پرندگان شکاری ایران به دلیل قاچاق به کشورهای دیگر، درگیر مهاجرتی اجباری‌اند. کویت، قطر، بحرین، امارات و عربستان از بزرگ‌ترین واردکنندگان قاچاق پرندگان شکاری هستند و ایران به دلیل قرار گرفتن در مسیر مهاجرت شمال به جنوب پرندگان شکاری و هم‌چنین داشتن مرز آبی با کشورهای ثروتمند حاشیه خلیج فارس مسیر ترانزیت پرندگان قاچاق از سایر کشورها مانند عراق، افغانستان، هند و پاکستان است.

شکار پرندگان شکاری به یک تجارت پر سود تبدیل شده است. این موضوع را عبداله سالاری، کارشناس اکولوژی و مدیریت حیات وحش تایید می‌کند. اینطور که ایسنا می‌نویسد به گفته این کارشناس در شهریور و مهرماه که پرندگان مهاجرت می‌کنند قاچاقچیان آن‌ها را از طبیعت صید و به صورت قاچاق از مرزهای آبی به کشورهای حاشیه خلیج فارس قاچاق می‌کنند.
این متخصص اکولوژی و مدیریت حیات وحش درباره قاچاق پرندگان شکاری و حیوانات در ایران همچنین می‌گوید: یکی از پرسودترین تجارت‌های رونق گرفته در کشور، قاچاق پرندگان شکاری است چرا که ایران در مسیر مهاجرت شمال به جنوب پرندگان همچنین مسیر مهاجرت پرندگان شکاری قرار دارد و ما همجوار کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس هستیم که بسیار به شکار پرندگان شکاری و قوش‌بازی علاقه‌مند هستند.
او با اشاره به اینکه موضوع صید و زنده‌گیری پرندگان شکاری در کشور ما بسیار پرسود و پررونق شده است، به ایسنا توضیح می‌دهد: در شهریور و مهرماه که پرندگان مهاجرت می‌کنند، قاچاقچیان آن‌ها را از طبیعت صید می‌کنند و به‌صورت قاچاق از مرزهای آبی به کشورهای دیگر می‌فرستند.
به گفته این کارشناس اکولوژی و مدیریت حیات وحش پرندگان با توجه به سن، رنگ، جثه، اندازه و نوع گونه‌ای که هستند با قیمت‌های گزاف و میلیاردی خرید و فروش می‌شوند که این موجب طمع قاچاقچیان شده است تا به این موضوع بپردازند و علاقه‌مند باشند و پرنده‌های شکاری همچون بالابان را که برای حیات وحش گنجینه با ارزشی هستند را صید و قاچاق کنند.
او با اشاره به اینکه اعراب حاشیه خلیج فارس به دلیل علاقه به این نوع پرندگان در کشور خود آنها را پرورش می‌دهند، ادامه می‌دهد: به دلیل اینکه گونه‌های پرورشی به اندازه گونه‌های شکاری و طبیعی خلق و خوی شکارچی‌گری ندارند این افراد بیشتر به صید و شکار از طبیعت علاقه‌مند هستند و در نتیجه موجب افزایش قاچاق می‌شوند.
سالاری با بیان اینکه بعضی گونه‌ها از نظر قاچاقچیان گونه‌های مزاحم به نظر می‌آیند، توضیح می‌دهد: اعراب حاشیه خلیج فارس به شکار گونه‌های خاص و کمیاب همچون بالابان بسیار علاقه‌مند هستند و وقتی گونه‌ای همچون عقاب طلایی که بسیار برای ما ارزشمند است، در دامشان بیفتد موجب به هم ریختگی و نابودی سیستم آن‌ها می‌شوند بنابراین به گونه‌هایی همچون عقاب طلایی، گونه مزاحم می‌گویند و آن‌ها را به طور کلی از بین می‌برند.
به گفته این کارشناس اکولوژی و مدیریت حیات وحش شکارچیان از این پرندگان شکاری برای صید «هوبره» نیز استفاده می‌کنند. هوبره از پرندگان مهاجر و در حال انقراض است که مورد حمایت بین‌المللی قرار دارد و شکار آن ممنوع است. زیستگاه این پرنده مهاجر، دشت‌های باز و وسیع منطقه است.
سالاری در ادامه با اشاره به یکی از کمیاب‌ترین گونه‌های جانوری به نام «میش‌مرغ» که در خطر انقراض است، گفت: میش مرغ یک گونه به شدت در خطر انقراض است که تعداد اندکی از آن در دشت سوتاو بوکان زیست می‌کند. میش‌مرغ بزرگترین پرنده‌ای است که قابلیت پرواز دارد.
تکثیر گونه‌های در خطر انقراض در اسارت
او از عوامل تهدیدکننده این گونه جانوری را قاچاق و تکه تکه شدن زیستگاه نام برده و می‌گوید: سمندرهای لرستانی بیشتر در آب تخمگذاری می‌کنند و مشکلی که وجود دارد این است که یک نوع ماهی در محدوده تخمگذاری سمندرهای لرستانی معرفی شده است که از تخم سمندر لرستانی تغذیه می کند. این ماهی جزو اکوسیستم منطقه نبوده است و جای سوال دارد که چگونه وارد آن محیط شده است؟
سالاری با بیان اینکه همیشه فقط درباره مشکلات صحبت می‌شود ولی راهکاری ارائه نمی‌شود، عنوان می‌کند: یکی از راهکارهای مناسب برای حفاظت از زیستگاه و جلوگیری از قاچاق، تکثیر گونه‌های جانوری در اسارت است. ممکن است که موسسات تحقیقاتی و دانشگاه‌ها بتوانند در زمینه تکثیر در اسارت تلاش کنند وجمعیت گونه‌ها را افزایش دهند.
او با بیان اینکه سمندر لرستانی امکان تکثیر در اسارت را دارد، گفت: یکی از محل‌هایی که بسیار جای مناقشه دارد، باغ وحش‌ها است. بسیاری از دوستداران حیوانات می‌گویند که باغ وحش‌ها نباید وجود داشته باشند ولی باغ وحش را باید به سمتی ببریم که مرکزی برای تکثیر و پرورش حیوانات باشد و باید در باغ وحش محلی برای پرورش سمندر لرستانی داشته باشیم.
سالاری با تاکید بر اینکه در باغ وحش‌های ما مدیریت درستی حکمرانی نمی‌کند، تصریح کرد: دستورالعمل‌های حفاظتی ابلاغ شده از سوی سازمان حفاظت و دامپزشکی برای نظارت بر باغ وحش‌ها به خوبی اجرا نمی‌شود البته این دستورالعمل‌ها باید به روزرسانی سپس بر اساس دستور العمل‌ها باید نظارت انجام شود.
مرگ گونه‌های بومی با انتقال بیماری از گونه‌های غیربومی
او درباره یک گونه غیربومی که سازگاری بالایی با محیط دارد می‌گوید: لاک‌پشت‌های گوشت‌قرمز گونه‌های بسیار خطرناکی هستند که با ورود به زیستگاه گونه‌های بومی، رقیب گونه‌های دیگر می‌شود و به همین دلیل جزو گونه‌های مهاجم محسوب می‌شوند.
این کارشناس اضافه می‌کند:خطری که از جانب لاک‌پشت گوشت قرمز محیط زیست را تهدید می‌کند این است که یک گونه سازگار بامحیط است و پس از ورود به محیط زیست، به راحتی خود را با شرایط تطبیق می‌دهد و تاثیرات بسیار منفی بر حیات گونه‌های بومی می‌گذارد چرا که رقیب غذایی آن‌ها می‌شود در حالی که آن گونه بومی در حال انقراض به آن غذا و زیست بوم برای حیات نیاز دارد.
سالاری در پایان با بیان اینکه انتقال بیماری‌های خاص از گونه‌های غیربومی بسیار خطرناک است می‌گوید: این گونه‌های غیربومی می‌توانند بیماری‌های خاصی داشته باشند که این بیماری اصلا در ایران وجود نداشته باشد و گونه‌های بومی پادتن آن را نداشته باشند و وقتی این بیماری بین گونه‌هایی که زیستگاه مشترکی دارند گسترش یابد، موجب تلفات می‌شود.