سرشاخ شدن با خودی‌ها و غفلت از جوانان
آغاز دوران پسا محمود

نشانه‌های مختلف از سوی جامعه کشتی، فوتبال، استقلال، پرسپولیس و همچنین حرف‌های اخیر برخی مدیران و خطر تحریم و تعلیق برخی فدراسیون ها حکایت از نزدیک شدن گودرزی به درب خروج داشت. استعفای گودرزی از کابینه دولت روحانی برخلاف آنچه برخی تصور می‌کنند، شوک محسوب نمی‌شد. صرف نظر از این توقع در میان جماعت ورزشی و اینکه توده‌های مختلف در ورزش اعم از کشتی گیران، استقلالی‌ها، پرسپولیسی‌ها و … بارها از رئیس جمهوری درخواست این تعویض را داشتند و این خواسته بدنه ورزش بود، حرف ها و اتفاق هایی که رخ می‌داد به نوعی گودرزی- این تحصیل کرده ورزش – را هر روز به درب خروج از محوطه پاستور نزدیک‌تر می‌کرد.
غفلت از حوزه جوانان
تمرکز روی انتقادهای زیاد مجلس از ورود وزیر به مسائل جزئی و گرفتن استقلال فدراسیون ها که منجر به تهدید کمیته ملی المپیک از سوی «کمیته بین المللی المپیک» شد و اعتراض نمایندگان از احزاب مختلف در مورد عدم وصول خواسته های جوانان از وزارت ورزش و جوانان آعاز پروژه رفتن محمود گودرزی از ساختمان سئول بود. سکوت حسن روحانی نسبت به وضعیت ورزش و عدم دفاع او از این وزیر که زیر تیغ انتقادهای اکثر مدیران بخش ورزش و به ویژه جوانان بود هم شائبه ها را بیشتر و بیشتر می کرد.
جرقه استعفا
این اواخر اما ماجراها پیچیده‌تر هم شد. حدود یک ماه قبل خود گودرزی در مصاحبه ای بلند بالا با روزنامه ای از جناح مقابل دولت گفت: «برای دوره بعد در وزارت خانه نمی مانم، وقتی بودجه نمی دهند چگونه مدیریت کنم؟ ».
این جرقه ای بود برای آنها که مسائل سیاسی را دنبال می کنند و می دانند که این حرف ها معنی دارد. انتقاد گودرزی از عدم پرداخت بودجه کافی از دولت خودش، شکاف ها را بین روحانی، کابینه و گودرزی عیان و واضح کرد و دقت ها را بیشتر. با وجود آنکه طی ماه های اخیر بیشترین فشار روی وزیر ارشاد – جنتی- و وزیر آموزش و پرورش – فانی- بود اما دقت در مباحث نشان می داد که گودرزی هم وضعیت بهتری از دیگران ندارد به ویژه آنکه ناکامی فدراسیون ها در المپیک و مدال های کمتر نسبت به دوره قبل موجب شد حسن روحانی در مورد ورزش صحبت عمده ای نداشته باشد و در نزدیکی انتخابات و با توجه به انتقادهای شدید فوتبال دوستان در حوزه های استقلال و پرسپولیس و کشتی گیران عرصه را به رئیس جمهور تنگ تر کرده بود و این می توانست به معنای ریزش آرا باشد.
جدایی گودرزی شوک نبود
صحبت های افتخاری مدیر عامل استقلال در مورد گودرزی و اینکه او اعلام کرد: «من را گودرزی نیاورده که گودرزی کنارم بگذارد» به نوعی اعلام برائت افتخاری از گودرزی بود که آلارم ها را بیشتر کرد به ویژه اینکه مدیر استقلال با جسارت و راحتی در مورد این ماجرا حرف زده بود و گویا می دانست دیگر از گودرزی در وزارت خبری نخواهد بود.
حرف های گودرزی کار را بیشتر نشان داد هر چند در حوزه ورزشی نویسی نویسندگان کمتر به حوزه های سیاسی ورود می‌کنند اما برخی این حرف را نشانه «آغاز پایان گودرزی» دانستند. چند روز قبل علی فتح الله زاده هم در گفتگویی اعلام کرد که گودرزی در کابینه دولت جایی ندارد و به این ترتیب وزیر هر لحظه به درب خروج نزدیک تر شد.
با همه این احوال باید تاکید کرد که مغفول ماندن حوزه جوانان هم نقش پر رنگی در استعفای اجباری گودرزی داشت. این حوزه تقریبا دست نخورده باقی ماند تا صدای خیلی ها درآید هرچند برخی می گویند به طور کلی تلفیق جوانان با ورزش اشتباه بوده و نه مدیران ورزشی از حوزه جوانان و مسکن و ازدواج و مشکلات آنها سر در می آورند و نه کارشناسان حوزه جوانان چیز زیادی از ورزش می دانند در نتیجه هر دو حوزه در حال لطمه خوردن است.
تغییرات اتوبوسی و خطر بزرگ تحریم
ناکامی ورزش ایران در المپیک در واقع تیر آخر گودرزی بود که به هدف ننشست، شکست های قبلی در پرسپولیس و مدیران و مربیانی که اتوبوسی عوض می شدند و کارشان حتی سیاسی شد و به زندان اوین کشید، شکست در حوزه استقلال که از میان چهار تیم برتر آسیا به رتبه های پایین تر از پنجم و ششم در جدول رسید، شکست در حوزه کشتی که در المپیک هم سند خورد، شکست در حوزه جوانان و بی فعالیت ماندن آن حوزه، شکست در صعود تیم امید که با ورود مستقیم وزارت برای تعیین مربی به المپیک شکل گرفت، شکست در انتخابات فدراسیون ها و واکنش کمیته بین المللی المپیک و تهدید برای تحریم که دقیقا نقطه مقابل شعارهای روحانی در انتخابات بود و وی روی گزینه تحریم به شدت تاکید داشت گودرزی را پیش از خط پایان از دور مسابقه کنار زد.
درگیری با مدیران ورزش
محمود گودرزی درگیری های بسیاری با مدیران حوزه های ورزش داشت که منجر به نامه سرگشوده رسول خادم به رئیس جمهور شد و قهر کیومرث هاشمی و خطر تحریم را رقم زد و عابدینی، فتح الله زاده، افشارزاده، کفاشیان، کی روش، دایی، و … را با وی سرشاخ کرد.
ادامه دادن گودرزی در این حوزه اشتباه بزرگی محسوب می شد، این استعفا شوک نبود هرچند به مثابه تغییر دو وزارت دیگر به وضوح به آن پرداخته نشد و حالا باید منتظر ماند و دید دوران پسا محمود در ورزش ایران چگونه جلو خواهد رفت./مهر