سایت خبری پیام ما آنلاین | فصل امتحانات و مشکلات والدین و فرزندان اپیدمی استرس مصاحبه اختصاصی پیام ما با صادق سلاجقه رئیس اداره مشاوره آموزش و پرورش استان کرمان

فصل امتحانات و مشکلات والدین و فرزندان اپیدمی استرس مصاحبه اختصاصی پیام ما با صادق سلاجقه رئیس اداره مشاوره آموزش و پرورش استان کرمان





۲۲ دی ۱۳۹۴، ۱۰:۵۰

فصل امتحانات و مشکلات والدین و فرزندان
اپیدمی استرس
مصاحبه اختصاصی پیام ما با صادق سلاجقه رئیس اداره مشاوره آموزش و پرورش استان کرمان

دوباره دوران نه چندان شیرین امتحانات فرا رسیده و طبق معمول کودکان و والدین همزمان دچار مشکلات بسیار شده‌اند از استرس گرفته تا اختلال خواب و غیره مساله‌ی جالب اینجاست که کرمان در کشورمان اولین استانی ‌است که تجربه‌ی هیستری جمعی را داشته و اولین مورد گزارش شده از هیستری جمعی در ایران در سال ۱۳۶۵ در یک مدرسه دخترانه در استان کرمان بوده است، به طوری که افراد مبتلا به صورت حاد دچار اضطراب و نگرانی شده بودند. در سال ۱۳۷۱ و بعد از واکسیناسیون کزاز و نمونه ‌گیری، یک مورد هیستری جمعی در ۲۱ دختر دانش‌ آموز در یک روستا از استان کرمان گزارش شد. در پی پیشگیری از تکرار هیستری‌های جمعی و در عین حال بواسطه‌ی امتحانات دچار استرس شدن محصلین و گاهی والدین آنها تصمیم گرفتیم با مسولین آموزش و پرورش کرمان گفت‌و گویی داشته باشیم و در آغاز با سلاجقه مدیر روابط عمومی هم‌کلام شدیم و وی درباره‌ی این دوره‌ی امتحانات چنین گفت: قبل از هر چیز این مساله را خاطرنشان کنم که ریاست سازمان چون این امتحانات را خیلی در پروسه‌ی آموزش و یادگیری موثر نمی‌دانند برخلاف قبل مدارس را تعطیل نکردیم و سعی کردیم مدارس همان رویکرد روزمره‌ی خود را داشته باشند و این امتحانات آنچنان هم اثر گذار نیستند حداقل در متوسطه‌ی دوره‌ی دوم که تلاش بر این منوال بوده که فشار کم‌تری متوجه دانش‌آموزان باشد. و در دوره‌ی ابتدایی هم همانگونه که مطلع هستید کلا نمره‌ها تشریحی شده و برای مثال می‌نویسند نمره‌ی دانش‌آموز خوب یا خیلی خوب و دیگر عددی درکار نیست و چیزی به نام نمره وجود ندارد.
کلا رویکرد سازمان نسبت به این متد آموزشی فعلی چگونه است ؟
درباره‌ی امتحانات نوبت اول، بخش عمده‌ای از نمره در اختیار خود معلم است چرا که وقتی شما می‌گویید امشب بخوانید که فردا امتحان دارید قاعدتا بچه‌ها چیزی را یاد نمی‌گیرند و صرفا به محفوظات ایشان اضافه می‌شود و متاسفانه به سرعت هم از حافظه‌ی بچه‌ها پاک می‌شود و توقعی هم از اینگونه اطلاعات نباید داشت، چرا که یادگیری این اطلاعات به شکل عمیقی رخ نداده. البته پیشنهاد می‌کنم با صادق سلاجقه رئیس اداره مشاوره‌ی اداره‌کل آموزش و پرورش کرمان صحبت کنید که در این زمینه متخصص هستند.
طبیعتا نصیحت را آویزه‌ی گوش کردیم و با سلاجقه‌ی دوم تماس گرفتیم که در زمینه‌ی مشاوره‌ متخصص هم هست و در نتیجه به جوابهای بهتری دست خواهیم یافت، در آغاز از وی پرسیدیم آموزش و پرورش در راستای کاهش استرس و اختلالات زاییده‌ی آن در محصلین و والدین آنها در این دوره‌ی امتحانات چه رویکردی را در پیش گرفته؟
یکی از برنامه‌هایی که امسال خصوصا در متوسطه‌ی اول پیگیر آن بودیم تعطیل نشدن مدارس بود و برخلاف آنچه که پیش از این انجام می‌‌دادند و دانش‌آموزان پس از اتمام امتحان مدرسه را ترک می‌کردند تا روز بعد و امتحان بعد، درحال حاضر دیگر چنین نیست و مدارس برنامه‌های روزانه‌ی خود را دارند و امتحانات هم به شکلی مستمر در طول این چند ماه برگزار شده و مدرسین مختار هستند که اگر خواستند امتحان بگیرند و اگر هم صلاح می‌دانند بر اساس کارکرد محصلین و میانگین نمراتی که تا امروز آورده‌اند نمره‌ای را برای دانش‌آموز در نظر بگیرند تا استرس هم برای محصلین کم شود.
آیا این شروع یک دوره‌ی جدید هست در آموزش و پرورش کرمان؟
بله انشاالله تا سال آینده متوسطه‌ی دوم هم درگیر همین منوال می‌شوند و حداقل امتحانات دوره‌ی اول را اینگونه برگزار خواهند کرد.
رویکرد عمومی برای افزایش سلامت روان بچه‌ها چه بوده؟
ما هرساله سنجش‌هایی داریم که گزارشات این سنجش‌ها را به صورت شهرستانی و استانی می‌گیریم و تحلیل شهرستانی و استانی می‌کنیم و سپس بازخوردهایی را به مدارس و دستگاه‌های دیگر می‌دهیم تا بر اساس تحلیلی که انجام داده‌ایم عملکردی در همین راستا را درپیش بگیرند.
عملکرد دیگر ادارات و دستگاه‌ها نسبت به این تحلیل ها چگونه‌است؟ آیا بازخوردی خوبی دارد؟
متاسفانه فقط گزارش می‌گیرند خصوصا سازمان‌های دیگر هرچند ما برنامه‌ی اجرایی داریم با توجه به مولفه‌هایی که در برخی مناطق ناهنجاری‌هایی وجود دارد ما برنامه‌هایی ارائه می‌دهیم و برنامه‌ی اجرایی می‌دهیم اما متاسفانه رویکردی عملی در پیش گرفته نمی‌شود و اتفاق خاصی هم نمی‌افتد.
حالا که مدیریت جدید آموزش و پرورش برنامه‌های جدیدی برای سازمان دارد با توجه به شهرستان‌هایی که مشکل جرم‌خیز بودن را دارند آیا آموزش و پرورش می‌تواند رویکردی در پیش بگیرد که ختم به کاهش بزه در آن مناطق‌ بشود؟چرا که بزهکار هم در همین جامعه رشد می‌کند و به همین مدارس می‌رود.
متاسفانه همکاران در حوزه‌ی پرورشی برنامه‌های زیادی دارند و همیشه درگیر مسائل اجرایی و بخشنامه‌ها و موارد اداری هستند تا اینکه فرصتی دست بدهد و بتوانند به بحث‌های پرورشی و مشاوره و این‌گونه عملکردها بپردازند و متاسفانه سیستم ساماندهی هم که ابلاغ می‌شود اشکال دارد و برای مثال هر ۱۵نفر دانش آموز یک مشاور به ایشان تعلق می‌گیرد و وقتی در برخی مدارس هفته‌ای یک روز همکار مشاور در آن مدرسه حاضرهست تا هفته‌ی بعد کلا به یاد نمی‌آورد که چه اتفاقی در آن مدرسه افتاده بود، بحث ساماندهی نیروی انسانی مشکلی است که باید در آموزش و پرورش حل بشود. در حوزه‌ی تربیتی این مشکل را داریم که تا وقتی نیرویی با فراغت بال و فرصت کافی در مدرسه حضور نداشته باشد آن توقعاتی که از آن همکار هست بر آورده نمی‌شود، اما ما همکاران و نیروهای بسیار تلاشگر و پر انرژی داریم که خیلی کم پیش می‌آید حتی از وقت خود نزنند و برای بچه‌ها هزینه نکنند.
بخشی از مشکلات هم به مسائل مالی برمی‌گردد و همکاران ما حق دارند که دغدغه‌ی مالی داشته باشند که آن مسائل در حوصله‌ی این بحث نیست.
خانواده را چقدر در این مسائل سهیم می‌دانید؟
ما همیشه در این حوزه بیشتر انگشت اشاره را به سمت آموزش و پرورش می‌گیریم در حالی که بیشتر از ۸ ساعت وقت بچه‌ها درمدرسه نمی‌گذرد و بقیه‌ی روز دانش آموزان در جامعه و یا با خانواده می‌گذرد که خانواده اولین نهاد اجتماعی است که بچه با آن مواجه می‌شود و در آن هم شخصیتش شکل می‌گیرد و برنامه‌هایی باید طرح شود که خانواده‌ها هم مشارکت داشته باشند. برای مثال وقتی با مدیر مدرسه‌ای صحبت می‌کنیم که معترف است از ۵۰۰ نفر دانش‌آموز بیش از نیمی‌از آنها والدینی با تحصیلات در سطح پنجم دبستان دارند شما حدس بزنید که وضعیت بچه‌ها چه می‌شود حالا اعتیاد والدین و فقر و دیگر موارد بماند. ما نیاز به همکاری و هم آوایی بین سازمان‌های متعددی داریم تا بتوانیم آن چنان که شایسته هست انجام وظیفه کنیم . اما معمولا والدینی که با ما همکاری می‌کنند همان‌هایی هستند که مشکلات کم‌تری دارند و یا تحصیلات بالاتری دارند.
رسانه‌ها چطور می‌توانند به این مساله کمک کنند؟
جنبه‌هایی که رسانه‌ها توجه می‌کنند و آنها را پررنگ می‌کنند اثر گذار است اما در زمینه‌های فرهنگی و تربیتی وارد نمی‌شوند که نیاز هست رسانه‌های مختلف به فرهنگ و تربیت توجه بیشتری بکنند و اینگونه نباشد که الآن هر سازمان فعالیت جزیره‌ای خودش را می‌کند و هماهنگی بین سازمانی هم در کار نیست. هرچند تجربیاتی داشتیم که متاسفانه فقط عنوان و طرح برنامه شده و دیگر هیچ همکاری نشده که خب هیچ طرحی بدون پشتوانه‌ی مالی و یا کمک اجرای که نمی‌تواند به مرحله‌ی اجرا برسد حتی حضور نمایندگان و بزرگان استان به لحاظ اعتباری و مالی متاسفانه کم‌رنگ‌تر است.

به اشتراک بگذارید:

برچسب ها:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *