سایت خبری پیام ما آنلاین | ورزش؛ قاتل افسردگی

ورزش؛ قاتل افسردگی





۲۳ دی ۱۳۹۴، ۱۳:۵۴

ورزش؛ قاتل افسردگی
در روزگاری که ساختمانها همراه با ما قد کشیدند و جای خانه‌های گنبدی و کاهگلی را گرفتند و زندگی ما پر شد از ماشین‌های مکانیکی و وقتی زندگی ها تمام زندگی ماشینی و مرفه ای شده است که در آن تحرک و شادابی و پویایی جایی ندارد و رخوت و تنبلی را جایگزین خود می بیند، هنگامی که آنقدر وسایل نقلیه جور واجورشهری، زیاد شده که حتی برای خرید نان از سر خیابان به پدال گاز و ترمز آن متوسل می شویم. زمانی که به جای غذاهای خوشمزه و سنتی مادربزرگ هامان به سوی فست فودها و غذاهای آماده بیرون گرایش داریم. وقتی بینش و نگاه ما به زندگی و مسایل روزمره تغییر کرده و توقع داریم که تمام کارها و امورات ما را ربات وماشینهای مکانیکی انجام دهند، زمانی که بجای بازیهای مفرح و محلی سنتی و بومی خودمان مثل هفت سنگ و وسطی به بازیهای رایانه ای و تبلت و کامپیوتر روی آورده ایم، وقتی که مشکلات زندگی و دود و دم و آلودگی های صوتی و تنفسی شهرها،چنان زندگی ما را تحت تاثیر خود قرار داده که یادمان می رود که تن و جسم و روح و روان ما هم احتیاج به طراوت و شادابی دارد،در این صورت چگونه میتوان انتظار داشت که انواع و اقسام بیماریهای جسمی مانند بیماریهای قلبی و عروقی،دیابت،فشارخون،پوکی استخوان و انواع سرطان و بیماریهای روحی و روانی مثل اوتیسم ،آلزایمر و افسردگی به سراغ ما نیاییند؟
مسئله «فقر حرکتی»در حالی به معضل زندگی ماشینی به ویژه در شهرها تبدیل شده که به گفته متخصصان،انجام حداقل 30 دقیقه فعالیت هوازی با شدت ملایم به مدت پنج روز در هفته و یا20 دقیقه نرمش شدید در سه روزاز ایام هفته،تا حد زیادی از احتمال بروز بیماریهای ذکرشده،میکاهد.
ورزش تنها یک تفریح نیست چرا که یک دلار هزینه برای ورزش مساوی است با دو دلار هزینه درمان است البته همیشه هم لازم نیست برای ورزش هزینه کرد و گاهی میتوان با انجام چند حرکت ساده ومعمولی ،به میزان زیادی کالری و چربی سوزاند و قدمی مناسب برای مقابله با بیماری ها برداشت.
به طور مثال ورزش دسته جمعی ویا انفرادی صبحگاهی در پارکها می تواند عامل مهمی در ایجاد نشاط و شادابی و تامین سلامت جسم و روح باشد ویا پیاده روی که بهترین فعالیت و طبیعی ترینورزش در جهت کسب آمادگی جسمانی و روانی است.پیاده روی ورزشی است لذت بخش و بی خطر به شرط آنکه بتواند سبب بروز تغییرات بیولوژیک مفید در بدن انسان گردد که از علائم این تغییرات می توان به افزایش تعداد ضربان قلب اشاره کرد.
اصولا این برنامه را با توجه به ویژگیهای خاصش میتوان در سه بخش ،گرم کردن،پیاده کردن هدف و بازگشتن به حالت اولیه ،طراحی کرد.انجام این برنامه در ابتدا با افزایش تدریجی ضربان قلب توام است که به آستانه تحریک برای افزایش استقامت عمومی میرسد وسرانجام به حالت اولیه برمیگردد.اجرای ورزش هرروز صبحگاهی و یا پیاده روی تند و منظم میتواند نقش بسیار پررنگی در کسب آمادگی جسمی ،روحی فرد داشته باشد.
هنگام ورزش سیستم ترشحی بدن هماندد سیتم عصبی،اثرات مفیدی بر واکنش بدن نسبت به فعالیت خاص نشان میدهد و به هماهنگی مکانیسمهای مختلف بدن از جمله مکانیسم تولید انرژی برای اجرای فعالیتها کمک شایانی میکند. همین تمرینات بدنی و نرمش یکی از راههای علاج و تسکین فشارهای روحی و روانی است. از آنجایی که فشارهای روانی میتواند باعث بروز خستگی شوند،تمرینات بدنی باعث بالا رفتن قدرت عضلانی گردیده و خون بیشتری در انها جریان یافته و از میزان خستگی و درد های عضلانی ناشی اط فشارهای روانی میکاهد همچنین حرکات ورزشی با افزایش سطح اندروفین خون موجب بالا بردن نشاط و شادابی در افراد میشود بنابراین ورزشکاران قابلیتهای بیشتری برای غلبه بر مشکلات روانی دارد. افرادی که اقدام به ورزش و نرمش مینمایند،هدفمند و امیدوار گشته و تغییرات زیادی را در اهداف خود بوجود می آورد و به همین سبب است که ورزش را بهترین و بی خطرترین روش برای مبارزه با بیماریهای روحی و روانی میدانند شاید مهمترین بیماری روحی،افسردگی است.
صحبت درباره افسردگی همیشه مفید است. بسیاری از ما افسردگی را معادل غمگینی میدانیم،هر انسانی در سازمان روانی خود خلق دارد و از آن به دریچه دنیا می نگردف اگر سرحال باشیم در روابط خود سخت نمیگیریم و اگر بد حال باشیم پرخاشگر، غمگین و عصبانی هستیم. پس اانسان از دریچه احساس دنیا را مشاهده میکند نه از دریچه منطق.این خلق نوساناتی دارد بدهکاریها، بحثها،جدلها و زخم زبان ها میتوانند باعث غمگین شدن فرد شود ولی تا زمانی که این امر بصورت خلقی دائمی در نیامده است افسردگی محسوب نمیشود این افراد خلق افسرده و غمگینی دارند کم خواب و کم اشتها شده و علاقه مندی نسبت به چیز خاصی از خود نشان نمی دهند.
در این راستا ورزش های هوازی نظیر شنا، دوچرخه سواری یوگا،اسب سواری و کوهنوردی بسیار موثر است.ورزش کردن و فعالیت بدنی به تشدید ترشح نوروترانسمیترها یا میانجی های شیمی-عصبی می انجامد که شکل گیری این روند منجر به ایجاد حس شادی در افراد ورزشکار می شود و از این ساز و کار می توان در درمان اختلالات افسردگی بهره برد.کاهش ترشح و فعالیت نوروترانسمیترهایی نظیر سروتونین، اپی نفرین و دوپامین از عوامل بستر ساز ابتلا به افسردگی است که این نقیصه با ورزش از بین می رود و بدین ترتیب فرد ورزشکار احساس شادی مضاعف خواهد کرد.تاثیر ورزش در درمان هر دو نوع افسردگی اگزوژن(برون زا)یا آندروژن(درون زا)مشخص است، اما باید یاد آور شد که این تاثیر در نوع اول مشهود تر است.نقش ورزش در رفع نشانه های افسردگی بسیار چشمگیر است و به تنهایی به اندازه داروها در این زمینه تاثیرگذار خواهد بود. همواره به بیماران افسرده توصیه می شود تا شیوه زندگی خود را تغییر دهند که در راس این تغییرات ورزش کردن قرار دارد.ورزش های هوا زی و سبک مانند شنا، کوهنوری و پیاده روی که اکسیژن زیادی به بدن می رسانند از جمله مهمترین اولویتها در رفع نشانه ای افسردگی در بیماران است.ورزش منجر به ترشح برخی از هورمونها نظیر آندروفینها می شود که تاثیر زیادی بر بخش لذت مغز دارند و باعث افزایش نشاط و سرزندگی و از سویی رفع نشانه های افسردگی می شوند.ورزش و فعالیت بدنی به افزایش سطح سروتنین در بدن و بالطبع کاهش نشانه های اختلال افسردگی منجر می شود.
بر اساس یکی از فرضیه های موجود، اختلال افسردگی از پیامدهای کاهش سطح سروتنین در بدن است که سطح این هورمون با انجام فعالیت بدنی افزایش می یابد.سروتنین یک عصب رسانه یا ناقل عصبی است که در زمان فعالیت ورزشی آزاد می شود.یکی از نشانه های معمول اختلال افسردگی احساس عدم تسلط و کنترل بر خود در شخص افسرده است که این احساس منفی با انجام فعالیت ورزشی تعدیل می شود، همچنین از سوی دیگر فعالیت جسمی به ایجاد و افزایش حس خود ارزشی در بیماران افسرده منجر می شود.
با توجه به اهمیت فعالیت ورزشی می توان از آن در درمان اختلال افسردگی استفاده کرد به شرط آنکه برنامه ورزشی به تدریج اعمال شود، رقابتی نبوده و به صورت منظم انجام گیرد.از مسائل بسیار مهم تاثیر گذار در بهداشت روان مقوله ورزش و فعالیت بدنی است، زیرا فعالیت جسمی با ایجاد تغییرات خونی و افزایش میزان ترشح اپیوییدهای درونی منجر به افزایش نشاط و کاهش نشانه های اضطراب و افسردگی می شود.مواد افیونی درونی به طور عادی در بدن ساخته می شود و کارکردی شادی بخش دارد که در فرد ورزشکار این مواد و کارکرد آن افزایش می یابد.نشاط ناشی از ورزش حتی می تواند به نوعی اعتیاد مثبت بیانجامد، زیرا فرد ورزشکار متوجه می شود که در زمان فعالیت فیزیکی و پس از آن دچار نوعی نشاط می شود و برای تکرار این تجربه سعی در تکرار فعالیت فیزکی خواهد داشت.ورزش و فعالیت بدنی در تنظیم فعالیت نوروترانسمیترهای سه گانه و کاهش نشانه های افسردگی نقش اساسی دارد.سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین، سه ناقل شیمیای مهم در بدن هستند که تنظیم نبودن فعالیت آنها بروز نشانه های افسردگی را به همراه دارد و ورزش کردن در تنظیم فعالیت این ناقلهای شیمیایی نقش مهی ایفا می کند.
آنچه مسلم است باید این ورزش ها توسط مربیان علاقه مند به علم روز تجویز شود تا حس سلامتی و اعتماد به نفس ایجاد و بیماری را کنترل نمایید.ورزش میتواند نقش بهترین کمک رسان را به این افراد ایفا نمایید.نوع ورزش باید مانند دارو بصورت دوره ای و مستمر انجام شود.اما چیزی که مسلم است،شنا،یوگا و اسب سواری میتوانند نقش بسیار مفیدی را در نشاط این نوع بیماران ایفا کنند.

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *