به شخصه اعتقادی به خلاقیت بیرونی ندارم و فکر می‌کنم که خلاقیت خواست و اراده واقعی انسان برای حل مشکل و رسیدن به خواسته‌اش هست. اما دراینکه گاهی اوقات نیروهایی از اطراف به ما وارد می‌شوند و لامپ بالای سرمان را روشن می‌کنند، شکی ندارم. به عبارتی، وقتی من خلاقیت دارم اما نمی‌دانم چگونه آن‌را به کار ببرم و روشی مثل طوفان مغزی را امتحان می‌کنم، ناخوداگاه آتشی در من بوجود می‌آید که جرقه‌اش از بیرون و هیزمش از درونم نشئت می‌گیرد. با این تفاسیر می‌رسیم به این سوال که آیا کتاب یک منبع خلاقیت است؟ آیا کتاب یک راهنما یا یک جرقه می‌تواند باشد؟ مثلا وقتی استیوجابز، ایلان ماسک یا بیل گیتس کتاب‌هایی را معرفی می‌کنند، این کتاب‌ها حتما آن جرقه‌های مورد نظرما هستند؟ من تاجایی که می‌توانم از خیر یا بله قطعی استفاده نمی‌کنم و این مورد هم از این قضیه مستثنی نیست اما به جرات می‌توانم بگویم که گاهی اوقات کتاب‌ها می‌توانند آتش مارا روشن کنند. مثلا من نمی‌دانستم که فیزیک یا ریاضی چیست و وقتی یک کتاب ساده دبیرستان در دستم گرفتم، عاشق فیزیک شدم.
نمی‌دانستم که عکاسی چیست اما کتابی ساده شامل چند عکس، مرا عاشق عکاسی کرد. نمی‌دانستم که عاشق فلان چیز هستم اما یک کتاب استعداد مرا برایم یاداوری کرد. ساده بگویم، ما آدم‌ها گاهی اوقات نمی‌دانیم چه استعدادی داریم و به خاطر همین ندانستن، دلسرد می‌شویم. اما یک سوال، چقدر برای رسیدن به استعداد و راضی کردن خودتان تلاش کرده‌اید؟ آدم‌ها گاهی اوقات تا آخرین لحظه عمرشان می‌کوشند و در آن سنین پایانی می‌فهمند که واقعا چی خوشحالشان می‌کرده. گاهی اوقات فکر می‌کنم کتاب‌ها، هرکتابی، یک میان‌بر برای ما هستند تا به آرامش مورد نیازمان برسیم. با این مقدمه کمی طولانی، میرسیم به کتاب تفکرخلاق و حل خلاقانه مسائل. کتاب، یک کتاب حرفه‌ای و فوق‌العاده نیست و نمی‌توانم بگویم که خریدنش حتما برایتان مفید خواهد بود.
به خصوص که فکر می‌کنم می‌شد تصاویر خوب و جالبی هم در آن به کار برد. اما یک چیزی که به چشم می‌آید، تفاوت ما نویسندگان ایرانی و کشورهای اطراف با سایر کشورهاست. درکتاب‌های غیرایرانی و به خصوص اروپایی-امریکایی، نوشته‌ها بیشتر جذاب، به روز و مطابق خواسته قشر جدید نوشته می‌شوند و می‌توان آن شور نویسنده را دید. دراین که این جذاب نوشتن، خوب است یاد بد، نمی‌توان نظر داد چرا که همیشه بحث اصلی برسر سود و پول بوده به خصوص در این دوران که ما می‌بینیم انتشارات کتاب‌های درسی و کنکوری این کتاب‌هارا جذاب نشان می‌دهند.
اما نویسندگان داخلی بیشتر برروی تاریخ گذشته، خاطرات و اتفاقات قدیمی تمرکز دارند و زیاد اثری از تخیل و شوروشوق درآن‌ها دیده نمی‌شود. در نوشته‌های آسیموف مثلا، ما چیزهایی می‌خوانیم که گاهی اوقات عجیب و غریب و برپایه پیش بینی آینده و گذشته شکل گرفته‌اند اما کتاب های این زمانه ما بیشتر برپایه نویسنده شدن اختصاص دارند. البته هدف من اصلا بد یا خوب جلوه دادن کتاب‌های داخلی یا خارجی نیست و قضاوت آن‌ها کاملا با خواننده است اما ازآن‌جا که دیدم نویسنده این کتاب، واقعا در تلاش برای بیان کردن خلاق بودن است، می‌خواهم بگویم که برای نوشتن درباب خلاقیت و به طور کلی هرچیزی، باید راحت بود و احساس آزادی کرد.
دورانی که می‌خواستید رانندگی را فرا بگیرید، به یاد دارید؟ استرس، ترس، ناامید شدن و مواردی دیگر. اما رفته رفته دیدیم که هرچقدر راحت تر باشیم، رانندگی بسیار آسان و حتی لذت بخش می‌شود. نوشتن هم همین‌طور است. وقتی می‌خواهید بنویسید، احساس راحتی کنید و آن‌چه که حس می‌کنید را بنویسید. آن قدیم ها فردوسی شاهنامه‌ای نوشت که اگر کمی به آن بها داده می‌شد، شاید امروز نویسندگان ما حتی نوبل می‌بردند. باهمه این‌ها کتاب تفکر خلاق کتاب خوبی است که می‌تواند برای شروع خوب باشد اما نوشتن دررابطه با خلاقیت، آگاهی برزمان و نیازهای آن دوران را می‌خواهد.
تصاویر خوب و اختصاصی هم نقش بزرگی در رابطه با این کتابها ایفا می‌کنند. ما، به خصوص ماجوان‌ها دوست داریم که یک کتاب خوب بخوانیم، اما جدا از آن دوست داریم که کتابمان، جذابیت به خصوص جذابیت‌های تصویری و مدرن هم داشته باشد. خلاصه که اگر می‌خواهید کتابی بنویسید به خصوص در رابطه با خلاق بودن، ابتدا خلاقیت خودتان را نشان دهید.برای خرید نسخه‌ی دیجیتال این کتاب از لینک زیر می‌توانید اقدام کنید:
http://fidibo.com/book/view