از اجرای کنسرت احیای عظمت آمریکا
تا آرزوی برابری دختران و پسران

بسم الله خرمی

ساعت 17 بعد از ظهر روز جمعه بود که کنسرت «احیای عظمت آمریکا» بر پله‌های بنای یادبود لینکلن در واشنگتن دی‌سی به عنوان بخشی از مراسم خوش‌آمدگویی اجرا شد.
این برنامه شامل اجرای گروه راک تری دورز داون Three doors down) ) بود که دو آلبوم آنها تاکنون در صدر جدول پرفروش‌ترین‌های آمریکا بوده است. همه چیز برای مراسم تحلیف چهل و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده آماده شده بود و چهره های برجسته سیاسی و هنری آمریکا و سایر مقامات عالیرتبه خارجی به همراه سیل انبوهی از جمعیت در حال ورود به محوطه برگزاری مراسم بودند.
بر اساس قوانین ایالات متحده، این کشور به صورت لیبرال دموکراسی اداره می شود. یکی از بحث های مهم در باب دموکراسی مطلق بودن و یا درجاتی بودن آن است. اگر دموکراسی را مطلق بدانیم نظام های سیاسی کشور ها یا دموکراتیک است و یا غیر دموکراتیک. در صورتی که دموکراسی را یک امر و پدیده درجاتی بدانیم امکان بررسی درجه های دموکراسی وجود دارد. یعنی می توان در کشوری میزان دموکراتیک بودن را مورد بررسی و تحلیل قرار داد. امروزه نگاه مطلق گرایانه به دموکراسی طرفدار ندارد و بیشتر نگاه درجه ای بودن دموکراسی حاکم است. یعنی نظام های سیاسی در کشور های مختلف ممکن است به درجاتی از دموکراسی دست یافته باشند. منظور از دموکراسی، عناصر و مولفه هایی است که در عرصه های گوناگون سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مطرح می باشد.
حال سوال این است که آیا معیاری برای سنجش میزان دموکراتیک بودن و غیر دموکراتیک بودن نظام سیاسی کشور ها وجود دارد؟ در پاسخ باید گفت که سه معیار مهم وجود دارد. اولین و مهمترین معیار قانون اساسی کشور است. اگر براساس قانون اساسی بخواهیم میزان دموکراتیک بودن نظام سیاسی را بفهمیم باید شکل گیری نهاد های چون ریاست جمهوری، مجلس، شورا ، اتحادیه ها، شهرداری ها و در نهایت کنگره را با توجه به مواد قانون اساسی مورد بررسی قرار دهیم. معیار دوم، استبداد نهادینه و دموکراسی نهادینه است.
با ترکیب این دو میزان، دموکراتیک بودن نظام های سیاسی مشخص می شود. یعنی دموکراسی منهای استبداد نشانگر میزان دموکراتیک بودن و غیر دموکراتیک بودن نظام ها را نشان می دهد. به هر میزان مولفه ها و اصول دموکراسی در جامعه نهادینه شده باشد نظام سیاسی دموکراتیک تر خواهد بود. معیار مهم دیگر میزان رعایت شدن حقوق سیاسی و آزادی های مدنی است. حقوق سیاسی و آزادی های مدنی دو جزء اصلی دموکراسی سیاسی هستند به همین خاطر می تواند میزان دموکراتیک بودن نظام های سیاسی را مشخص کند.
زنان و سیاه پوستان ابزاری برای منافع ترامپ
بر اساس قوانین ایالات متحده تمام اتباع این کشور زن یا مرد و با هررنگ و نژادی با هم برابرند و می توانند در کنار هم به صورت مسالمت آمیز و در قالب شهروند آمریکایی زندگی کنند.
چندی پیش رسانه های ایالات متحده فیلمی را منتشر کردند که در آن ترامپ با لحنی مفتخرانه از تلاش‌هایش برای برقراری روابط جنسی با زنان سخن گفته و عنوان می‌کند: «وقتی آدم ستاره باشد آنها (زنان) اجازه هر کاری را به او می‌دهند.» ترامپ در بخش‌های دیگر این فایل ویدئویی از رکیک‌ترین الفاظ برای توصیف تلاش‌هایش برای برقراری روابط جنسی با زنان استفاده می‌کند. وی همچنین به یک مورد از تلاش ناموفقش برای فریب جنسی یک زن اشاره می‌کند.
این اظهارات ترامپ نشان می دهد که وی زنان را نه به عنوان یک نوع انسان، بلکه تنها به عنوان ابزاری برای کسب منافع جنسی می بیند این نوع رفتار تا به حال در بین هیچ یک از روسای جمهور آمریکا سابقه نداشته است، شاید این رفتار ترامپ را بتوان ناشی از خصلت کاسب کارانه وی دانست چرا که او همه چیز را بسان کالایی می داند که می تواند در هر لحظه آن را خرید و فروش کند.
یکی از فرازهای فیلم سینمایی «حق رای زنان» جایی است که املین پنکهرست (که نقشش را مریل استریپ بازی می‌کند) بر روی ایوانی می‌ایستد و برای هواداران این حق، سخنرانی می‌کند و می‌گوید ما برای روزی می‌جنگیم که هر دختر کوچکی که به دنیا می‌آید از حقی برابر با برادرش برخوردار باشد. آن روزی که بیش از صد سال پیش املین پنکهرست از آن حرف می‌زد و امیدش را داشت، هنوز فرا نرسیده است.
چیزی نمانده که حق رای زنان در آمریکا صد ساله شود اما پس از سوگند ریاست جمهوری دونالد ترامپ، ده‌ها هزار زن از سراسر آمریکا به واشنگتن، پایتخت آمریکا می‌روند تا بر سر حق و حقوق‌شان با سیاستمداری که تازه به کاخ سفید رسیده، بجنگند. در اقدام اخیر ترامپ، وی واحد زنان در کاخ سفید را هم منحل اعلام کرده است.
در حوزه سیاه پوستان هم، دونالد جیمز ترامپ در سخنرانی های قبل از انتخابات ریاست جمهوری، سیاه پوستان را مهاجرانی دانست که فرصت های شغلی ایالات متحده را اشغال کرده و رفاه را از شهروندان واقعی این کشور سلب کرده اند. اما در میشیگان گونه ای دیگر با آنها گفتگو کرد: «با تجربه کردن فردی جدید مانند ترامپ، چه چیزی را از دست می دهید؟ شما در فقر زندگی می کنید و مدارس تان در وضعیت مطلوبی نیست، شغل ندارید و 85 درصد از جوانان تان بیکار هستند؛ پس چه چیزی را از دست خواهید داد؟». در این سخنرانی هم تنها چیزی که برجسته می نماید، ابزارانگاری او در قبال سیاه پوستان است.
ترامپ در سخنرانی مراسم تحلیف خود چند بار به این جمله اشاره کرد که: « امروز (20ژانویه) روز شما مردم است، روزی که حاکمیت آمریکا به شما رسیده است.» اما با توجه صحبت های قبلی ترامپ انگار او آمریکا را فقط متشکل از مردان سفید پوست می داند و زنان و رنگین پوستان را بردگانی می دانند که باید در خدمت آنها باشند. این یعنی بازگشت به دوران برده داری در ایالات متحده.
ترامپ، زنگ خطری برای دموکراسی
روزهای آغازین پس از انتخاب ترامپ سراسر آشوب و اعتراض بر ضد اوست، از شمالی ترین نقطه آمریکا گرفته تا جنوبی ترین نقاط آسیا شاهد اعتراضات چشمگیر جامعه مدنی هستیم. روی پلاکاردهای اعتراض می توان هر نوع شعار ضد ترامپی را دید: «به جای دیوار پل بسازید» «ترامپ رئیس جمهور من نیست» «مبارزه با نژادپرستی» و … . اینها نشان می دهد که مردم و جامعه مدنی متوجه این موضوع شده اند که اگر ترامپ به حرهای خود عمل کند زنگ خطری برای دموکراسی نهادینه شده در جامعه ایالات متحده خواهد بود. اما این را هم باید به خاطر داشت که زمانی یک کشور به عظمت می رسد که همه شهروندان بدون تعیض جنسیتی و نژادی در کنار هم، بصورت برابر و به دور از نگاه های نفع طلبانه نسبت به دیگران زندگی کنند. با همه این پیش بینی ها باز هم باید منتظر ماند و دید که ترامپ در دوران ریاست جمهوری خود تا چه میزان به گفته های پیش از انتخابات خود عمل خواهد کرد.