سایت خبری پیام ما آنلاین | چینی نازک تنهایی محمدعلی کریمی! یاسر سیستانی نژاد

چینی نازک تنهایی محمدعلی کریمی! یاسر سیستانی نژاد





۲۵ آذر ۱۳۹۴، ۲۲:۵۳

چینی نازک تنهایی
محمدعلی کریمی!

یاسر سیستانی نژاد

یادش به خیر، نلسون ماندلا پس از سال های طولانی مبارزه، تنهایک دوره چهار ساله رئیس جمهور آفریقای جنوبی شد و پس از آن خود را بازنشسته اعلام کرد.دیگر نه اصرار دوستان، نه احساس تکلیف و ترجیح منافع جمعی به جای منافع شخصی و… نتوانست بار دیگر او را به صحنه سیاست بکشاند.
اما گویا سیاست در ایران بازنشستگی نمی شناسد و هر کس که به این میدان قدم می گذارد به قول محمد علی کریمی استاندار؛ متواضع و با اخلاق کرمان در دوران اصلاحات: «ناخواسته آلوده فضای سیاست» می شود. واژه ناخواسته بار معنایی سنگینی دارد. یعنی کسی نمی خواهد کاری را انجام دهد؛اما دیگران شرایطی فراهم می کنند که آن شخص بالاجبار و نه بالاختیار وارد عمل می شود.
این شرایط همان تحمیل تکلیف به فرد موردنظر است. اصرار دوستان است، که در فرهنگ سیاسی ایران رسمی دیرینه است. حتی در سطح ریاست جمهور هم وقتی کسی کاندیدا می شود در مقابل پرسش «چرا کاندیدا شدید؟» از اصرار دوستان سخن می گوید.
اما این بار هم مثل دفعه های قبل محمد علی کریمی- چهره محجوب و محبوب اصلاح طلب- مورد اصرار دوستان قرار گرفته است. دوستانی، که مدعی اند در بین اصلاح طلبان چهره های بسیاری وجود دارند که می توانند کاندیدای مجلس شوند؛ اما هر بار برای هر مصافی به سراغ محمد علی کریمی می روند و «چینی نازک تنهایی» او را می شکنند. تنهایی ای که کریمی آن را با مطالعه کتاب پر کرده است. طیف مرعشی در انتخابات مجلس هشتم او را وادار به نامزدی مجلس کرد و با زوجیت دکتر فدایی به میدان آورد؛اما کریمی به تنهایی به ساختمان بهارستان رفت و فدایی را در کرمان جا گذاشت تا ثابت شود که او تنها چهره کارگزاری است که به خاطر خصوصیات اخلاقی خود و عملکرد دوران استانداری اش شانس رأی آوری دارد.
با روی کار آمدن دولت حسن روحانی هم بار دیگر تلاش شد تا کریمی بار دیگر بر اریکه استانداری بنشیند که این اتفاق نیفتاد و موجبات دلخوری کریمی را به خاطر مطرح شدن نامش و عدم پذیرش این موضوع از سوی دولت روحانی فراهم کرد. در حال حاضر هم با وجود این که کریمی در گفت و گو با ماهنامه عصرانه گفته است:«اصلاً مایل به بازگشت به فضای سیاسی نیستم… خودم را به هیچ وجه فعال نمی دانم و ترجیح می دهم این فاصله حفظ شود.»
باز هم از سوی دوستان اصرار می شود که پا به میدان انتخابات بگذارد. در حالی که هنوز آن دوستان! زوجی برای لیست کرمان و راور پیدا نکرده اند و از فردی نامعلوم که «جوان» یا «زن» باشد صحبت می کنند. گویا قرار است کریمی، هم ضامن راهیابی آن زن یا جوان به مجلس باشد و هم«چون رقیب اصولگرا، ژنرال های خود را به میدان می فرستد» باید با کمال بی میلی به عنوان ژنرال کارگزاران وارد کارزار انتخابات شود.
«جامعه به وکلایی مانند کریمی نیازمند است.» اما آیا جامعه ما فقط یک وکیل مانند کریمی باید داشته باشد؟ آیا آن زن یا جوانی که قرار است در کنار کریمی به مجلس راه یابد وکیلی مانند کریمی است؟ با همان ویژگی هایی که در کریمی سراغ داریم؟ «چهره اخلاقی کریمی نیاز امروز فضای سیاسی کشور است.» اما چرا چهره کریمی در خود او خلاصه شده و منحصر به فرد مانده است؟
کاملاً درست است که «کریمی برای دیده شدن دست به رفتارهای نازل نزده است» و قطعاً این بار هم دست به رفتارهای نازل نخواهد زد. اما هر بار در موقعیت های سخت به سراغ ایشان رفتن و تحمیلِ تکلیف کردن و اصرار کردن، هم ظلم به کریمی است و هم محدود کردن فضای سیاسی در دست افرادی انگشت شمار و مواجه کردن جامعه سیاسی با خطر قحط الرجال در سال های آینده است.
کریمی و همفکرانش باید در طول سال هایی که به اقتضای زمانه در قدرت بودند و یا خانه نشینی اختیار کرده بودند، نیروسازی می کردند که امروز علیرغم تمایل ناچار به ورود مستقیم به انتخابات نباشند.
امروز هم آیا فردی که «اصلاً مایل به بازگشت به فضای سیاسی نیست» و «خود را به هیچ وجه فعال نمی داند» و «ترجیح می دهد که فاصله اش با سیاست حفظ شود» حاضر است خود را در معرض آزمون انتخابات قرار دهد و حاضر به هزینه دادن در این عرصه شود؟ و آیا در صورت شرکت در انتخابات و راهیابی به مجلس، انگیزه کافی برای نقش آفرینی مؤثر در عرصه ای را خواهد داشت که اصلاً تمایل به حضور در آن را ندارد؟

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *