سایت خبری پیام ما آنلاین | شالباف پیشکسوت کرمانی در گفت و گو با پیام ما: 76 سال کار می‌کنم؛ هنوز بیمه نیستم

شالباف پیشکسوت کرمانی در گفت و گو با پیام ما: 76 سال کار می‌کنم؛ هنوز بیمه نیستم





۱۶ فروردین ۱۳۹۵، ۲۳:۳۱

شالباف پیشکسوت کرمانی در گفت و گو با پیام ما:
76 سال کار می‌کنم؛ هنوز بیمه نیستم

شالبافی یکی از صنایع دستی کرمان است. روزگاری اغلب مردم کرمان به این حرفه مشغول بوده اند و با دست های خود طرح های آسمانی را بر تن شال کرمان می نشاندند و به سراسر جهان می پراکندند تا اثبات کنند که:«هنر نزد ایرانیان است و بس.» اگر شالبافان توانایی آن را نداشتند که از شهر و روستای محل زندگی خود جُنب بخورند، آفرینش های صنعتی آن ها مرزها را در می نوردید و به کاخ خلفای عباسی و پادشاهان گوشه گوشه جهان می رفت و خزانه های سلاطین را ارزش می بخشید و این جا بود که شال کشمیر در پیش پای شال کرمان رنگ می باخت. گره گره شال کرمان آذین بخش دوش قصر نشینانی بود که مورد مرحمت شاهان قاجار قرار می گرفتند. شورش شالبافان در دوران قاجار نمایان گر نقش موثر این قشر زحمتکش و هنرمند در معادلات سیاسی روزگار رونق شال کرمان است.
در گذر زمان، صنعت شالبافی روز به روز به محاق رفت تا به نقطه ای که امروز هست رسید. امروز دیگر بازار شال به گرمی و رونق آن روزها نیست؛ اما هنوز هم از قبیله شالبافان فرزندانی به یادگار مانده که با سرانگشتان خود بر تن کویری پارچه ها، بوته می نشانند. حاج علی میراحمدی یکی از بازماندگان آن قبیله است.
میر احمدی 82 سال سن دارد. اما هنوز سالم و سر حال و شاداب است. او در این سن و سال هر روز اذان صبح از خواب بلند می شود و پشت دار شالبافی اش می نشیند و سرانگشتان پر تلاشش تا دم اذان ظهر از حرکت باز نمی ایستد. حاج علی در خانه خشت و گلی بی آلایشش در گوشه ای از روستای هوتک با همسرش «بانو نصرت درویش پور» روزگار می گذراند و صفا و صمیمت پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها را در رفتارهایشان حفظ کرده اند. این را از مهر و محبت حاج علی به نوه کوچولویش می شود فهمید. کارگاه شالبافی هم ده ها سال است که در اتاقی کوچک و در همین خانه خشت وگلی بر پاست. حاج علی از پیشه آباد اجدادی اش با ما گفت از زمان های قدیم و از سخت گیری استادان شالباف تا زمان امروز و از بی مهر دوستان. با همه شیرین زبانی در کلامش حقیقت تلخی وجود دارد که خلاصه اش بی توجهی جامعه و مسوولان به هنری است که او با خون دل تا به امروز زنده نگهش داشته است. از بیمه نبودن و نیازمندی به کمک های کمیته امداد!
حاج علی درباره شال و شالبافی اش می گوید:
1- شالبافی را از پدرم یاد گرفتم جد در جد شالباف هستیم. از شش سالگی مرا به شالبافی فرستادند و تا امروز هم این کار را ادامه داده ام. 76 سال است که شالباف هستم. آن روزهایی که ما پیش استاد کار یاد می گرفتیم سال های قحطی بود که حتی نان برای خوردن نداشتیم، اما گذشت. الآن هم بعد از 76 سال کار، هنوز بیمه نیستم و از کمیته امداد مستمری ناچیزی می گیرم.
2- در قدیم تا جایی که یادم می آید بیش از 200 کارگاه شالبافی در همین روستای هوتک وجود داشت. در بعضی خانه ها سه، چهار تا دار شالبافی دایر بود و همه با جدیت به کار مشغول بودند. کم کم پسته کاری رونق گرفت. کارخانه ذوب آهن هم راه افتاد و خیلی ها شالبافی را رها کردند و به باغداری پسته و کارگری ذوب آهن وارد شدند. گفتند شالبافی درآمد ندارد؛ اما من این کار را رها نکردم.
3- رزق و روزی ما از همین راه است. از بچگی شغلم همین بوده است. گاهی اوقافت شال هایی که می بافتیم فروش می رفت و گاهی وقت ها هم بازار کساد بود. زمان هایی که شال بازاری نداشت به کارهای دیگری رو می آوردم. خشت مالی، کهکینی (چاه کنی). یا به کشاورزان کمک می کردم هر کاری که از دستم برمی آمد انجام می دادم. همه کارهای دنیا را کرده ام.
4- من همین حالا می توانم هفت نوع شال ببافم از شال بقچه ای گرفته تا نمدی. شال ها روی دستم نمی ماند. دیر یا زود به فروش می رسند؛ اما زحمت زیادی هم دارد. سر قیمت هم باید با مشتری ها یک جوری کنار بیاییم. مثلا همین شالی که اینجا هست (با اشاره به شال آماده ای که در کارگاه موجود است) یک هفته طول می کشد تا بافته شود. روزی هم هشت ساعت کار می برد. از اذان صبح که نمازم را می خوانم پشت دار شالبافی می نشینم و تا اذان ظهر هم بلند نمی شوم. اما فقط 200 هزار تومان فروخته می شود.
5- هفت فرزند دارم. پسرم،عباس، شالبافی بلد است. به خیلی ها شالبافی را یاد داده ام. اعتقادم این است آدم وقتی کاری بلد است باید به دیگران یاد بدهد. ثواب دارد. بعضی ها می آیند پیش من چند روزه شالبافی را یاد می گیرند. اما بعضی دیگر هم ممکن است 2 ماهه یاد بگیرند. برخی از کسانی هم که به آن ها آموزش داده ام کارگاه دایره کرده اند و در حال شالبافی هستند. شال هایشان هم فروخته می شود و ممّر درآمدی برایشان است. در حال حاضر هم حدود سی، چهل کارگاه شالبافی در هوتک وجود دارد.
6- نخی که در بافت شال ها به کار می رود مثل نخ پته است؛ اما یک کم کلفت تر از نخ پته. هر چه نخ نازک تر باشد شال زیباتر می شود. از شال می شود هم به عنوان پته، پرده، پشتی، رومیزی و…. می توان استفاده کرد.
7- آقای رزم حسینی(استاندار) اسفند94 به هوتک آمد. شرح حالم را گفتم. از این که بیمه نیستم و… استاندار قول مساعد داد که مشکلم را برطرف کند. فردای همان روز خانمی با من تماس گرفت. پسرم مدارک مورد نیاز را برایشان برد. اما تا حالا خبری نشده است. خودم هم وارد نیستم و پی گیری نکردم. از آقای استاندار می خواهم که لطف کنند و رسیدگی نمایند.

به اشتراک بگذارید:

برچسب ها:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *