سایت خبری پیام ما آنلاین | چهره درخشان سید علی اکبر صنعتی

چهره درخشان سید علی اکبر صنعتی





۲۷ آبان ۱۳۹۵، ۰:۳۲

چهره درخشان
سید علی اکبر صنعتی

بخش 29
پرورشگاه صنعتی کرمان که به همت حاج اکبر صنعتی در سال 1295 تاسیس شده، بزرگانی را در دامان خود پرورده است. یکی از این بزرگان«سیدعلی اکبر صنعتی» است. سید علی اکبر صنعتی نقاش و مجسمه ساز معروف ایران است. کتاب«چهره های درخشان» نوشته حبیب یوسف زاده به روایت زندگی این هنرمند شهیر پرداخته است؛
برف پیری بر سر سید نشسته بود؛ اما دلش هنوز شور و شوق جوانی داشت. بعد ازچهل سال دوباره برگشته بود به سال های سبکبالی و نشاط کودکی و جوانی. گاهی همراه دوست قدیمی خود علی رخساز، از صبح تا شب در کوه به دنبال تکه سنگ هایی می گشت تا با آن ها تابلو موزائیک خود را کامل کند. سنگ سفید برای دندان ها، سنگ سیاه برای موها، سنگ خاکستری برای سایه روشن ها… گاهی برای پیدا کردن یک تکه سنگ، روزها لابه لای سنگ ها را می گشت. گاهی هم با قلم مو و آبرنگ طرحی ازیادهای رفته و زیبایی های پررمز و راز طبیعت می کشید. در دنیای ساده او، همه چیز بر وفق مراد بود تا این که در سال 1352 شمسی، پسرحاجی، آقا عبدالحسین صنعتی زاده، از دنیا رفت و محل نمایشگاه میدان راه آهن که ملک شخصی او بود، در اختیار ورثه او قرار گرفت. آن ها نمایشگاه را تعطیل کردند و بر در آن قفل زدند. هر چه سید از آن ها خواهش کرد که مجسمه های او را زندانی نکنند، سودی نداشت. بچه های گچی و سنگی و برنزی او در نمایشگاه زندانی شدند و او تنها می توانست گاهی به ملاقات آن ها برود. «گاهی که دلم برای دیدن مجسمه ها و تابلوهای نقاشی ام در نمایشگاه قفل خورده و مسدود میدان راه آهن تنگ می شد، پیاده راه می افتادم، از خانه تا میدان راه آهن را طی می کردم! از لابه لای بساط میوه فروش ها و تره بار فروش های دوره گرد که بساط خودشان را از پس تعطیل نمایشگاه، مقابل محوطه بیرونی آن پهن کرده بودند، به سختی می گذشتم از پشت شیشه های غبار گرفته نمایشگاه مجسمه ها و تابلوها را می دیدم و اشک می ریختم». چهارسال بعد یعنی در سال 1356، به یاد و پاس خدمات ارزنده و انسانی حاج علی اکبرصنعتی، بنیان گذار یتیم خانه کرمان و همچنین احترام به خلاقیت هنری استاد علی اکبر صنعتی، موزه ای با کوشش نوه حاجی، همایون صنعتی و جمعی از دوست داران استاد، در ساختمان یتیم خانه تاسیس شد و نام آن را «موزه صنعتی» گذاشتند. در این موزه، تعدادی از مجسمه ها و تابلوهای استاد علی اکبرصنعتی و نمونه های ارزشمندی از نقاشی های استاد کمال الملک و شاگردان و پیروان او به نمایش گذاشته شد. این کار، خستگی بیش از پنجاه سال تلاش و کار دائم را از تن استاد درآورد. «بعد از گشایش و افتتاح موزه صنعتی در قلب یتیم خانه مرحوم حاجی، دیگر هیچ آرزو و خواستی برایم نمانده بود. دل و روحم آرام گرفته بود. می پنداشتم، آن روزگار که مرحوم حاجی قطعه اسکناس ده تومانی را به من امانت داد و مرا روانه مدرسه صنایع مستظرفه کرد، آیا هیچ به باورش می رسید روزی خواهد آمد که با این اسکناس ده تومانی آثار استاد کمال الملک و شاگردانش را به قلب یتیم خانه بکشاند؟ هیچ تردیدی نداشتم که این رویداد، نتیجه حادثه و اتفاق نبوده و نیست. آن چه پیش آمده پاسخی است به نیت پاک و اعمال نیکوی مرحوم حاجی. از یاد نبردم که عمل خیر در پیشگاه خداوند هرگز بی اجر و مزد نخواهد ماند.»

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *