گرچه هزینه‌های سفر این روزها بسیار شده و خبری که در آخرین هفته اسفند از سوی جامعه هتلداران اعلام شد تاییدی بر این موضوع بود اما هنوز هم تعداد زیادی از ما دلمان می‌خواهد بتوانیم روشی کم‌هزینه و ممکن را برای یک سفر در روزهای عید نوروز پیدا کنیم. خبر تکان‌دهنده جامعه هتلداران می‌گفت هزینه‌های یک سفر داخلی برای یک خانواده 4 نفره حدود 200 برابر افزایش پیدا کرده است. به نظر می‌رسد در این شلوغی و گرانی سفر به روستاها سفری مقرون‌به‌صرفه باشد نه به این دلیل که ممکن است هزینه‌های اقامت کمتری در انتظار شما باشد بلکه به این دلیل که روستاها به شکل طبیعی بسته‌ای گردشگری از تاریخ، فرهنگ، طبیعت، غذا، آداب و سنن و البته مکان دلنشینی برای اقامت در اختیار شما قرار می‌دهند. با وجود اینکه گردشگری بی‌ضابطه، محیط زیست و زندگی بسیاری از روستاها را آشفته کرده است اما معمولا از این صنعت سبز به‌عنوان یکی از محورهای ممکن برای توسعه روستایی نام می‌برند؛ مشروط به رعایت شروط گردشگری محلی و بوم‌محور. «پیام‌ ما» برای نوروز پیش رو چند روستا را به‌عنوان نمونه‌ای از روستاهایی که اقتصاد گردشگر محور دارند، معرفی ‌می‌کند.

| بوشهر |

خاییز، تنگستان سرزمین نخل و آب

«خاییز» در منطقه تنگستان بوشهر مجموعه‌ای از روستاهای نزدیک به هم است که گویی کلیتی از یک آبادی را تشکل می‌دهند. روستاهایی که میان باغ‌های مرکبات، نخلستان‌ها و برکه‌های کوچک وجود دارند. نوروز یکی از بهترین فرصت‌ها برای سفر به خاییز است که هنوز آب و هوای شرجی تابستانه بر منطقه فائق نیامده، گرچه تراکم بالای نخسلستان‌ها معمولا خاییز را تا نیمه‌های بهار هم با آب و هوایی مطلوب نگه می‌دارد. خاییز و 10 روستایش در بیست سال گذشته به سمت خالی از سکنه شدن می‌رفت اما گردشگری که تقریبا از یک دهه قبل در این منطقه شروع شد اهالی 5 روستا را یک بار دیگر به خود خواند. کوه بیرمی‌که به دلیل آب فراوان در قلب خود و همچنین 12 چشمه جوشنده؛ گونه‌های گیاهی پده، انار، بادام وحشی، مرکبات، نخل، کنار، انجیر و همچنین درختچه‌هایی مانند گز، خرزهره و بوته‌هایی مانند گون و گل گندم را درخود جای داده است. این منطقه معمولا یکی از مکان‌های مناسب برای گردشگران فرهنگی است چرا که زیست مردم این روستاها بسیار نزدیک به گذشته مانده است. آوازهای بوشهری و آواز خوانی اهالی خاییز یکی از معروفترین جاذبه‌های گردشگری این منطقه است.

| ایلام |

زنجیره علیا، روستایی تاریخی و طبیعی

سفر به ایلام، سرزمین تاریخ و طبیعت ایران، خالی از لطف نیست. جایی که نخستین شواهد ایران باستان را در خود جای داده است. روستای «زنجیره علیا» نیز مانند بسیاری از نقاط این استان از نعمت طبیعت برخوردار است. این روستا که در شهرستان شیروان و چرداول ایلام قرار دارد 7 آثار تاریخی ثبت ملی را در خود جای داده است.
تنگ باستانی زنجیره و امامزاده پیرحسین از آثار و یادمان‏‌های تاریخی و مذهبی این روستاست. تنگ زنجیره در دوران‏‌های گذشته اهمیت سوق‌‏الجیشی داشته و در هنگام حملات دشمنان به‌عنوان مکانی جهت موضع‏‌گیری دفاعی مورد استفاده قرار می‏‌گرفته است. قدمت این روستا به بیش از دو قرن می‌‏رسد. مردم روستای زنجیره علیا به زبان کردی سخن می‌‏گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
از جاذبه‌های گردشگری این منطقه می‌‌توان به تفرجگاه بانکول و خرمه، حواشی رودخانه زنجیره و دره‌های بالادست آن اشاره کرد. کوه بانکول که جنگل‌‌های تُنک دارد، در ناحیه مهراب و در شمال ایلام قرار گرفته و در حدود ۲۳۰۴ متر ارتفاع دارد. رودخانه‌های مورت، کنگیر و آب زنگان از این کوه سرچشمه‌ می‌‌گیرند. طبیعت این کوه که از سمت جنوب شرقی به کوه مانشت متصل شده است، با در آمیختن فضای کوه و جنگل، مناظر و چشم‌‌اندازهای رنگارنگی را پدید آورده است. چشمه‌‌های دره بالادست روستای زنجیره از دیگر جاذبه‌های‌طبیعی روستا به شمار می‌روند که در بهار و تابستان، محل مناسبی برای استراحت و گذران اوقات فراغت گردشگران هستند. در این روستا چند اقامتگاه روستایی برای اقامت گردشگران وجود دارد که با غذاهای محلی از میهمانان پذیرایی ‌می‌کنند. مسیر دسترسی به این روستا با خودروی سواری شخصی و خودروهای حمل‌ونقل عمومی‌ مانند ون است.

| چهارمحال و بختیاری |

سرآقاسید، ماسوله زردکوه

«آشو» نام جوانی است که برای اولین بار به فکر گردشگری در «سرآقاسید» افتاد. این روستا یکی از روستاهای منطقه زردکوه در چهارمحال و بختیاری است که با وجود معماری و بافت منحصربه‌فرد در این منطقه، برای سالیان طولانی ساکنان آن در محرومیت زندگی می‌کردند. گرچه نبود جاده دسترسی هم مزید بر علت توسعه‌نیافتگی این روستا می‌شد. اما از نیمه دهه 90 آشو کمر همت به معرفی روستا به سایر نقاط کشور بست. خیلی زود تصاویری از روستایی در قلب زردکوه منتشر شد که شباهت بسیاری به ماسوله در گیلان و فارسیان گلستان داشت. روستایی پلکانی با بافتی که به تمامی‌ویژگی‌ بومی ‌و محلی خودش را حفظ کرده بود. نخستین موضوعی که در مورد سرآقاسید وجود دارد این است که برای سفر به این روستا باید نیمه اول سال را انتخاب کنید. چرا که وقتی ما داریم نخستین موسم بادهای پاییزی را بر پیکر شهرهای خود احساس می‌کنیم روزهاست که سرآقا سید در برف فرو رفته است. اگر از سمت کوهرنگ به سمت زردکوه حرکت کنید باید در انتظار این تصویر باشید: روستایی با خانه‌هایی در دل کوه که گاه تنها یک روزن به بیرون دارند. سبک و سیاقی از معماری و زندگی که بسیاری از شهروندان ایرانی و گردشگران خارجی دوست دارند آن را تماشا کنند؛ به‌‌ویژه اگر در فصل کوچ عشایر در آن اقامت داشته باشید.
اما این منطقه فقط سرآقاسید را به‌عنوان تنها انتخاب به شما هدیه نمی‌دهد. در دامنه قله هفت‌تنان کوهرنگ، روستاهای بی‌نظیری وجود دارند که می‌تواند یه یکی از پربازدیدترین روستاهای گردشگری ایران بدل شوند. سرآقاسید با جمعیتی در حدود 3 هزار نفر و معماری پلکانی تنها یکی از این روستاهاست.

| سمنان |

نگین توران

برای دیدن کویر نباید زمان‌شناسی را فراموش کرد. اگر می‌خواهید به قلعه بالا سفر کنید تصویرتان از باغ‌های سرسبز شاهرود و بسطام را فراموش کنید، قرار است سفری کویری داشته باشید. برای همین تابستان را فراموش کرده و در روزهای نخستین بهار به این روستای خارق‌العاده بروید. «قلعه بالا»، روستایی کویری از توابع بخش بیارجمند در 140 کیلومتری شهر شاهرود، استان سمنان است. خانه‌های بومی ‌و اقامتگاه‌های قلعه بالا به صورت پلکانی بنا شده‌اند: بام خانه‌ای، حیاط خانه دیگری، دقیقا مشابه الگوی معماری پلکانی ایرانی. منطقه توریستی قلعه بالا دارای دژ، بارو و پر از مزارع تاکستان است. مردم این روستای کویری-توریستی اغلب به کار گردشگری و باغداری در کنار دامداری مشغول‌اند. آنها محصولات باغی و دامی خود را در کنار سوزن‌دوزی‌هایشان در مغازه‌های روستا با بسته‌بندی مناسب به گردشگران عرضه می‌کنند. به علت بنا شدن این روستا در مجاورت کویر، برای آب‌رسانی به این منطقه از قنات‌های آب استفاده می‌کردند. همچنین مانند روستای ماسوله گیلان به علت طراحی پلکانی خانه و اقامتگاه‌ها در کوهپایه، گردشگران ایرانی و خارجی بسیاری را به خود جذب کرده است. در ساخت اقامتگاه‌ها و خانه‌های این منطقه عموماً از ابزار و مصالح بومی‌ استفاده شده است. روستای گردشگری قلعه بالا به دلیل ارتفاع بیشتر از روستاهای مجاور، چشم‌انداز کاملی بر دشت بیارجمند دارد و از این جهت می‌توان آن را نگین توران نامید.
سوزن‌دوزی، تانه‌بافی (نوعی پارچه‌بافی) و انواع لباس محلی از جمله صنایع دستی این روستای قدیمی‌ و توریستی است. پارک حفاظت شده «خارتوران»، مشهور به دروازه حیات وحش و آفریقای ایران، دشت‌های «دلبر» و «علی انگر» (جزو پارک ملی حفاظت شده خارتوران) از مهم‌ترین مناطق تاریخی و گردشگری روستای قلعه بالا است.

| سیستان و بلوچستان |

قلعه‌نو، تاریخ مصور معماری کویر

«قلعه‌‌نو» روستایی در دهستان جزینک بخش جزینک شهرستان زهک استان سیستان و بلوچستان ایران است اما این ساده‌ترین تعریف از این روستا است. روستای قلعه‌نو تنها روستایی در سیستان و بلوچستان است که صد درصد معماری منازل آن قدیمی ‌و از خشت و گل ساخته شده و با همان سبک ویژگی خود را حفظ کرده است. معماری در استان سیستان برگرفته از شرایط اقلیمی‌ این منطقه است به طوری که بیشتر خانه‌های مسکونی آن از مصالح سنتی شامل آب، گل و خشت ساخته شده و امروزه نیز تنها در ساخت منازل ۴۰ درصد از روستاهای سیستان این سبک معماری استفاده می‌شود. با توجه به اینکه بیشتر روستاها معماری سنتی خود را از دست داده‌اند اما روستاییان قلعه‌نو در ساخت منازل خود صد درصد این سبک معماری را حفظ کرده‌اند. با توجه به اینکه خشت و گل سرما و گرما را در خود حفظ می‌کند، استفاده از این نوع مصالح و سبک معماری مانع از خروج هوای سرد خانه می‌شود.
با توجه به آب و هوای گرم و خشک کویری، در سقف این منازل دریچه‌هایی به نام «کولک» یا بادگیر و در دیواره آن دریچه‌ای با نام «سورک» تعبیه شده که سبب ورود هوای سرد و کوران آن شده به گونه‌ای که باد از سقف وارد و از سورک خارج می‌شود. این روستا مربوط به اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی است. همانند سایر روستاهای این منطقه، جمعیت این روستا نیز در چند سال اخیر دچار نوسانات زیادی بوده و خشکسالی‌های اخیر از جمعیت آن کاسته، همچنین جوانان روستا نیز گرایش به شهرنشینی پیدا کرده‌اند. قلعه‌نو از روستاهای مهم سیستان و بلوچستان است و به‌عنوان روستای گردشگری و توریستی مطرح است و همه‌ ساله پذیرای تعداد زیادی گردشگر به‌ویژه مسافر نوروزی است. اثر تاریخی بسیار مهم «دهانه غلامان»، تنها شهر با شواهدی از زندگی مردم عادی در دوران هخامنشیان و دریاچه ‌هامون در مجاورت این روستا قرار دارد.

| زنجان |

ویر، بخشی از تاریخ سلطانیه

نام گنبد سلطانیه در زنجان را حتما شنیده‌اید. یکی از شکوهمندترین آثار تاریخی ایران در شهری که بیش از 90 درصد آن را بافت تاریخی تشکیل می‌دهد اما تاریخ این منطقه فقط در شهر مشهور سلطانیه خلاصه نمی‌شود بلکه روستاهای اطراف سلطانیه نیز بخشی از این دوران تاریخ را با خود حمل می‌کنند. «ویر» یکی از این روستاهاست. این روستا از جنوب شرقی به کوه کنگ دره و از جنوب غربی به کوه ساری داش محدود می‌شود. این روستا در ارتفاع ۱۹۲۵ متری از سطح دریا واقع شده است. معبد داش‌کسن نیز در نزدیکی این روستا واقع شده است.
آثار تاریخی برجای‌مانده حاکی از آن است که روستای ویر، در گذشته از اهمیت و موقعیت مهمی‌ برخوردار بوده است. مناظر دیدنی اطراف این منطقه شامل دو کوه است. مناظر اطراف این روستا عبارت‌اند از کوه کنگ و کوه ساری داش (کوه سنگ زرد) که از جنوب شرقی به کوه کنگ دره و از جنوب غربی به کوه ساری داش محدود می‌شود و رودخانه‌ای که از این روستا می‌گذرد. بناهای مسکونی روستای ویر در دو طرف رودخانه پدید آمده و توسعه‌ یافته‌اند.
یکی از اعجاب‌انگیزترین غارهای قدیمی ایران، به نام غار «داش‌کسن» مشتمل بر مجموعه سه غار نسبتاً عمیق در نزدیکی این روستا قرار دارد. طول این غار ۴۰۰ متر و عرض آن ۵۰ تا ۳۰۰ متر است. بر اساس فرضیه‌ای، مجموعه غارهای داش‌کسن به دوره‌های ساسانی و ایلخانی تعلق دارد. ارتفاع روستای ویر از سطح دریا حدوداً ۱۹۲۵ متر است. آب‌ و هوای روستای ویر، در فصول بهار و تابستان معتدل و در پاییز و زمستان سرد است. بافت مسکونی روستای ویر، شکل خطی یا زنجیره‌ای دارد. جنس مصالح ساختمانی خانه‌های آن غالباً از خشت و گل است. سقف خانه‌ها مسطح است و به‌وسیله تیرهای چوبی و اندود گل رُس پوشیده شده‌اند. پی‌ها و دیوار خانه‌ها به‌ویژه خانه‌های قدیمی برای کنترل گرما و سرما و استحکام بنا، ضخیم هستند. در تزیین داخل واحدهای مسکونی قدیمی از نوع گل‌سفید استفاده می‌شود. ساخت خانه‌های جدید با استفاده از مصالح مقاوم‌تری انجام می‌گیرد. کوچه‌های روستا، پرپیچ‌وخم و پرفرازونشیب است. این کوچه‌ها فاقد عرض مساوی در طول مسیر هستند و غالباً به رودخانه منتهی می‌شوند. ساختمان‌های مجاور رودخانه به‌صورت صخره با ساحل رودخانه پیوند خورده و حالت پلکانی دارند.
استقرار کوهپایه‌ای همراه با باران‌های فراوان موجبات حاصلخیزی مراتع و سرسبزی باغات را در فصول بهار و تابستان ایجاد کرده است.

| سیستان و بلوچستان |

تمین در سرزمین آبادی‌ها

سیستان و بلوچستان سرزمین روستا و آبادی است. روستاهای کوچک و بزرگی در پهنه این دیار پراکنده شده‌اند. «تمین» هم یکی از این روستاهاست که تماشایش مانند جای جای این دیار کهربایی خیره‌کننده، خالی از لطف نیست. این روستا در دامنه آتشفشان خاموش تفتان قرار دارد و شاید همین همسایگی با آتشفشان آن را تبدیل به روستایی پر از دالان‌هایی در زمین کرده است. خانه‌ها و مکان‌های دالانی تمین یکی از منحصرترین معماری‌های دستکن یا دست‌تراش ایران مانند کندوان و ابیانه است. این روستا به دلیل استقرار در دامنه یک کوه آتشفشانی دارای چشمه‌هایی با قابلیت درمانی نیز است مانند چشمه موسی. اما شاید بیشتر از همه جاده «چهل خانه» روستا برای گردشگری جذاب به نظر بیاید. چهل خانه مجموعه‌ای از دالان‌های دستکند است که بر اساس قصه‌های اهالی بومی ‌در گذشته محل عبادت زاهدان و پارسایان بوده که دوره‌های چله‌نشینی به قصد ریاضت و عبادت را در آن می‌گذرانند.
چشمه موسی یا چشمه حضرت موسی یکی از چشمه‌های درمانی این منطقه است که با خودش داستان جالبی دارد. اهالی می‌گویند این نقطه، نقطه‌ای است که عصای موسی در آن به زمین خورده و آبی از قلب زمین بیرون آمده است. این داستان دلیلی از چگونگی حضور موسی در این منطقه ارائه نمی‌دهد اما باور به عصای موسی و چشمه آب زلالش میان همه اهالی عمومیت دارد. در مسیر جاری شدن چشمه موسی یک آسیاب آبی قدیمی ‌نیز وجود دارد که اهالی می‌گویند در خاطره پدران و پدربزرگان‌شان نیز بوده است. تمین یکی از مناطقی در ایران است که گورستانی به قدمت دوره اشکانی نیز دارد. در این قبرستان می‌توانید قبرهای چهارگوش ساده به ابعاد تقریبی ۵۰ در ۵۰ در ۷۰/۱ که با سنگ پوشانده شده‌اند را ببینید. یکی از نکات قابل توجه این گورستان این است که در بیش از 60 درصد قبرهای آن اصل رو به قبله بودن رعایت نشده است و این احتمال را تقویت می‌کند که این گورها مربوط به بزرگان زرتشتی است. البته شواهد تاریخی همچون هجرت بزرگان اشکانیان (که زرتشتی بودند) به اطراف تفتان در کتب تاریخی ثبت شده است.

| سیستان و بلوچستان |

ناهوک، نگین سراوان

اگر بخواهید فقط برای سفر به روستاهای گردشگری سیستان و بلوچستان سر بزنید زمانی به اندازه چند فصل بهار نیاز دارید و تقریبا عید نوروز مجال این کار نیست. برای این استان می‌شود فهرستی بلندبالا از روستاهای جاذب گردشگر ساخت که در شرق، غرب، شمال و جنوب این استان مستقر هستند اما اگر قرار بر انتخاب‌های محدود باشد نمی‌توان دهستان «ناهوک» را از قلم انداخت.
ناهوک یکی از دهستان‌های شهرستان سراوان استان سیستان و بلوچستان ایران است. این دهستان در بخش مرکزی شامل دو روستای کوچک‌تر به نام‌های «کوپک» در قسمت جنوبی و «کوشکوک» در بخش شمالی است که در میان این دو روستا باغ‌ها و نخلستان‌ها قرار دارند و جوی آبی از میان باغات از سمت غرب به شرق روستا تا زمین‌های کشاورزی جریان دارد. این روستا در میان دره‌ای قرار گرفته ‌است. در قسمت مرکزی، دره رودخانه فصلی نسبتاً بزرگی قرار دارد که به هنگام بارندگی پر از آب می‌شود. در این بخش همچنین منازل مسکونی و زمین‌های کشاورزی و باغات در کوهپایه قرار گرفته‌اند. این روستا از خوش آب و هواترین روستاهای سراوان است و مسافران زیادی به خصوص در فصل تابستان از این روستا بازدید می‌کنند. دره‌ «نگاران» یکی از آثار تاریخی معروف که در آن حکاکی‌هایی از حیوانات قدیم و نحوه شکار آنان توسط انسان‌های آن دوره به چشم می‌خورد. قدمت تاریخی سنگ‌نگاره‌های این دره به 10 هزار سال قبل برمی‌گردد. از دیگر آثار تاریخی این دهستان می‌توان به قلعه‌ای اشاره کرد که در میان باغات قرار دارد و در قدیم محل سکونت حاکمان و در اطراف آن محل زندگی مردم عادی بوده است.

| فارس |

جیدرزار، جاذبه‌ای از لباس و غذا

از هر کجای ایران که بنویسید انگار باید کلمه تاریخی را کنارش بیاورید. این موضوع به‌ویژه وقتی به نیمه جنوبی البرز سر می‌زنید صدق می‌کند آن هم جایی که پای سرزمین پارس به میان می‌آید. روستای «جیدرزار» استان فارس هم یکی از این مناطق است. در مجاورت بخش کامفیروز شهرستان مرودشت روستایی بکر و قدیمی‌ در محدوده کوهستانی استقرار یافته و دارای بافت مسکونی متمرکز و نیمه پلکانی است.
از آنجایی که روستای جیدرزار در منطقه‌ای ییلاقی قرار دارد، آب و هوای آن معتدل و نسبتا خنک و پوشش گیاهی آن نسبتا انبوه است. بافت معماری این روستا هنوز اصیل است. خانه‌های روستا به‌صورت یک شکل در دامنه کوه به صورت پلکانی نامنظم و چسبیده به‌ هم از مصالحی مانند سنگ و گل ساخته شده‌اند. «جیدرزار» روستایی بکر دور از شهر، شلوغی و زندگی ماشینی است. جایی که هنوز همه چیز مثل قدیم باقی و دست نخورده مانده است. با سکوت و نسیم خنک توی کوچه‌های اینجا دلتان نمی‌خواهد به خانه برگردید. اطراف این روستا پر از باغ‌های گوجه سبز، گردو، سیب، زردآلو و… و جنگل بلوط است. نکته جالب این روستا این است که از هیچ طرف جاده‌ای به آن ختم نمی‌شود و باید چیزی حدود دو ساعت از مسیر مهجن‌آباد و بهشت گمشده و یا ساران و بهشت مکان پیاده‌روی کنید تا به روستا برسید. اما آنچه شاید بیش از چیزی در مورد این روستا جذابیت داشته باشد لباس آنهاست که با وجود یکجانشینی هنوز مانند عشایر لر منطقه فارس است. با وجود لباس‌های جذاب اما اگر میهمان این روستا شدید سراغ غذاهای محلی آشپزان قدیمی ‌آن را بگیرید. غذاهای سنتی در این روستا مخصوص خود این منطقه و معمولا با مواد بومی ‌و گیاهان محلی تهیه می‌شود.

| کرمان |

باغستان‌های گردو در بیدخوان

سخت است به کسی بگویی به کرمان سفر کن و آن همه بنای و محطوطه تاریخی را رها کن و چند روزی به یک روستا برو. اما این موضوع در مورد روستای «بیدخوان» بردسیر صدق نمی‌کند. می‌توانید سری به این روستا که پر از باغ‌های گردو است بزنید، آنجا ساکن شوید و بعد برای تماشای تاریخ کرمان، به بردسیر بروید. باغ‌های گردوی کرمان و شیوه باغداری آن چنان مشهور است که دولت هم تصمیم گرفته باغ‌های این روستا را به عنوان پایلوت گردشگری کشاورزی قرار دهد.
این روستا پیشینه‌ای کهن و قدمتی دیرینه دارد. مورخان قدمت این روستا را مربوط به دوره‌های پیش از اسلام می‌دانند. این روستا از شرق به کوه یشم، از جنوب شرقی به کوه قلعه دسکوئیه و از جنوب و جنوب شرقی به کوه بحر آسمان محدود می‌شود. آب و هوای روستا، در بهار و تابستان مطبوع و دلپذیر و در زمستان‌ها سرد است. در این روستا، درخت گردوی کهنسالی وجود دارد که بر اساس برخی مستندات قدمت آن به دو هزار سال قبل می‌رسد. رودخانه دائمی ‌بیدخوان که از ارتفاعات اطراف روستا سرچشمه می‌گیرد شادابی و طراوت ویژه‌ای به این ناحیه بخشیده است. غار یخی و بندر یخدان هم در ۷ کیلومتری جنوب شرقی روستا قرار دارد که از جاذبه‌های طبیعی این منطقه محسوب می‌شود. هر ساله گردشگران طبیعت‌دوست زیادی به این ناحیه خوش آب و هوا آمده و از مناظر زیبای این روستا دیدن می‌کنند. «بید» قناتی است که در روستای بیدخوان نیز یکی از مناطق گردشگری در این روستا است. این منطقه زیبا مانند بسیاری از مناطق دل‌انگیز کشورمان متاسفانه هنوز ناشناخته مانده است.