خانه شهر دارد نفس می کشد

الهه آذرنوش/ کرمان هنر
اگر از یک بنای ارزشمند در شهر کرمان بخواهیم صحبت کنیم ،خانه شهر است. خانه شهر خانه ای که مهمانی های بی شماری در آن رخ داده است و در طول دهه های متوالی هنر و موسیقی و تاتر و جشنواره های زیادی را به چشم خود دیده و به نوعی دفتر خاطرات شهر ما کرمان محسوب می شود. همانطور که هر یک از ما آلبوم های خانوادگی خودمان را نگه می داریم و عکس های آن را با دقت نگاه می کنیم و آن را به شکل گنجینه ای می بینیم گنجینه ای که هر عکس آن متعلق به خود ماست و در سال و حال مشخص حالمان را خوب می کند و گاهی هم غمگین، یعنی به نوعی در خود فرو می رویم داستان خانه شهر هم به همین شکل ساده و صمیمی است و فقط در مقیاس شهر ، همه ما از یک خانواده ایم و خانه شهر به ما به تمام مردم شهر تعلق دارد به مادران و پدران، به مادر بزرگ ها و پدر بزرگ‌ها به نسل های بعد از ماخانه شهر تلاقی پیوند مردمان این شهر است .
معماری بنای خانه شهر برگرفته از خطوطی است که در معماری ایران وجود داشته است و ساختار آن متاثر از هندسه معماری سنتی ایران. معماری ارزشمند و فکر شده ای که مانند آن در کرمان نیست هم به لحاظ فرم و هم به لحاظ پلان . نما و تزیینات آن و به ویژه ستون هایی که در دو طرف بنا ساخته شده است جزو شاهکارهای معماری ایران می تواند باشد که اگر هر جای دیگری می بود برخوردی متفاوت تر و قابل احترام تر به آن میشد.
عناصر معماری سنتی و ایرانی در بنای خانه شهر به شکل مدرن و انتزاعی خودش را نشان می دهد، از جداره ها و نورگیرها و پنجره ها و ستون ها تا دتایل ها که همه این ها حرفی برای گفتن دارد، کمترین بنایی می توان در دوره معاصر یافت که حرف و یا فلسفه و یا معنایی در خود داشته باشد اما خانه شهر هم خودش و هم جسم و کالبدش حرف برای گفتن دارد و دهه های متوالی برای ما داستان تعریف کرده است.
در واقع همان خطوط و طرح های هندسی که در معماری گذشته به آن گره چینی و مقرنس کاری گفته میشد همان شکستگی ها به شکل دیگری اینجا خلق شده اند حتی در جزیی ترین موارد به آن پرداخت شده است. رنگ فیروزه ای که در تزیینات بنا بکار رفته است به همراه رنگ سنگ سفید و پنجره هایی که نور را با طیف رنگین به داخل هدایت می کند، همه این عناصر کاملن فکر شده و ماهرانه طراحی و ساخته شده است و می تواند مرجع ارزشمندی باشد برای مطالعه تاریخ معماری کرمان. گذشته از جسم و کالبد این بنا ، هر ساختمانی در خودش روح و روان دارد که شاکله آن مردم هستند. خانه شهر روح دارد . خانه شهر زنده است . خانه شهر نفس می کشد . خانه شهر فقط متعلق به مردم است و نه به هیچ کس دیگر که بر آن حکم کند زیرا با جمع آوری پول های خود این مردم کرمان ساخته شده است و فقط مردم با تمامیت می توانند برای حفظ جانش تصمیم بگیرند. روح و روان خانه شهر را به مردم و به شهرش بازگردانید چرا که نماد فرهنگ و تاریخ این شهر است همان طور که هر شهر نشانه ای دارد برای شناخته شدن خانه شهر می تواند نماد کرمان باشد.
کالبد و روح خانه شهر با مردم و توسط مردم زاده شده است و با اتفاقات هنری و فرهنگی رشد کرده است و اکنون هم با مردم نفس می کشد بازمانده های هنری و فرهنگی این شهر نباید تخریب شوند ، اسم های ما همه ریشه در گذشته ای دارند که با معنا و در بستری جغرافیایی نهاده شده اند و این یک باید است که آنها را حمایت و محافظت کنیم.اگر که خودمان را بشناسیم شهرمان هم خواهیم شناخت و اگر که تعلقی به این خاک نداشته باشیم قادر نیستیم برای نگه داشتن آنچه که داریم لایق و شایسته باشیم.
فضاهای جمعی در معماری توسط مردم و استفاده کنندگان تعریف می شوند و انرژی جمعی به آن فضا معنا و مفهوم می دهد وقتی که وارد خانه شهر می شویم تصویر تمام سالهایی که در آن خاطره داشته ایم در نظرمان جلوه پیدا می کند و این خاصیت مثبت فضاهای شهری است که ایجاد خاطره و حس تعلق به آن فضا برای ما به وجود می آید. ذهن ما تصاویری از هنرمندانی را که دیده است ،صدای سازهای موسیقی که شنیده است و چهره های هنری و گفتمان ها و قرار هایی که گذاشته را به یاد می آورد و این یک مفهوم قوی دارد چرا که خانه شهر توانسته در ذهن تک تک ما خاطره ایجاد کند . در حال حاضر این بنا درگیر تخریب تدریجی است و حیاط های دو طرف بنا که مشرف به ایوان می باشند در وضعیت نا مناسبی قرار دارند و مسئولین امر عمدا به این بنا رسیدگی نمی کنند تا …
خانه شهر از مردم شهر کمک می خواهد برای ماندنش و بودنش. خاطرات شهر را تخریب نکنیم. خانه شهر دارد نفس می کشد.