال 76 و در دشت رفسنجان آغاز شد و در اصفهان نیز در همان سال در منطقه مهیار شمالی مشاهده شد و در ادامه به اردستان، کاشان، گلپایگان و دامنه رسید. این معضل در شهر دامنه فاجعه بار بود، تا جایی که در این منطقه که دارای باتلاق بود و حتی از بارش خوبی برخوردار بود به دلیل رونق و توسعه کشاورزی شاهد افزایش برداشت آب بیش از توان منطقه بودیم. باید توجه داشت که بیش از 90 درصد آب مصرفی در کشور در بخش کشاورزی است، اما توسعه بی رویه کشاورزی و سوء مدیریت در آن موجب حیف و میل شدن آب و بروز چنین فاجعه ای در شهر دامنه و یا دیگر مناطق شد.او همچنین معتقد است در حال حاضر بیشترین افت تجمعی در اصفهان مربوط به منطقه مهیار شمالی است که طی 36 سال اندازه گیری شده و متوسط افت سالانه آن یک متر و 25 سانتی متر تعیین شده است. یعنی افت تجمعی این منطقه 45 متر و 17 سانتی متر بوده و بیشترین فرونشست را در مقایسه با سایر مناطق داشته است. در شهر دامنه نیز طی 34 سال، این میزان به 37 متر و 97 سانتی متر رسیده است. بعد از آن شهر گلپایگان طی 24 سال به میزان 25 متر و 10 سانتی متر افت داشته است. این میزان در مناطقی که حفر چاه های کشاورزی صورت گرفته رشد بیشتری داشته است.

وی افزود: آمار تهیه شده از سوی دفتر حفاظت و بهره برداری شرکت آب منطقه ای اصفهان نشان می دهد که در سال 96، 1022 حلقه چاه غیرمجاز و در سال 97 نیز 379 حلقه چاه غیرمجاز در استان پر شده است، اما نکته مهم این است که اگر تمام چاه های غیرمجاز نیز پر شوند، میزان برداشت چاه های مجاز نیز بسیار بیشتر از ظرفیت آبخوان است. براساس آمار حفاظت و بهره برداری، درحال حاضر حدود 4 میلیارد و 400 میلیون متر مکعب در سال برداشت وجود دارد که تنها 400 میلیون مترمکعب آن غیرمجاز است و حتی اگر این مقدار حذف شود، با 4 میلیارد مترمکعب برداشت مواجه هستیم که برای رساندن آبخوان به سطح تعادل باید 3 میلیارد مترمکعب از برداشت ها کاهش یابد. با نگاهی به گذشته نیز مشاهده می شود که در اوایل انقلاب میزان برداشت ها حدود یک میلیارد مترمکعب بود.

این کارشناس می گوید برخی کارشناسان معتقدند ساختمان های واقع در در حاشیه زاینده رود بیشتر در معرض فرونشست قرار دارند و نشست و ترک های منازل مسکونی این منطقه بیشتر است .اینکه عده ای بر اساس بازدیدهای میدانی مساله ای را اعلام می کنند، مساله ای جدا از اعمال نظر درباره کلیت آن مساله است. آنچه بیان کردم کلیاتی درباره وضعیت فعلی اصفهان است و ممکن است به صورت محلی اتفاقات خاصی ناشی از پدیده فرونشست زمین در اصفهان اتفاق بیفتد.