امروز ۱۳ تیر مصادف با «جشن تیرگان» در آیین باستان ایرانیان است. جشنی که در مورد آن دو روایت وجود دارد. روایت دوم مربوط به فرشته باران یا «تیشتر» است و نبرد همیشگی میان نیکی و بدی را روایت می‌کند.
فرشته باران با دیو  خشکسالی (اپوش) که به شکل اسب سیاهی بود و با گوش و دم سیاه خود ظاهری ترسناک داشت، رو به رو شد. این دو به مدت سه شبانه روز با یکدیگر به نبرد بر خواستند و تیشتر در این نبرد شکست می خورد و به نزد خدای بزرگ…

آمده و از او یاری و مدد می جوید و به خواست و قدرت پروردگار این بار بر اهریمن خشکسالی پیروز می گردد و آب‌ها توانستند بی مانع به مزارع و چراگاه ها جاری شوند. باد ابرهای باران زا را که از دریای گیهانی بر می‌خاستند به این سو و آن سو راند و باران های زندگی بخش بر هفت اقلیم زمین فرو ریخت و به مناسبت این پیروزی ایرانیان این روز را به جشن می پردازند.
در روایت دیگر معروف است در این روز آرش کمانگیر بالای کوه دماوند رفته و تیر معروفش را پرتاب کرده. تیر از کوه و در و دشت را طی کرده تا در کنار رودخانه «جیحون» بر تنه  درخت گردویی نشسته. از آن پس آنجا را مرز ایران و توران تعیین کرده‌اند و هر سال به یادش جشن می‌گیرند.

آب پایه ثابت جشن تیرگان

آب در جشن تیرگان اهمیت زیادی دارد و به همین خاطر هم هست که این جشن معمولا در کنار رودخانه و چشمه برپا می‌شود. یکی از رسوم این جشن هم رسم جالب و هیجان انگیز آب پاشیدن روی همدیگر است تا گرمای هوای تیر به در شود. در مراسم آب پاشان، مردم به یاد «فرشته  باران»  و به خاطر گرمای هوا  همدیگر را به واسطه آب پاشیدن خنک می‌کنند. صدای خنده‌ها در هوا بلند می‌شود و برای لحظاتی تابستان از یاد می‌رود.

آبی برای جشن نیست

امروز اما آب به بحران اصلی سرزمین مادری تبدیل شده. دیو خشکسالی بار دیگر بر «فرشته باران» پیروز شده و مهم‌ترین بحران کشور را رقم زده است.
از مراسم آب‌پاشان خبری نیست و بر گرمای هوا هر روز اضافه می‌شود. مردمان امروز ایران برای آب اشامیدنی در صف می‌ایستند و کشورهای متخاصم به ابردزدی متهم می‌شوند.
در جشن تیرگان آبی برای به هوا پرتاب کردن نیست و باید زندگی را با جیره‌بندی تنظیم کرد.