سایت خبری پیام ما آنلاین | رویارویی با لحظه پیروزی یا شکست در بحران آب‌وهوایی

پیام نشست «کورن‌وال» برای رهبران گروه 7 روشن است

رویارویی با لحظه پیروزی یا شکست در بحران آب‌وهوایی

لُرد استرن، اقتصاددان اقلیمی: در لحظه مهم تصمیم‌گیری واقعی قرار گرفته‌ایم





رویارویی با لحظه پیروزی یا شکست  در بحران آب‌وهوایی

۲۱ خرداد ۱۴۰۰، ۲۰:۳۳

وقتی رهبران جهان برای نشست گروه 7 وارد کورن‌وال شدند، شاهد تغییرات جهانی بودند: ماسک‎‌هایی بر صورت و فاصله‌گذاری اجتماعی جای بغل کردن‌ها، دست‌دادن‌ها و روبوسی‌ها را گرفته بود. تعداد همراهان کاهش پیدا کرده بود، سر و صدای رسانه‌های معمول آرام شده بود و معترضان مجبور شده بودند تا به نوشتن پیام‌های خود در شن‌های ساحل، اکتفا کنند.

بوریس جانسون به دلیل سفربا هواپیمای شخصی‌اش به خلیج کاربیس، مسخره و متهم به دورویی در زمینه آب‌وهوایی شده است. برخی دیگر از رهبران هم نگران آن بودند که قوانین قرنطینه تا چه زمانی در مورد آنها اِعمال می‌شود.
به گزارش گاردین، اما در میان همه این تغییرات مشهود که سال 2021 را متفاوت از سال‌های دیگر کرده است، تغییر بزرگ دیگری هم روی داده که نادیدنی است: سطح دی‌اکسیدکربنِ اتمسفر در حال حاضر به بالاترین میزان خود در 4 میلیون سال گذشته رسیده است؛ این را داده‌های تازه منتشر شده نشان می‌دهد. زمین وارد مرحله ناشناخته‌ای شده که در آن، گرمای جهانی یک نگرانی است و انتشار گازهای گلخانه‌ای، همچنان به شدت رو به افزایش است.
پیام، نمی‌تواند روشن‌تر از این باشد: اگر جهان نتواند حالا اقدامی بکند، آینده، فراتر از آنچه همه‌گیری ویروس کرونا ایجاد کرده، تغییر خواهد کرد. لُرد استرن، اقتصاددان اقلیمی گفته است: «این لحظه‌ای حیاتی در تاریخ است. یا از همه‌گیری به شکلی قدرتمند و پایدار بیرون می‌آییم، یا نه. ما در لحظه مهم تصمیم‌گیری واقعی قرار گرفته‌ایم. این دهه، تعیین‌کننده است.»
دانشمندان این موضوع را روشن کرده‌اند که انتشار گازهای گلخانه‌ای باید تا سال 2030 به نصف کاهش یابد تا جهان با افزایش دمای بیش از 1.5 درجه سانتی‌گرادی مواجه نشود. آستانه‌ای که ورای آن حوادث وحشتناک آب‌وهوایی است، جزایر کوچک و مناطق پست با سیل و آب‌گرفتگی مواجه می‌شوند و مناطق مختلفی از جهان با تنش آبی و موج‌های گرمایی روبه‌رو خواهند شد.
استرن به روند شطرنجی (پیشرفت و پسرفت) در 10 سال گذشته اشاره کرده که در آن هزینه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر کاهش یافته و تکنولوژی‌هایی مانند خودروهای برقی افزایش یافته اما در این زمینه، پیشرفت در کاهش انتشارات به‌طور قابل توجهی کُند و آهسته است. او می‌گوید: «دهه گذشته، دهه خیلی خوبی نبود و دهه آینده هم به بدیِ دهه گذشته یا حتی از آن بدتر خواهد بود اگر تصمیمات اشتباهی بگیریم.»کشورهای گروه 7 در حال واکنش نشان دادن هستند. همه رهبرانی که به کورن‌وال آمده‌اند – از آمریکا، بریتانیا، ژاپن، کانادا، آلمان، فرانسه، ایتالیا و اتحادیه اروپا- بر تعهدات خود برای مقابله با افزایش دمای بیش از 1.5 درجه سانتی‌گرادی بالاتر از سطح پیشاصنعتی که در توافقنامه اقلیمی پاریس تعیین شده بود، تاکید کرده‌اند.همه این کشورها اهداف طولانی‌مدتی را برای دستیابی به انتشارِ خالصِ صفر تا سال 2050 دارند و تقریبا همه آنها اهدافی برای کاهش کربن در یک دهه آینده در نظر گرفته‌اند. بریتانیا با هدف کاهش انتشاراتش تا سال 2030 به اندازه 68 درصد، و تا سال 2035 به اندازه 78 درصد نسبت به سطوح 1990 پیشتاز است. ایالات متحده آمریکا نیز قرار است تا سال 2030 انتشارهای خود را به نصفِ سطوح 2005 کاهش دهد و اتحادیه اروپا نیز تا سال 2030 دست‌کم 55 درصد انتشارهای خود را نسبت به 1990 کاهش خواهد داد.با این حال، نقشه‌های فعلی ژاپن و کانادا که تحت توافق پاریس است، از سوی فعالان به عنوان نقشه‌های ناکافی، مورد انتقاد قرار گرفته است و آنها تحت فشار قرار دارند تا اهداف خود را پیش از نشست آب‌وهوایی Cop26 که در ماه نوامبر در گلاسکو برگزار خواهد شد، قوی‌تر در نظر بگیرند.در آستانه اجلاس کورن‌وال همچنین پیشرفت‌هایی هم صورت گرفته است: همه کشورهای گروه 7 توافق کرده‌اند که بودجه زغال‌سنگ و انرژی‌های مرتبط با سوزاندن زغال‌سنگ را متوقف کنند که این، خود گام بزرگ رو به جلو برای مقابله با سوخت‌های فسیلی در جهان است.با این حال، هیچ‌کدام از این فعالیت‌ها و اقدامات، کافی نیست. پیش‌بینی می‌شود امسال، تولیدِ دی‌اکسیدکربن جهانی تقریبا رکورد بزند، زیرا کشورهای جهان بنا دارند پس از قرنطینه و تعطیلی‌های سراسری، به‌جای انرژی‌های تجدیدپذیر و کم‌کربن، با سوخت‌های فسیلی به رشد اقتصادی پیشین بازگردند. کشورهای گروه 7 از «بازیابی سبز» بعد از همه‌گیری کرونا، جا مانده‌اند و حتی در برخی از مناطق جهان، از جمله ایالات متحده آمریکا، تکیه به زغال‌سنگ، در این یک سال گذشته، افزایش یافته است.شرایط در میان کشورهای غیر گروه 7 بدتر است. چین، بزرگ‌ترین انتشاردهنده گازهای گلخانه‌ای و دومین اقتصاد بزرگ جهان، به عنوان یک کشور غیردموکراتیک و شرایطش به عنوان یک کشور در حال توسعه، در گروه 7 حضور ندارد. با وجود هدف بلندمدت این کشور برای رسیدن به انتشار صفر خالص تا سال 2050، تکیه چین بر زغال‌سنگ در دوران احیای اقتصادی پس از کرونا بیشتر شده است.فاتح بیرول، مدیر اجرایی آژانس بین‌المللی انرژی گفته است، در حالی که کشورهای ثروتمند در حال کاهش انتشارهای خود هستند، برخی از کشورهای در حال توسعه همچنان به افزایش انتشارهای خود ادامه می‌دهند. او گفته است: «بیش از 90 درصد از انتشارها در دو دهه آینده، توسط اقتصادهای در حال ظهور ایجاد می‌شود، اما کمتر از 20 درصد از سرمایه‌گذاری جهانی روی انرژی پاک است. معتقدم اگر نتوانیم انتقال انرژی پاک را در این کشورها تسریع کنیم، مرتکب مهم‌ترین خطا در تلاش‌های جهانی برای دستیابی به اهداف آب‌وهوایی خواهیم شد.»
کشورهای در حال توسعه برای تغییر جهت به سمت انرژی‌های پاک و برای مقابله با اثرات تغییرات آب‌وهوایی، نیازمند کمک از سوی کشورهای توسعه‌یافته هستند. البته تاکنون وعده‌های مالی کشورهای توسعه‌یافته محقق نشده است. تحت یکی از تعهدات طولانی‌مدت در سال 2009، قرار بر این شد که کشورهای فقیر، سالیانه 100 میلیارد دلار از سوی منابع عمومی و خصوصی دریافت کنند و این کمک‌ها تا سال 2020 ادامه یابد. این هدف از دست رفت و فشار حالا روی کشورهای گروه 7 یعنی ثروتمندترین اقتصادهای جهان است تا راهی را بیابند که این شکاف را برطرف کنند. این، گامی مهم در جلب حمایت کشورهای در حال توسعه برای هرگونه توافق آب‌وهوایی در نشست Cop26 است.جنیفر مورگان، مدیر اجرایی گرین‌پیس اینترنشنال گفته است: «اگر به امور مالی اقلیم نگاه کنید، می‌بینید که بسیار عقب هستیم. با این وجود، با توجه به مبالغی که گروه 7 برای مقابله با ویروس کرونا خرج می‌کند، کاملا واضح است که این کشورها به اندازه کافی پول دارند و آنها این پول‌ها را به سمت سوخت‌های فسیلی گسیل می‌کنند.»
استرن، خواهان افزایش دو برابری بودجه اقلیمی از محل بودجه عمومی در کشورهای ثروتمند شده است؛ یعنی از 30 میلیارد دلار سالانه در سال 2018 به 60 میلیارد دلار سالانه در سال 2025. بودجه آب‌وهوایی همچنین باید با تعهدات مربوط به دسترسی به واکسن برای کشورهای فقیرتر همراه باشد، چرا که چهره‌های برجسته بارها هشدار داده‌اند که این دو بحران به هم مرتبط هستند. کشورهای عضو این گروه در نظر دارند یک میلیارد دوز از واکسن کرونا را به کشورهای فقیر جهان اختصاص دهند. بنا به اعلام دولت بریتانیا که ریاست دوره‌ای گروه هفت را برعهده دارد «طرحی برای گسترش تولید واکسن» نیز از سوی کشورهای عضو اعلام خواهد داشت. بریتانیا قرار است ۱۰۰ میلیون دوز از یک میلیارد دوز وعده داده شده را تامین کند. یک میلیارد دوز واکسن از طریق ساز‌و‌کار «کوواکس» در بین «۹۲ کشور جهان» تقسیم شود.

به اشتراک بگذارید:





پیشنهاد سردبیر

مسافران قطار مرگ

مسافران قطار مرگ

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *