زنان در معرض خشونت خیابانی

داشتم از پل عابر پیاده رد می‌شدم که ناگهان مردی دوان دوان به سمتم آمد و چنان برخورد فیزیکی بامن کرد که تمام پله‌ها را تا پیاده رو غلت زدم و زخمی و خون آلود خودم را به محل کارم رساندم، توی دانشگاه در راه دانشگاه، توی اتوبوس، تاکسی،کلا ولم نمی‌کرد و وقتی هم که به حراست دانشگاه شکایت کردم گفتند حتما یه مشکلی داری چرا دنبال بقیه نمی رود؟توی کوچه‌ها که کلا‌ نمی توانیم راه برویم زمستان با پای تازه از گچ در آورده به سختی راه می‌رفتم که موتورسواری مرا زمین زد و لپ‌تاپم را دزدید، ضربه آنقدر مهلک بود که دوباره مجبور شدم پایم را گچ بگیرم. زمانی که اسیدپاشی مد شده بود موتور سواران آب می ریختند روی آدم، سکته می‌کردم تا بفهمم این آب بود و اسیدی در کار نیست. این‌ها گوشه ای از درد‌دل‌های یکی از همکاران ماست که خیلی هم عجیب به نظر نمی‌آید خشونت خیابانی بر خلاف انواع دیگر آن عمدتا پدیده ای شهری است و در شهرهای بزرگ که میزان آشنایی افراد با هم کمتر است، انگیزه ارتکاب آن نیز بیشتر است .
در حال حاضر کرمان در حال پیمودن راه دراز و دشواریست که قرار است در انتها این شهر فرهنگی و تاریخی را تبدیل به کلان‌شهر بکند اما متاسفانه هنوز در رفتار‌های عده‌ای از شهروندان نشانه‌هایی دیده‌می‌شود که از فرهنگ و تاریخ کرمان به دور است و گه‌گاه اصلا انسان به شک می‌افتد که آیا این داستان‌ها حقیقت دارد و واقعا خیابان چنین عرصه ترسناکی است و زنان ما به صورت روزمره شاهد چنین فجایعی هستند ؟ در تحقیقی که چندی پیش توسط خرداد نیوز منتشر شد ‌مصادیق خشونت علیه زنان در خیابان اینگونه شمرده شده بودند :
زل زدن و خیره شدن، متلک پرانی، مزاحمت از طریق وسایل نقلیه و بوق زدن، تعقیب کردن و سد راه شدن اصرار به گرفتن یا دادن شماره تلفن،عکس برداری یا تصویر برداری از آنان،ترمز زدن یا ویراژدادن در حضور خانم ها به قصد ترساندن یا جلب توجه کردن، مزاحمت، تعدی و …
از نگاه این تحقیق بگذریم که خود محقق فرض را بر این گذاشته که کسانی که پوشش به قول مولف متعارفی ندارند خودشان محرک مزاحمت هستند،اما به هر حال حتی همین تحقیق نشان می‌دهد که بیش از ۸۴درصد زنان قربانی خشونت خیابانی هستند. از این‌ها گذشته آمارها دایم درحال ترسناک‌تر شدن هستند مثلا:43.4 درصد زنان اغلب اوقات یا تقریباً همیشه با خشونت جنس مخالف روبرو هستند.۴۳درصدعدد وحشتناکی‌است چه زمانی مادر و خواهرهای ما تبدیل به سوژه خشونت و بی ادبی شدند؟دقیقا کجای تاریخ و آموزه‌های گذشتگان ما مردم تشویق شده‌اند به خشونت‌گری و آزار و اذیت بانوان در انظار عمومی و در خیابان‌ها و پارک‌ها از کی چنین کارهایی تبدیل به ویژگی عده‌ای ازجوانان ما شده؟آیا تا بحال یک مطالعه جامعه در استان کرمان درباره این پدیده اتفاق افتاده؟آیا کسی حاضر هست زن و مادر خود را یکی از همین ۸۴ درصد زنان بداند؟حضرت علی وقتی به زنی یهودی جسارت شده بود فرمودند:اگر مسلمانی ازاین غم بمیرد براو عیبی نیست.
حالا به ۸۴ درصد از زنان این جامعه توهین می‌شود و مورد خشونت قرار می‌گیرند و خوشبختانه کسی هم نمی‌میرد و اتفاقی برای او نمی‌افتد. ما توقع دق کردن از کسی نداریم توقع برخورد خشونت محور هم نداریم به عنوان شهروندان استان صرفا متوقعیم یک رویکرد کارشناسی با این معظل بشود که چنان برخوردی با نوامیس جامعه بشود که لیاقت‌ مقام والای ایشان باشد. یافته دیگر این مطالعه تصریح می‌کند حدود ۷۲ درصد قربانیان خشونت در خیابان‌های شلوغ و خلوت، به نسبت تقریباً یکسان، مورد مزاحمت قرار گرفته‌اند. پس از خیابان، پارک‌ها قرار دارند که 62.25 درصد پاسخگویان در آنجا خشونت را تجربه کرده‌اند. ایستگاه‌های اتوبوس و محلات در مراتب بعدی قرار دارند که بیش از پنجاه درصد قربانیان در چنین مکان‌هایی مورد خشونت قرار گرفته‌اند. مساله در این میانه این است که در حال‌حاضر آموزش و پرورش بیشترین بار را باید به دوش بکشد و در صورتی که پرورش و کارفرهنگی مناسب درمورد جوانان و نوجوانان ما صورت بگیرد احتمال رخداد چنین خشونت‌هایی به شدت پایین می‌آید. (در این میان بد نیست یادی بکنیم از روان‌شناس آلمانی ویلهلم رایش که نقش سرکوب غریزه جنسی در پدید آمدن فاشیسم در آلمان را بررسی نموده است و آثار وی در ایران هم قابل دسترسی هستند او نگاه جامعی به این مساله کرده است که در حوصله این مطلب و کلا روزنامه نمی‌باشد اما پیشنهاد می‌شود برای دانش بیشتر در این زمینه به آثار او رجوع شود) در ادامه‌ی همان تحقیق آمده است که: بین ( افت سرمایه اجتماعی، افول اخلاق در فرهنگ عامه، عدم رعایت اصول اخلاقی در روابط سیاسی بین مسئولان، کم رنگ شدن اعتقادات مذهبی، عدم اجرای درست قوانین از سوی متولیان امر، خشونت رسانه ای، تجربه عینی خشونت خیابانی، بزه دیده گی، رواج خشونت در خانواده، احساس محرومیت نسبی، قوم گرایی، پرخاشگری، قانون گریزی، جلب کردن توجه دیگران، عدم رعایت هنجار

های ترافیکی) با گرایش شهروندان به خشونت خیابانی رابطه ای مستقیم و مثبت وجود دارد. در نتیجه ارگانهایی که از نظر نگارنده ارتباط مستقیم با خشونت خیابانی دارند عبارتند از » قبل از هرچیز آموزش و پرورش- معاونت پیشگیری از وقوع جرم دادگستری-نیروی انتظامی علی الخصوص معاونت فرهنگی ناجا و در پایان آموزش عالی کشور و دانشگاه‌ها که هم در فرهنگ والدین می‌توانند موثر باشند و هم در زمینه تربیت فرزندان نقش پررنگی می‌توانند بازی کنند.
امید است که شاهد رویکردی کارشناسی و شایسته برای مبارزه با این معضل باشیم هرچند دراین باره از روان‌بخش فرمانده انتظامی شهرستان کرمان پرسیدیم و پاسخ دادند: هرگونه مزاحمتی که گزارش شده باشد توسط پلیس پی‌گیری جدی می‌شود و در بعضی موارد ما حتی شکایت شخص را هم احتیاج نداریم و از جنبه عمومی جرم عمل کرده و برخوردی شایسته چنین رفتارها انجام خواهیم داد هرچند حالا دیگر مزاحمت‌ها برعکس شده و برای مثال چندی پیش میدان کوثر شاهد مراجعه آقا پسری بودیم که از مزاحمت‌های خانمی شاکی بود به هر حال اگر ما حساسیت به خرج ندهیم که سنگ روی سنگ بند نمی‌شود.