قهرمان ریو
7 سال خانه نشین بود

پیام ما- قهرمانی تیم ملی والیبال نشسته ایران در مسابقات پارالمپیک ریو شاید اتفاق جدید و تازه ای نبود اما این تیم امسال بلندقدترین مرد ایرانی را در کنار خودش می دید. چهره ای که به شاخص ترین ورزشکار کاروان ایران و حتی تمامی کشورهای حاضر در برزیل بدیل شد.
مرتضی مهرزاد متولد ۶ شهریور ۱۳۶۶ شهرستان رودسر گیلان و ساکن چالوس در ایران است. شهرت او به خاطر قد بلندش است. وی با قد 2 متر و 46 سانتی‌متر که در سپتامبر ۲۰۱۱ توسط اعضای وبگاهِ TheTallestMan.com اندازه‌گیری شد، به‌عنوان بلندترین مرد ایران و سومین مرد جهان شناخته می‌شود.
رشد غیرطبیعی قدش زمانی آغاز شد که او ۱۶ سال سن و ۱۹۰ سانتی‌ متر قد داشت و پای راست مرتضی در حدود ۱۵ سانتی‌متر از پای چپش کوتاه‌تر است. اندازه کف دست او در حدود ۲۷ سانتی‌متر است.
صفورا علی‌نژاد مادر مرتضی در مورد چگونگی قد کشیدن ناگهانی فرزندش می گوید: مرتضی تا کلاس دوم راهنمایی را با معدل بالا به تحصیل مشغول بود اما به‌دلیل اینکه نسبت به هم سن و سال‌های خود هیکل درشت تری داشت باعث تمسخرهمکلاسی‌هایش شد و روحیه او را ضعیف کردند و در نتیجه با وجود اصرار ما مرتضی از ادامه تحصیل بازماند و ترجیح داد که به کارگری برای دیگران و کار در مغازه‌ها بپرداد تا دستگیر من و پدرش در زندگی باشد.
مادر مرتضی ادامه داد: آغاز بیماری مرتضی شروع گرفتاری ما بود چرا دردهای مفصلی بر او چیره شد و با وجود مصرف داروها و آمپول‌های مسکن افاقه‌ای در حال جسمی وی ایجاد نشد تا حدی که در معاینه‌‌های اولیه پزشک تشخیص داد که مشکل از لگن مرتضی است که به زانویش سرایت کرده و پای راست او چهار سانتی‌متر کوتاه‌‌تر از پای چپ او است.
این مادر رنجور می‌گوید: به‌ تشخیص پزشک باید در مدت پنج‌روز پای مرتضی عمل می‌شد وگرنه کار از کار می‌گذشت اما هزینه انجام عمل برای من بسیار سخت بود و به‌ هر دری زدم گویا درها بسته می‌شد اما لطف خداوند به‌شکل معجزه‌آسایی شامل حال مرتضی شد و یکی از بندگان خوب خدا وقتی دید ناامید هستیم به من گفت اگر چند روزی به‌ من مهلت بدهید من این مبلغ را تهیه می‌کنم و چون این‌کار حدود یک‌ماه طول کشید در نتیجه مشکل پای پسرم حادتر شد.
علی نژاد ادامه داد: خواهرزاده‌ام که در این چند سال زحمت فراوانی برای ما متحمل شد از چالوس به رودسر آمد و اصرار کرد که باید مرتضی را به بیمارستان شهید بهشتی بابل ببریم و هر چه زودتر پایش را عمل کنند و این‌گونه بود که مرتضی در مدت سه‌ ماه بستری شدن در این بیمارستان در سه مرحله تحت عمل جراحی قرار گرفت اما انگار سرنوشت قصد مدارا کردن با من و فرزندانم را که در اوج سختی به‌سر می‌بردیم نداشت، چرا که پس از جراحی‌های متفاوت وقتی فرزندم در بیمارستان بستری بود پزشکان در طول معاینات تشخیص دادند که مرتضی نباید عمل می‌شد بلکه باید کاری می‌کردند تا جلوی رشد غیرطبیعی او گرفته شود که با شنیدن این‌ خبر دنیا بر سر من و برادر و خواهرش آوار شد.
مادر مرتضی مهرزاد با اشاره به اینکه به‌ اصرار خواهر‌زاده‌اش بار سفر از زندگی در گیلان بسته و به‌چالوس آمدند و در یکی از محلات این شهرستان منزلی را برای‌شان اجاره کرد، گفت: با آمدن به‌ چالوس در مجموع مرتضی نیز روح امید خود را از دست داده و پس از ناامیدی از تحمل سختی‌ها و هزینه‌های کشیده شده گوشه‌نشین شد و ۷ سال در کنج خانه نشست.
در این مدت قد مرتضی از یک‌ متر و ۹۰ سانتیمتر به‌ ۲ متر و ۴۴ سانتی‌متر رسید و همه این مسائل عرصه زندگی را بر من و فرزندانم تنگ‌تر می‌کرد اما خداوند با وجود ابتلائات زیاد همچنان نظر لطفش را از ما دریغ نکرد و یکی از همسایه‌ها را مأمور راهنمایی ما کرد، به این شکل که با اصرار خانم همسایه مشکل مرتضی باید رسانه‌ای شود و مرا مجاب کرد که هر طور شده این موضوع را در نشریات محلی و صدا و سیما مطرح کنم تا شاید فرجی حاصل شود و این‌چنین شد که برای نخستین‌بار آقای ساسان شیخی خبرنگار صدا و سیمای تبرستان و احمد فقیه مدیر‌مسؤول یکی از نشریات محلی با طرح مشکل خبرساز مرتضی در رسانه‌ها بوق و کرنایی به‌پا کرد و این خبر به‌گوش رسانه‌های ملی و حتی برنامه ماه عسل نیز رسید و پس از آن روز به روز زندگی مهرزاد عوض شد.
داستان زندگی مرتضی مهرزاد از حدود سال ۹۱ پیش وارد مرحله جدیدی شد فدراسیون جانبازان و معلولین فراخوانی می دهد برای شناسایی استعدادهای جدید تیم ملی والیبال نشسته، مرتضی در این فراخوان شرکت می کند و از سوی رضایی سرمربی تیم ملی و همکارانش دیده می شود.
مرتضی مهرزاد در سال ۱۳۹۴ به تیم والیبال نشسته ثامن‌الحجج سبزوار در لیگ برتر والیبال نشسته پیوست. او عضو تیم ملی والیبال نشسته ایران است و همراه این تیم در مسابقات پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ موفق به کسب مدال طلای این رشته شد.
خودش درباره حضورش در پارالمپیک 2016 ریو اظهار داشت: بازی‌های ریو اولین تجربه من در پارالمپیک و دومین مسابقه‌ای بود که خارج از کشور شرکت می‌کردم و با اینکه تجربه‌ام کم بود، اما به لطف خدا و کمک مربیان توانستم حضور خوبی داشته باشم.
وی افزود: سخت‌ترین بازی این مسابقات فینال با بوسنی بود، چرا که دیگر فرصتی وجود نداشت و بچه‌های تیم آمده بودند که انتقام شکست فینال لندن را در ریو بگیرند. خوشحالم که توانستم همراه با بچه‌های دیگر به برد تیم کمک کنم و از اینکه وظیفه‌ام را انجام دادم، احساس رضایت دارم.
بلند قامت‌ترین ورزشکار حاضر در پارالمپیک خاطرنشان کرد: هنگامی که بازی فینال تمام شد و بردیم، خیلی خوشحالم بودم. همه ما در این یک سال منتظر این لحظه بودیم و احساسی که از برد و قهرمانی داشتیم، قابل توصیف نیست. این احساس اینقدر قوی بود که در آن لحظه به هیچ چیز فکر نمی‌کردم و تمام حواسم معطوف به این برد بود.
مهرزاد گفت: حدود هفت سال است که والیبال نشسته کار می‌کنم. البته سال‌های اول خیلی جدی نبود و تنها برای سرگرمی بازی می‌کردم، اما در چند سال اخیر به صورت متمرکز و هدفمند در این رشته فعالیت می‌کنم. هنگام پخش فینال بازی‌های پارالمپیک لندن هرگز تصور نمی‌کردم روزی خودم هم در همین میدان حضور داشته باشم و برای قهرمانی بجنگم.
وی افزود: توجه و استقبال مردم و ورزشکاران دیگر در برزیل خیلی عجیب و دیدنی بود. به نظرم آنقدری که در برزیل من را می شناختند، در شهرم هنوز من را نمی‌شناسند. در این مدت توانستم چند کلمه به زبان پرتغالی یاد بگیرم و با همین کلمات مختصر با افرادی که به سراغم می‌آمدند، ارتباط برقرار می‌کردم. فکر می‌کنم این اتفاق و شناخت مردم نسبت به من از افتتاحیه و توجهی که در این مراسم به حضور من شد، کلید خورد.
ملی‌پوش تیم والیبال نشسته کشورمان تصریح کرد: بعد از برنامه ماه عسل، آقای گلچین از شهر خودمان چالوس، به سراغم آمد و برای شروع فعالیت در والیبال نشسته من را تشویق کرد، در ادامه مسیر از همراهی دوستانی چون آقای ذوالفقاری، خانم قویدل، مربیان و هم تیمی‌های خوبم در تیم ملی ب، مربیان عزیزم در تیم ملی الف، آقایان رضایی، معمری، تاروردی، مسئولین فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک، هیئت جانبازان و معلولین چالوس بهره‌مند بودم و از تمامی این عزیزان و سایر افرادی که در کنارم بودند و برای موفقیت من تلاش کردند تشکر می‌کنم. از خانواده عزیزم نیز سپاسگزارم و خوشحالم که توانستم با کسب عنوان قهرمانی دل آنها را شاد کنم.
مهرزاد افزود: والیبال نشسته معجزه ی زندگی من بود و خوشحالم که توانستم در این رشته توانمندی خودم را نشان دهم. به غیر از ورزش به مطالعه هم علاقه دارم. قبلا هر ماه حدود 13 عنوان مختلف مجله می خریدم و در کنار آن کتابخوانی هم از علائقم بود. در حال حاضر بیشتر کتاب های تاریخی، رمان، روان شناسی و چند کتاب با موضوع دفاع مقدس از جمله «دا» را خوانده ام و مطالعه به من حس خوبی می دهد. کتاب‌هایم تمام شده و در اولین فرصت که به تهران بیایم حتما کتاب‌های بیشتری خواهم خرید.
دارنده مدال طلای بازی‌های پارالمپیک ریو در پایان گفت: اگر شرایط فراهم باشد، دوست دارم در بازی‌های لیگ نیز شرکت کنم و امیدوارم بتوانم در آینده و مسابقات برون مرزی پیش‌رو یکبار دیگر با تیم ملی والیبال نشسته برای کشورمان افتخار آفرینی کنم.
مهرزاد بلند قامت‌ترین ورزشکار کاروان ایران و بازی‌های پارالمپیک ریو بود و با فیزیک خاص خود چهره‌ای شاخص در میان سایر ورزشکاران بود.