موسسهٔ سنجش و ارزیابی سلامت (IHME) که در ایالات متحده مستقر است، روز سه‌شنبهٔ این هفته مقاله‌ای در مجلهٔ «لنست» (Lancet) منتشر کرد که در آن از داده‌ها و گزارش‌های صدها محقق استفاده شده بود.  «آستین شوماخر» (Austin Schumacher) پژوهشگر IHME و نویسندهٔ اصلی این مقاله گفت: «بیش از هر رویداد دیگری در نیم‌قرن اخیر مانند جنگ یا بلایای طبیعی، پاندمی کووید-۱۹ تأثیر عمیق‌تری در بزرگسالان سراسر جهان گذاشته است.» 

 

براساس یافته‌های این مطالعه، در طول سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ امید به‌ زندگی در ۸۴ درصد از ۲۰۴ کشور جهان کاهش یافت که «این نشان‌دهندهٔ اثرات بالقوهٔ ویرانگر ویروس‌های جدید است.» میزان مرگ‌ومیر افراد بالای ۱۵ سال در این مدت، برای مردان ۲۲ درصد و برای زنان ۱۷ درصد افزایش داشته است. شهر «مکزیکوسیتی» و کشورهای «پرو» و «بولیوی» برخی از نقاطی هستند که در آنها، شاخص امید به‌ زندگی بیشترین کاهش را داشته است. 

 

 خبر خوب در میانهٔ اخبار تلخ 

اما این مطالعه فقط خبرهای بد نداشت و تجزیه و تحلیل‌های IHME نقاط عطف مثبتی در حوزهٔ سلامت در جهان هم نشان داد. به‌عنوان مثال مرگ‌ومیر کودکان کمتر از پنج سال در سال ۲۰۲۱ به‌میزان ۵۰۰ هزار مورد کمتر از سال ۲۰۱۹ بود و برعکس شاخص امید به زندگی که روند صعودی آن در دوران پاندمی دچار تغییر شد، روند کاهشی مرگ‌ومیر کودکان زیر پنج سال از چند دهه پیش تاکنون ادامه دارد و حتی پاندمی هم نتوانست در کاهش رقم مرگ‌ومیر کودکان خللی ایجاد کند. 

 

بااین‌حال، با وجود آنکه پاندمی باعث شده امید به زندگی در میان مردم جهان کاهش پیدا کند، اما هنوز هم مردم در مقایسه با دوره‌های گذشته، بسیار طولانی‌تر زندگی می‌کنند. بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۲۱ میلادی، میانگین امید به‌ زندگی در بدو تولد ۲۳ سال افزایش پیدا کرده است. به‌این معنا که در سال ۱۹۵۰ میانگین امید به‌ زندگی مردم در جهان ۴۹ سال بوده و در سال ۲۰۲۱ به عدد ۷۲ سال رسیده است. 

 

 ۱۶ میلیون مرگ مرتبط با کووید-۱۹

یکی از یافته‌های این مطالعه، یافتن عددی دقیق‌تر برای تعداد مرگ‌ومیر بیش‌از میزان عادی و مرتبط با کووید-۱۹ در دوران پاندمی است. عددی که پژوهشگران این مطالعه به آن رسیده‌اند، یک میلیون بیشتر از عددی است که پیش از سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده بود. 

پژوهشگران تخمین‌ زده‌اند که در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، تعداد مرگ‌ومیر ثبت‌شدهٔ مرتبط به کووید-۱۹ عددی معادل ۱۵.۹ میلیون است. بخشی از این تعداد مرگ‌ومیر، مربوط به افرادی است که مستقیماً از طریق ویروس جان خود را از دست داده‌اند و بخشی دیگر نیز مربوط به جان‌باختگانی که به‌طور غیرمستقیم و به‌دلیل اختلالات مرتبط با پاندمی فوت کرده‌اند. پیش‌ازاین، تخمین سازمان جهانی بهداشت عددی کمتر از ۱۵ میلیون نفر بود. 

 

باربادوس کشوری در میان دریای کارائیب، آنتیگوا و باربودا کشوری متشکل از مجموعه‌ای از جزایر در غرب دریای کارائیب و نیوزیلند کشوری جزیره‌ای در جنوب‌غربی اقیانوس آرام است. ثبت کمترین تعداد مرگ‌ومیر بیش‌ از میزان عادی در این کشورهای جزیره‌ای تا حدودی در امان ماندن جزایر منزوی از فشار گسترش کووید را نشان می‌دهد.  

 

 تغییر معادلات جمعیتی 

یکی دیگر از یافته‌های این مطالعه، تغییر معادلات جمعیتی در کشورهای مختلف است. این مطالعه نشان می‌دهد کاهش جمعیت در بسیاری از کشورهای سالخورده و ثروتمند آغاز شده است، در‌حالی‌که جمعیت کشورهایی با ثروت کمتر، همچنان در حال رشد است. 

شوماخر هشدار می‌دهد که این پویایی، چالش‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بی‌سابقه‌ای را به‌دنبال خواهد داشت. چالش‌هایی مانند کمبود نیروی کار در کشورهایی که با کاهش جمعیت جوان روبه‌رو هستند. همچنین، او می‌گوید برهم خوردن این معادلات، کمبود منابع را برای کشورهایی که جمعیت آنها به‌سرعت در حال افزایش است، به‌ ارمغان خواهد آورد. 

شوماخر می‌گوید: «کشورهای سراسر جهان احتیاج دارند که دربارهٔ مهاجرت‌های داوطلبانه با یکدیگر همکاری کنند.»

 

منبع:

متن اصلی این گزارش با عنوان The Pandemic Dramatically Reshaped Life Expectancy, Now We Know How Much روز چهارشنبه در خبرگزاری فرانسه (AFP) منتشر شده است.