دلنوشته
۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۵، ۱۷:۰۰
یک لقمه نان
چقدر هنرمندان ما مظلوم هستند، دیروز به تماشای تئاتر «یک لقمه نان» رفتم. پلاتو نمایش زیر زمینی بیشتر شبیه دخمه ای تنگ و تاریک بود، جمعیتی که آمده بودن جایی برای نشستن نداشتند، دلم می سوخت وقتی می دیدم محسن میرزایی نویسنده و کارگردان تئاتر عرق ریزان و خجالت زده سعی می کرد جمعییت را راضی نگهدارد، صندلی می آورد و مرتب عذر خواهی می کرد که بضاعت ما همین است! در حالی که دیگرانی که عنوان مسئول را یدک می کشند باید عذر خواهی می کردند. به واقع با این امکانات و اوضاع و احوال کار هنرمندان ما کم از ایثار نیست. و چه زحمتی کشیده بودند این نا شنوایان هنرمند ! آنها نمی شنوند اما هنری برای عرضه کردن دارند و چه بسیار ! ما! که می شنویم و … با شرمندگی تمام به همه این هنرمندان خسته نباشید می گویم.
بتول ایزدپناه
مطالب مرتبط
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- روغن صنعتی مایعی جادویی برای افزایش عمر مفید ماشین آلات
- ۱۰ ماده غذایی که به شما در سفر به سوی کاهش وزن کمک میکنند
- چاپ ترافارد؛ هر آنچه که باید درباره این نوع چاپ دستی بدانید
- اقدامات لازم برای اسباب کشی و جابجایی منزل
- بسته بندی مواد پودری با دستگاه ساشه: شغل پردرآمد این روزها
- طبع روغن زیتون در طب سنتی چیست؟ معرفی 4 خواص روغن زیتون
- خرید ساک دستی تبلیغاتی چه مزایایی برای هر برند دارد؟
- تعریف درست هوش مصنوعی (AI) چیست؟
- 10 ایده شغل دوم با سرمایه اولیه کم برای کارمندان
- مقایسه تعرفه پنلهای پیامکی و تبلیغاتی بیشتر
بیشترین نظر کاربران
معمای ریاست محیط زیست در کابینه رئیسی
بیشترین بازنشر
ستاندن حیات از غزه
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
«بمو» را تکهتکه کردند
3
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
4
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
5
کبوتر نماد مناسبی برای صلح است؟
دیدگاهتان را بنویسید