در مقاله از سناریوها و مدل‌های ارزیابی ارائه‌شده توسط کمیتهٔ بین‌الدولی تغییراقلیم (IPCC) برای اندازه‌گیری هزینه‌های سیاست‌های اقلیمی طی ۲۵ سال آینده استفاده شد و برای اندازه‌گیری خسارت‌های ناشی از تغییراقلیم، درصورت اجرا نشدن سیاست‌های موردانتظار، یافته‌های تجربی دما و بارش یک‌هزار و ۶۰۰ منطقه در سراسر جهان در بازهٔ زمانی ۴۰ساله مورد ارزیابی قرار گرفت. پیشرفت‌های اخیر در اقتصادسنجی اقلیمی این امکان را فراهم کرده است که میزان اثرگذاری گرمایش زمین بر رشد اقتصادی کشورها قابل اندازه‌گیری شود.

 دشواری اطلاع‌رسانی

تخمین خسارت‌ها با دشواری اطلاع‌رسانی نیز همراه است. این نوع چالش‌ها به‌ویژه در سوگیری‌های انسان که متأثر از عدم قطعیت و دور بودن چشم‌اندازهای بلندمدت است، جلوه می‌کند. این مقاله درصدد است با ارزیابی وسعت خسارت‌های اقتصادی ناشی از تغییراقلیم که جهان قبلاً به‌دلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای و ناکارآمدی اجتماعی-اقتصادی متحمل شده است، بر چنین چالش‌هایی غلبه کند.

با گذر زمان ممکن است شرایط تکنولوژیکی-اجتماعی به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای تغییر کند. از همین‌رو، این پژوهش تمرکز خود را بر بازهٔ زمانی کوتاه‌مدت گذاشت تا از تردیدها دربارهٔ مسیرهای متفاوت انتشار گازهای گلخانه‌ای، پیامدهای اقلیمی هریک از این مسیرها در بلندمدت و همچنین اعتبار به‌کارگیری روابط اقتصادی-اقلیمی ثبت‌شده در مقیاس زمانی طولانی بکاهد. این تمرکز همچنین با هدف ساده‌سازی تبادل اطلاعات و حداکثر کردن اعتبار تخمین‌ها دربارهٔ خسارت‌های اقتصادی در آینده صورت گرفته است.

خسارت‌ها تا میانهٔ قرن

در این مطالعه مشخص شد میزان خسارت‌های جهانی انتشار گازهای گلخانه‌ای در دو سناریوی حداکثری درنظرگرفته‌شده تا سال ۲۰۴۹ را نمی‌توان دقیقاً تعیین کرد. خسارت‌های اقلیمی تخمین‌زده‌شده در این پژوهش با توجه به انتشار گازهای گلخانه‌ای در گذشته و طیفی از موارد انتشار در آینده برآورد شده‌اند. محققان به کمک رویکردی تجربی دریافتند اقتصاد جهانی ناچار خواهد بود از ۱۹ درصد درآمد خود طی ۲۶ سال آتی چشم‌پوشی کند (با طیف احتمال ۱۱ درصد تا ۲۹ درصد پیرو طبقه‌بندی احتمالات پذیرفته‌شده توسط کمیتهٔ بین‌الدولی تغییراقلیم (IPCC)). این تخمین بدون درنظرگرفتن اثر انتشار گازهای گلخانه‌ای در آینده است. 

حتی اگر درآمد سرانه نسبت‌به امروز افزایش یابد، درآمد دائمی اکثر مناطق، از جمله آمریکای شمالی و اروپا با کاهش ۱۱ درصدی روبه‌رو خواهد شد. خسارت در جنوب آسیا و آفریقا نیز با کاهش ۲۲ درصدی میانگین درآمد، بیشتر از سایر نقاط جهان ارزیابی شده است. براساس یکی از سناریوهای میانگین رشد درآمد که نه خیلی خوش‌بینانه و نه خیلی بدبینانه است، خسارت سالانهٔ جهانی در سال ۲۰۴۹ به ۳۸ هزار میلیارد دلار خواهد رسید. این در‌حالی‌است که خوش‌بینانه‌ترین و بدبینانه‌ترین سناریوها ۱۹ و ۵۹ هزار میلیارد دلار را برای حجم خسارت‌های اقتصادی تا سال ۲۰۴۹ ارزیابی می‌کنند.

در این تحقیق مشخص شد خسارت‌های اقتصادی ناشی از تغییراقلیم تا سال ۲۰۴۹ تا حد زیادی بیشتر از هزینه‌های لازم برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای با هدف حفظ افزایش میانگین دمای جهانی پایین‌تر از ۲ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطوح پیشاصنعتی است. هزینه‌های مربوط به سیاست‌های محدودکنندهٔ گرمایش زمین به‌اندازهٔ کمتر از ۲ درجه سانتی‌گراد، تا شش برابر کمتر از خسارت‌های تخمینی خواهد بود. لازم به ذکر است که خسارت‌ها عمدتاً با تغییرات میانگین دما محاسبه شده‌اند، اما با در نظر گرفتن دیگر مؤلفه‌های اقلیمی، تخمین خسارت‌ها حدود ۵۰ درصد افزایش می‌یابند.

مقاله ادعا می‌کند فواید کاهش خسارت‌ها در نیمهٔ دوم قرن ۲۱ ظاهر خواهد شد و این فواید به‌شکل معناداری بیشتر از هزینه‌های کاهش خسارت خواهد بود.

از نظر نویسندگان، برآورد هزینه‌های کاهش خسارت در سطح منطقه‌ای می‌تواند انگیزه‌های ملی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را تقویت کند. یکی از انتخاب‌ها می‌تواند گزینهٔ انطباق با اثرات اقلیمی باشد. درنهایت باید گفت تفاوت شدید بین میزان هزینه و خسارت پس از میانهٔ قرن ایجاب می‌کند باری دیگر بر فواید روشن کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از دیدگاه صرفاً اقتصادی تأکید شود.

پراکنش خسارت‌ها

این پژوهش برآورد می‌کند تغییراقلیم به‌شکلی ناهمگن بر مناطق اثر بگذارد. درحالی‌که مناطق کم‌ارتفاع‌تر که معمولاً سابقهٔ انتشار گازهای گلخانه‌ای کمتر و اقتصاد ضعیف‌تری دارند، متحمل زیان بیشتری می‌شوند. در برخی مناطق مرتفع و کوهستانی ممکن است کاهش نوسان دما به‌سبب تغییراقلیم فوایدی در بر داشته باشد. آسیب‌ها عمدتاً ناشی از تغییر در متوسط دما خواهند بود، زیرا تغییرات برآورد شده در متوسط دما بیشتر از تغییرات در سایر متغیرهای اقلیمی است. پراکنش خسارت‌ها گویای فعل و انفعال پیچیده‌ای بین الگوهای تغییر در چند مؤلفهٔ اقلیمی و الگوهای آسیب‌پذیری اقتصادی به‌لحاظ تاریخی است. افزایش میانگین دمای سالانه تقریباً در همه‌جای جهان خسارت به بار می‌آورد. اما این صدمات در مناطقی با ارتفاعات پایین‌تر بیشتر است که دما در آنها بالاتر است و نیز آسیب‌پذیری اقتصادی در برابر افزایش دما بیشترین حد را دارد. این درحالی‌است که تخمین‌ها از گرمایش بیشتر در ارتفاعات بالاتر حکایت دارند که یعنی ناهمگنی منطقه‌ای از نظر آسیب‌پذیری اقتصادی نسبت‌به تغییرات دما بیشتر از ناهمگنی در شدت گرمایش خواهد بود.

همچنین، با پیشرفت‌هایی که در این سال‌ها در رویکردهای علمی اتفاق افتاد، مشخص شد بزرگی خسارت‌های اقتصادی بیشتر از تخمین‌های قبلی است. برآوردهای جدید دربارهٔ مناطق عمدتاً بیانگر واکنش شدیدتری نسبت‌به افزایش دما است. دریافتن سایر مؤلفه‌های اقلیمی که قبلاً در نظر گرفته نمی‌شدند نیز باعث شد اندازهٔ تخمینی‌ خسارت‌ها افزایش یابد.

در کل پیش‌بینی می‌شود سهم آسیب‌های ناشی از تغییراقلیم در جهان موسوم به جنوب (از نظر اقتصادی) بیشتر از کشورهای شمال باشد.

جنبه‌های ناشناخته

با وجود ارزیابی چند مؤلفهٔ اقلیمی در این پژوهش که اثرات اقتصادی ناشی از آنها در سال‌های اخیر را مشخص کرده است، مجموع ارزیابی تغییراقلیم را نباید جامع تلقی کرد. متغیرهای مهمی نظیر اثرات ناشی از موج گرما، بالا آمدن سطح دریا، گردبادهای حاره‌ای، میزان اثر نقاط اوج (که منجر به تغییرات به‌مراتب بیشتری می‌شوند) و نیز آسیب‌های غیرتجاری بر اقتصاد (مانند آسیب به اکوسیستم و سلامتی انسان) در این تخمین‌ها مدنظر قرار نگرفته است. متأسفانه فعلاً امکانپذیر نیست که مؤلفه‌ای مثل بالا رفتن سطح دریا در ارزیابی‌های تجربی مدنظر قرار گیرد؛ زیرا تغییرات تاریخی سطح دریا بیش از حد کم است. پیگیری صدمات غیرتجاری نیز اساساً برای تخمین اثرگذاری بر خروجی مالی ممکن نیست. مطالعات اخیر نشان داد که در نظر گرفتن اینگونه اثرات احتمالاً میزان تخمینی آسیب‌های واردشده را افزایش می‌دهد.