سایت خبری پیام ما آنلاین | زمزمه‌هایی به رنگ صدا

«پیام ما» از کنسرت همایون شجریان و ارکستر سیاوش به رهبری آرش گوران گزارش می‌دهد

زمزمه‌هایی به رنگ صدا

همزمان با اجرای قطعه «دیار عاشقی‌هایم» تصاویری از میراث فرهنگی و منابع طبیعی ایران در مانیتورها نمایش داده شد





زمزمه‌هایی به رنگ صدا

۱۴ تیر ۱۴۰۱، ۰:۰۰

جمعیت زیادی که البته بیشتر آنها ماسک روی صورت ندارند کنار ماشین پلیس به صف ایستاده‌اند تا از ورودی و ایست بازرسی‌های متعدد تالار وزارت کشور گذر کنند و به سالن کنسرت همایون شجریان برسند. ساعت از 6 و نیم عصر را گذشته و تصویر ترافیک خیابان گمنام یاد ترافیک یک روز پاییزی در همین خیابان و حرف‌های راننده پیکان گوجه‌ای را زنده می‌کند که با اشاره دست تالار را نشان می‌داد و می‌گفت: «خیابان به خاطر کنسرت محمدرضا شجریان شلوغ شده.»

 

آدم‌های توی پیاده‌رو با گذر از گیت‌ها و ورودی سالن صندلی خود را پیدا می‌کنند و با صحنه تالار وزارت کشور روبه‌رو می‌شوند؛ در و پنجره و صندلی‌های سفید. اگر چه ساعت اجرای کنسرت در بلیط‌ها 18 و 30 دقیقه اعلام شده اما کمی دیرتر حدود 5 دقیقه مانده به 7 عصر وقتی سالن پر شده، ارکستر سیاوش وارد صحنه می‌شوند و سه دقیقه پس از آن همایون شجریان همراه آرش گوران از سمت چپ به آنها اضافه می‌شود. عصر یکشنبه دوازدهم تیر ارکستر سیاوش بار دیگر کنسرت «به رنگ صدا» را با یاد محمد رضا شجریان و پرویز مشکاتیان روی صحنه برد و نوبت بعدی کنسرت چند روز دیگر است. حدود 14 سال پیش محمدرضا شجریان به مناسبت روز جهانی موسیقی برای آخرین بار در همین تالار آواز خواند و حالا پسر بزرگ او یک بار دیگر پس از حدود دو سال محدودیت برگزاری کنسرت‌ها روی سکوی تالار ایستاده، شاید دقیقا همان جا که پدر ایستاده بود و به رسم او برای ادای احترام دست بر سینه می‌گذارد.

عصر یکشنبه دوازدهم تیر ارکستر سیاوش بار دیگر کنسرت «به رنگ صدا» را با یاد محمد رضا شجریان و پرویز مشکاتیان روی صحنه برد و نوبت بعدی کنسرت چند روز دیگر است

از بیات اصفهان تا آواز دشتی
با فریاد سازهای کوبه‌ای و آرشه‌ای سالن رنگ صدای موسیقی می‌گیرد و صدای عود اضافه می‌شود. همایون با آواز بیات اصفهان آغاز می‌کند و شعر فریدون مشیری را می‌‌خواند«بگذار سر به سینۀ من/تا که بشنوی آهنگ اشتیاقِ دلی دردمند را..» خورشید آرزو که تمام می‌شود کیبورد خودنمایی می‌کند، تک نوازی کوبه‌ای‌ها دقیقه‌ای همه را سر ذوق می‌برد و بعد ویولن، ویولن آلتو، ویولنسل و کنترباس اضافه می‌شوند. با حرکت سریع سر و دست آرش گوران قطعه بعدی آغاز می‌شود و سازهای زهی دوباره اوج می‌گیرند« زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم.» همایون شجریان این تصنیف را پیش از تعطیلات نوروز امسال به آهنگسازی سعید فرجپوری و تنظیمی از غلامرضا صادقی منتشر کرده بود.
پس از قطعه آسمان ابری که سال گذشته همزمان با پخش یک سریال شبکه نمایش خانگی منتشر شده بود، نوبت به قطعه‌ای می‌رسد که همین چند روز پیش با عنوان «یک نفس آرزوی تو» در سبک پاپ منتشر شد. همزمان با تغییر قطعات نورپردازی صحنه کنسرت به رنگ‌های مختلفی تغییر می‌کند؛ بنفش، قرمز و آبی و هنوز مانیتورهای سالن تصاویر بزرگ شده گروه سیاوش را به نوبت نمایش می‌‌دهد. نوبت به آواز دشتی می‌رسد که همایون شجریان سال گذشته روی شعر هوشنگ ابتهاج بدون ارکستر و ساز در اینستاگرام منتشر کرده بود. آرش گوران هم زیر نور سرخ سالن می‌‌رود و روی صندلی‌ می‌نشیند تا دشتی حرف بزند: «نشود فاش کسی آنچه میان من و توست.» و این آواز دشتی زمینه ساز آواز دشتی دیگری است که سالها پیش محمدرضا شجریان با آهنگسازی حسن یوسف زمانی بر روی شعر سیاوش کسرایی خوانده است.« به من گفتی که دل دریا کن ای دوست…» در تمام لحظات خواندن درآمد و بیات راجع و عشاق تصاویر محمدرضا شجریان بر مانیتورها نقش می‌بندد و آنها که روی صندلی نشسته‌اند همزمان با خواندن و شنیدن «اشک مهتاب» به تصاویر چشم دوخته‌اند.
نوای رفتگان
«کجاست بارشی از ابر مهربان صدایت» قطعه دیگری که همایون شجریان پس از اشک مهتاب آن را انتخاب کرده تا شاید مرثیه‌ای برای رنگ صدای پدر باشد. «ای ساربان آهسته ران کارام جانم می‌رود» محمدرضا شجریان سال 63 این غزل حافظ را در آلبوم پبوند مهر به صورت ضربی خوانده بود و حالا همایون آن را با خوانش دیگری، همراه با کیبورد، درام، کاخن، ویولن‌ها و سایر سازهای غربی اجرا می‌کند که به حال و هوای موسیقی جز نزدیک است. تصنیف «سرو چمان» در دستگاه ماهور از قطعات بسیار معروف محمدرضا شجریان با تشویق‌های بسیار زیاد مخاطبان آغاز شد و همین تشویق‌های بی‌اندازه برای لحظه‌ای کیفیت آواز را تحت تاثیر قرار داد ولی در لحظات بعدی اجرا به خوبی ادامه یافت. قطعه که تمام شد همایون شجریان هم به وجد آمد و همراه مردم به مانیتورها خیره شد و تشویق کرد. در ادامه همایون شجریان به نظاره اجرای گروه نوازندگان نشست که اثری از پرویز مشکاتیان در دستگاه «نوا» را می‌نواختند. همزمان هم تصاویر دو استاد موسیقی در مانتیورهای سالن وزارت کشور نمایش داده می‌شد. «دود عود» یکی از همکاری‌های ماندگار دو استاد مهم موسیقی ایران است که در این کنسرت هم اجرا شد.

یک مصرع یا بیت از هر کدام از تصنیف‌هایی که برای کنسرت رنگ صدا انتخاب شده بود به صورت خطاطی و به رنگ‌های آبی، سبز و قرمز بر روی ستون‌های لابی سالن وزارت کشور به نمایش گذاشته شده بود

به نام نامی ایران و به یاد اسحاق انور
همایون شجریان قطعه «دیار عاشقی‌هایم» را هم در لیست اجراهای خود قرار داده بود، همان قطعه‌ای که اردیبهشت امسال در دبی آن را خواند. این قطعه فروردین 1400 به یاد اسحاق انور، شاعر و آهنگساز ایرانی که سوم تیر سال 98 از دنیا رفته بود، اجرا و منتشر شد. همزمان با اجرای این ترانه تصاویری از میراث فرهنگی ایران از جمله سازه‌های آبی شوشتر، کاخ گلستان، تخت جمشید، باغ ارم، سی‌وسه‌پل، نقش جهان، سعدیه، حافظیه، مسجد امام اصفهان، گنبد سلطانیه، نقش رستم، قلعۀ فلک‌الافلاک، چغازنبیل و زیگورات و جنگل و کویر و دماوند و کوه‌های زاگرس در مانیتورها پخش شد. در پایان هم به رسم همیشه تصنیف مرغ سحر از سروده‌های بهار خوانده شد و البته از میانه‌های کنسرت هم بارها حاضران آن را درخواست کرده بودند. یک مصرع یا بیت از هر کدام از تصنیف‌هایی که برای کنسرت رنگ صدا انتخاب شده بود به صورت خطاطی و به رنگ‌های آبی، سبز و قرمز بر روی ستون‌های لابی سالن وزارت کشور به نمایش گذاشته شده بود. این طراحی نکته‌سنجانه برگزارکنندگان موجب شده بود تا بعضی از حاضران کنسرت هم پس از ترک سالن و قبل از خروج از تالار وزارت کشور کنار ستون‌ها بایستند و عکسی هم به یادگار برای خود ثبت کنند. این چنین بود که این کنسرت تجربه جدیدی از حضور در یک رویداد هنری را برای تماشاچیان رقم زد.

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *