پس از انتشار گزارشی با عنوان «قول دوبارۀ وزارت نیرو به صنایع» در شمارۀ روز ۳۱ خرداد «پیام ما»، روابط عمومی شرکت توانیر توضیحاتی برای روزنامه ارسال کرده است که در ادامه می‌آید.

1- در خصوص سرمایه‌گذاری درحالی‌که در تمام دنیا بخش انرژی جزو حوزه‌های علاقمند سرمایه‌گذاران است، اما در ایران به‌دلیل نرخ‌های تکلیفی و فاصلۀ چندبرابری نرخ تمام‌شدۀ برق با قیمت فروش به مشترکان، سرمایه‌گذاران رغبت کمتری برای حضور در این حوزه از خود نشان داده‌اند.
2- همانگونه که در بند 1 نیز تصریح شد، هم‌اکنون نرخ فروش برق به مشترکان بسیار پایین‌تر از هزینۀ تمام‌شدۀ تولید است، به‌طوری‌که در حال حاضر بدون احتساب هزینۀ سوخت، قیمت تمام‌شدۀ تولید برق(تبدیل انرژی) بین 20 تا 30 هزار ریال است. به‌عنوان مثال هم‌اکنون سهم برق از هزینۀ تمام‌شدۀ فولاد کمتر از 7 درصد است که این موضوع درخصوص صنایع دیگر نیز صادق است.
3- این موضوع (هزینۀ ناچیز انرژی‌) باعث شده است صنایع نسبت به استفاده از تجهیزات بروز و فناوری‌های جدید در تولید و یا بهره‌گیری از راهکارهای مدیریت مصرف برق در خطوط تولید خود، بی‌میل باشند. شاهد این مدعا نیز حضور کم تعداد مدیران صنایع و یا مسئولان انرژی در دوره‌های آموزشی مدیریت انرژی است که از سال 90 تاکنون از میان 75 هزار واحد صنعتی داخل شهرک‌های صنعتی، تنها 6 هزار واحد صنعتی اقدام به حضور در دوره‌های آموزشی کرده‌اند.
3- درخصوص تابستان امسال نیز تأکید می‌شود که 90 درصد واحدهای صنعتی هیچ‌گونه محدودیتی در تأمین برق خود ندارند و در عمل بدون محدودیت به تولید مشغول هستند و در الباقی نیز تنها نیم‌روز در هفته (12 ساعت) با اعلام قبلی، نسبت به مدیریت بار اقدام می‌شود‌.

شرکت توانیر: براساس قانون باید تمام مدیران صنعتی کشور و مدیران انرژی صنایع، دوره‌های آموزشی بهینه‌سازی انرژی را می‌گذراندند، از میان ۷۵ هزار واحد صنعتی مستقر در شهرک‌های صنعتی، تنها ۶ هزار مدیر صنعتی اقدام به آموزش کرده‌اند

4- در سال جاری برای نخستین‌بار طرحی موسوم به فیدر تضمینی که پیشتر در مشهد اجرایی شده بود، با هدف سپردن مدیریت بار شهرک‌های صنعتی به مدیران خود صنایع، در شهرک صنعتی شمس‌آباد اجرایی شده است که تاکنون رضایت بالای صاحبان صنایع را به‌دنبال داشته است.
5- براساس آمارهای رسمی ترازنامۀ انرژی، رشد شدت انرژی (شاخص کارایی مصرف انرژی در یک کشور) در بازۀ زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ باعث شده است ایران ششمین کشور جهان به لحاظ شدت مصرف انرژی باشد. این شاخص بیانگر آن است که برای تولید یک واحد محصول، چه میزان انرژی مصرف می‌شود. در حال حاضر به‌دلیل قیمت ارزان انرژی، صنایع رغبتی برای بهینه‌سازی انرژی و به‌کار بستن راهکارهای صحیح مدیریت انرژی ندارند و همین موضوع باعث شده است مصرف انرژی صنایع در ایران گاه تا نزدیک ۴۰ درصد نیز از صنایع مشابه دنیا بیشتر باشد.
7- در سال‌های اخیر واردات تجهیزات دست دوم و با راندمان پایین از سایر کشورهایی که به‌دنبال نوسازی صنایع خود بودند، شدت گرفته است؛ درحالی که استفاده از تجهیزات با راندمان پایین در سایر کشورها به‌دلیل قیمت بالای انرژی به‌صرفه نیست. این تجهیزات با صرف ارزی که می‌بایست صرف بازسازی کشور شود، وارد ایران شد و اکنون مصرف انرژی ایران را به‌شدت افزایش داده است.
6- همچنین، درحالی‌که براساس قانون می‌بایست با همکاری وزارتخانه‌های نیرو و صمت، تمام مدیران صنعتی کشور و مدیران انرژی صنایع، دوره‌های آموزشی بهینه‌سازی انرژی را می‌گذراندند، از میان ۷۵ هزار واحد صنعتی مستقر در شهرک‌های صنعتی، تنها ۶ هزار مدیر صنعتی اقدام به آموزش کرده‌اند.
7- بررسی‌های صورت‌گرفته و با استناد به جدول ذیل، در حال حاضر صنایع فولادی ایران با مصرف 660 تن معادل نفت خام به‌ازای هر تن فولاد، دومین کشور پرمصرف دنیا در این خصوص به شمار می رود، درحالی‌که کشورهایی مانند ترکیه، ایتالیا، مکزیک و … سه برابر انرژی کمتری برای تولید فولاد مصرف می‌کنند.
8- در حالی نگارنده محترم از زیان صنایع فولادی سخن می گوید که جناب آقای «محمدیاسر طیب‌نیا»، مدیرعامل محترم شرکت فولاد مبارکه، در مورخ 15/2/1402 در نشستی خبری که نسخه‌ای از آن در روزنامۀ آرمان ملی به چاپ رسید، تءکید کرده است: فولاد مبارکه را باید با الگوهای موفق جهانی از جمله پوسکوی کره مقایسه کرد. گفته می‌شود که بهترین تولیدکنندگان فولاد جهان بین ۱۰ تا ۱۳ درصد سود می‌دهند و چگونه است که فولاد مبارکه با تکنولوژی پایین‌تر و به‌مراتب قدیمی‌تر به‌طور میانگین ۳۵تا ۴۰ درصد یعنی حدود سه برابر حاشیه سود دارد؟ پس این سود حاصل گران‌فروشی است و ایجاد شبهه می‌کنند که این نشأت‌گرفته از همان رانت است. این دوستان مطلبی را در نظر نمی‌گیرند و آن اینکه عملکرد هر شرکتی را می‌بایست با اقتضائات و شرایط اقتصادی کشوری که در آن قرار گرفته تحلیل نمود. در اینجا باید میزان سوددهی را کنار تورم ساختاری موجود قرار دهیم. متأسفانه طی سال‌های اخیر در کشور ما شاهد تورم ۴۰ تا ۵۰ درصدی هستیم. اگر شرکت پوسکوی کره ۱۳ درصد سود می‌دهد، در کشوری این میزان سود را دارد که ۲.۵ درصد نرخ بهره و به‌همین میزان هم نرخ تورم دارد و بیش از ۵ برابر نرخ تورم خود سود داده است و اگر فولاد مبارکه بخواهد ۵ برابر نرخ تورم کشور سود دهد، باید بالای ۲۰۰ درصد حاشیه سود داشته باشد.
9- بررسی ترازنامۀ انرژی شرکت مذکور و بسیاری از شرکت های فولادی در سایت کدال بیانگر آن است که در سال گذشته، نه تنها صنایع فولادی با زیان همراه نبوده‌اند بلکه به لطف تغییر و نوسان نرخ ارز و محاسبۀ فولاد و محصولات فولادی با قیمت‌های جهانی، سودهای سرشاری داشته‌اند.
10- از ابتدای استقرار دولت سیزدهم، وزارت نیرو با همکاری وزارت صمت و توافق با صنایع بزرگ و معدنی، اقدام به توافقنامۀ سرمایه گذاری برای احداث نیروگاه نمود و به این صورت نیروگاه‌هایی که توسط خود صنایع احداث می‌شوند، پس از بهره‌برداری خواهند توانست برق مورد نیاز سرمایه‌گذاران خود را تأمین و حتی در صورت مازاد، برق را به شبکه بفروشند.
11- آمارهای رسمی و مصرف برق نشانگر آن است که در سال گذشته مصرف برق صنایع با رشد بیش از 10 درصدی مواجه بود، به‌طوری‌که بخش پتروشیمی 30 درصد آلومینیوم کشور 18درصد، بخش فولاد کشور 8 درصد و سیمان 5.4 درصد نسبت به سال گذشته رشد مصرف برق داشته‌اند.