«شعارپیشگی» ما را نابود کرد

۶ آذر ۱۴۰۱، ۸:۵۴

پرده اول؛ شعارپیشگی
شعار‌زدگی با شعار‌پیشگی تفاوت دارد. فرد، جامعه یا ساختار «شعار‌زده»، خود «سازنده» و سردهنده شعار نیست بلکه «قربانی» شعارهای ساخته و پرداخته از سوی «شعارپیشگان» است.
بسیاری از مدیران از وزیر تا مدیران سطوح پایین‌تر شعار‌ توخالی را به جای «برنامه» جا زده و می‌زنند، اما خود، «چون به خلوت می‌روند، آن کار دیگر می کنند».
رمز بیچارگی و درماندگی ما هم در همین بی‌اعتقادی و بی‌عملی مدیریتی نهفته است. این حقیقت شوم که «خلوت» و «جلوت» برخی مدیران، دو دنیای متفاوت است، تار و پود جامعه ما را از هم گسسته و مردم را نسبت به مدیران و حرف کارشناسان بی اعتماد ساخته و کشور را به وضع سختی انداخته است.
پرده دوم؛ از «شعار مدیریت آب» تا «شعار تولید»
به تازگی تصاویری از وزیر اسبق جهاد کشاورزی در حال بیل زدن در باغ پسته شخصی ایشان منتشر شد. اینکه این عکس در شرایط خاص کشور چگونه، چرا و با چه هدفی منتشر می‌شود خود مبحثی مفصل است اما آنچه که محل بحث جدی است، نگاه و روش وزیر اسبق کشاورزی به مقوله بهره برداری از منابع آب و خاک است.
در موضوع مدیریت مصرف آب در هر سه شعار گسترش آبیاری تحت فشار، اصلاح الگوی کشت، و افزایش بهره‌وری (با کمی تخفیف)، بدون تعارف شکست خورده‌ایم. شعارهایمان در این بخش توخالی، کارشناسی نشده و رویایی و دهان پرکن بود. دستاوردی نداشت و نخواهد داشت. این سخن و دیدگاه سیاه‌نمایی نیست، ارزیابی کارنامه، پیش‌بینی و آینده‌نگری است. این حقیقت را آن شخص در حال بیل زدن بهتر از همه می‌داند. شاید بر‌همین مبنا، کلاهش را محکم به سرکشیده تا آن را باد نبرد. او هم «شعارها» و هم «شعارزدگان» را فراموش کرده، به خلوت خود رفته و پس از یک دهه وزارت و سردادن شعار مصرف بهینه آب در بخش کشاورزی، اینبار با «شعار تولید» آب را به شیوه اجدادش مصرف می کند. در ساختار مدیریتی کشور «شعارها» پایان نمی‌پذیرند، بلکه تنها از گزاره ای به گزاره دیگر تغییر می‌کنند.

به اشتراک بگذارید:

برچسب ها:

شعار، مدیریت تولید، مدیریت منابع آب