معیشت زیر صفر، نبود آب آشامیدنی و خدمات درمانی و راه 75 کیلومتری مدرسه در جنوب کرمان
محرومیت ماندگار!
ایسنا نوشت: سال‌ها و سال‌هاست که رسانه‌ها و بعضاً مسئولان از محرومیت مناطق جنوبی استان کرمان گفته و نوشته‌اند و البته که اقداماتی برای رفع محرومیت انجام‌شده اما در برابر حجم زیاد مشکلات، کفایت نکرده است.
پهناوری و وسعت زیاد استان کرمان، پراکندگی جمعیت شهری و روستایی و البته مزیت‌ها و قابلیت‌های مناطق مختلف و دیگر مسائل، از سال‌ها قبل بحث تقسیم استان را بر سر زبان‌ها انداخته که تصمیم‌گیری نهایی در سطح ملی و بسته به سیاست‌های کشوری است که در این مجال قصد پرداختن به آن را نداریم. براین اساس بحث شمال و جنوب استان کرمان مطرح‌شده و بسیاری از ادارات کل در جنوب استان و به مرکزیت جیرفت ایجادشده‌اند و اداره کل ارشاد و خانه مطبوعات نیز از این قبیل ادارات هستند. اما گفتن از محرومیت‌های جنوب استان کرمان تنها به رسانه‌های این منطقه محدود نمی‌شود و رسانه‌های شمال استان و بلکه مرکز کشور همواره به این مسئله بغرنج پرداخته‌اند. طی روزهای اخیر استاندار کرمان سفر سه‌روزه‌ای به شهرستان‌های جنوبی استان کرمان ازجمله عنبرآباد، قلعه گنج و رودبار داشت که دراین‌بین حضور در روستاهای بخش جازموریان شهرستان رودبار برای نخستین بار و همراه با نکات جالب و البته متأثرکننده‌ای بود. افتتاح بیمارستان صحرایی در زهکلوت رودبار به مناسبت هفته وحدت یکی از برنامه‌های این سفر بود که بعد از آن به سمت یکی از روستاهای بخش جازموریان حرکت کردیم. زمانی که وارد جاده خاکی شدیم من و هیچ‌کدام از همکاران رسانه‌ای فکرش را هم نمی‌کردیم که قرار است چه مسیر طولانی را در این بیابان که در انتهای حوزه استحفاظی استان کرمان و در فاصله کمی از سیستان و بلوچستان قرار دارد، طی مسیر کنیم. بعد از پیمودن 75 کیلومتر مسیر خاکی به روستای چاه ابراهیم رسیدیم که مردم این روستا و جمعی از اعضای شورای روستاهای بخش در مسجد جمع شده بودند و به استقبال آمدند. استاندار کرمان و مسئولان شهرستان رودبار بعد از یک بازدید کوتاه از این روستا در جمع مردم حضور یافته و پای درد دل و خواسته‌ها آنان نشستند. به گفته بخشدار جازموریان، 27 روستا در این منطقه وجود دارد که مردم این روستا کشاورزی و برخی دامداری می‌کنند و معیشت مردم زیر صفر است و به دلیل صعب‌العبور بودن جاده، در فصل زمستان راه 27 روستا مسدود می‌شود. جاده خاکی و صعب‌العبور، نبود آب آشامیدنی سالم، خشک‌سالی و نبود اعتبار برای مرمت لایروبی قنوات، عدم وجود درمانگاه و … ازجمله مشکلاتی بود که مردم روستای چاه ابراهیم و روستاهای اطراف به آن اشاره کردند. از 110 رشته قنات منطقه تنها 30 رشته آن فعال است و همان مختصر اراضی کشاورزی روستا نیز به دلیل خشک‌سالی و کمبود آب، کارایی ندارد و عملاً رهاشده است.
در مدت‌زمان توقفمان در روستای چاه ابراهیم با چند نفر از زنان روستا گفت‌وگو کردیم که یکی از این مادران می‌گفت به مسئولان بگویید یک مدرسه شبانه‌روزی احداث کنند زیرا تنها مدرسه و معلم این روستا تا کلاس ششم دبستان به بچه‌ها آموزش می‌دهد و من دخترم را برای حضور در مدرسه شبانه‌روزی شنبه هر هفته تا زهکلوت همراهی کرده و آخر هفته به دنبالش می‌روم. وی ادامه داد: بچه‌ها باید مسیر 75 کیلومتری خاکی بین چاه ابراهیم و زهکلوت را طی کنند و یکی از روزهایی که دخترم را به مدرسه رسانده بودم، آن‌قدر برای برگشتن به خانه در کنار جاده معطل ماندیم که شب شده و مجبور به ماندن در زهکلوت شدیم. یکی دیگر از خانم‌های این روستا با اشاره به وجود تعداد زیادی خانوار دریکی از روستاها(طبق نمداد) در منطقه کوهستانی گفت: این روستا جاده ندارد و تاکنون سه نفر به دلیل عقرب گزیدگی(مردم محلی از آن به‌عنوان عقرب سیاه یا الماس نام می‌برند) و عدم دسترسی به خدمات درمانی و بهداشتی جان خود را ازدست‌داده‌اند. وی که نبود مدرسه را یکی دیگر از مشکلات بیان می‌کند، می‌گوید: به دلیل اینکه بچه‌ها مجبور هستند برای ادامه تحصیل بعد از دوره ابتدایی به‌جای دیگر بروند، بسیاری از آن‌ها ترک تحصیل می‌کنند. بیان مشکلات و محرومیت‌ها دلیلی نیست که خدمات انجام‌شده در منطقه را بعد از انقلاب و در دولت‌های مختلف منکر شویم، اما این وضعیت درمانی اساسی و قطعی می‌خواهد، نه مسکن‌های مقطعی. «علیرضا رزم حسینی» استاندار کرمان بعدازاینکه باحوصله، سخنان و مشکلات مردم را شنید، بابت اینکه با تأخیر به این روستا آمده، از مردم عذرخواهی کرد و گفت: ریشه محرومیت‌ها طولانی است و مربوط به چند سال اخیر نیست. وی با تأکید بر انجام کاری برای اشتغال و اقتصاد پایدار در منطقه افزود: باید ببینیم چه‌کاری می‌توانیم برای کسب درآمد مردم و اقتصاد منطقه انجام دهیم و قول 100 رصد نمی‌دهم اما تلاشمان را برای رفع مشکلات خواهیم کرد. رزم حسینی تصریح کرد: باید طی یک ماه آینده وضعیت این منطقه تعیین تکلیف شود و درصورتی‌که راهی برای اقتصاد پایدار و حل مشکلات وجود نداشته باشد، طرح تجمیع روستاها را بررسی خواهیم کرد. تجمیع روستاها نیز اقدام مثبتی خواهد بود، زیرا زمانی که برای آسفالت کردن 75 کیلومتر مسیر خاکی، هزینه میلیاردی صورت بگیرد، اما وضعیت زندگی و معیشت مردم تغییری نکند، فایده‌ای نخواهد داشت. مطمئناً رفع این حجم مشکلات و محرومیت‌ها از عهده یک استاندار آن هم با مشکلات اعتباری و بودجه‌ای برنمی‌آید و اگر واقعاً می‌خواهیم کار اساسی انجام دهیم، باید همه و به‌ویژه مسئولان کشوری برای رفع محرومیت‌های جنوب استان کرمان همکاری و تلاش کنند.