مسئولیت‌پذیری کرمان را آبادتر می‌کند

سرشت آدمی به‌گونه‌ای است که بعضی از صفات را با خود «یدک» مـــــی‌کـشـد، خصوصیاتی که شاید وجود آن‌ها او را از دیگر موجودات متفاوت‌تر کرده است. گاهی هم یک صفت به شکلی خاص در انسان وجود داشته و او را از دیگر جانوران جدا می‌کند.
نیاز به برقراری ارتباط و حضور در اجتماع یکی از خصوصیات ویژه انسانی است که لازمه آن رفتارهای خاصی است که باعث استحکام این روابط و حضور مثبت‌تر در اجتماع می‌شود. در هر جامعه‌ای و به‌طور خاص‌تر در هر گروه اجتماعی وجود صفت «مسئولیت‌پذیری» باعث استحکام آن جامعه و گروه می‌شود و امکان حرکت در مسیر پیشرفت برای فرد و اجتماع فراهم می‌کند.
مسئولیت‌پذیری صفتی اکتسابی
مسئولیت‌پذیری فرد را قادر می‌سازد که اهداف گروه و جامعه را برای خود مهم تلقی کند و خارج از علایق فردی و نیازهای شخصی به اهداف ونگرانی های دیگر اعضا جامعه توجه کرده و برای رفع آن‌ها تلاش کند و به ‌نوعی مسئولیت‌پذیری می‌تواند باعث زنده نگه‌داشتن روح همکاری در اجتماع باشد.
افراد مسئولیت‌پذیر به روابط بین فردی اهمیت زیادی داده و از استعدادها و امکانات فردی در را رسیدن به اهداف جمعی استفاده می‌کنند که نیاز هر جامعه مترقی و موفقی است.
این مسئولیت‌پذیری مانند هر صفت دیگری در محیط مناسب شکل‌گرفته و پرورش می‌یابد. «عــلی کــاربــخش» روانشناس درباره تأثیر محیط بر میزان مسئولیت‌پذیری به «پیام ما» گفت:«مسئولیت‌پذیری یک صفت اکتسابی است، که کودک در خانواده می‌تواند آن را به‌طور صحیح به دست آورده و در آینده در اجتماع از آن استفاده کند.خانواده و به‌خصوص والدین در به وجود آمدن حس مسئولیت‌پذیری کودک بسیار مؤثر هستند. در ابتدا مسئولیت‌پذیری را کودکان به‌وسیله‌ی الگوهایی موجود در خانواده درک می‌کنند، پدر یا مادری که نتیجه‌ی اعمال خود را می‌پذیرد و در صورت بروز رفتار اشتباه و یا گرفتن تصمیم نادرست از بیان اشتباه خویش و پذیرفتن عواقب آن هراس ندارند و تلاش برای جبران اشتباه خود را به‌وضوح نشان می‌دهد، این حس را در کودکان خویش متولد کرده و زمینه‌ مسئولیت‌پذیر بودن را به وجود می‌آورند.البته والدین باید متوجه میزان صحیح انتظار خود از کودکان باشند زیرا انتظارات بالا، می‌تواند موجب سرخوردگی کودک گردد. نحو برخورد والدین هم با کودکی که در انجام مسئولیتی شکست‌خورده است، در ماندگاری این حس بسیار مؤثر است.برخوردهای قهری و تحقیرکننده کودکان را از پذیرش مسئولیت فراری می‌دهد، زیرا کودک احتمال می‌دهد که نتواند کار محول شده را به‌خوبی انجام داده و این حس به‌مرورزمان باعث از بین رفتن اعتمادبه‌نفس شده و تمام زندگی کودک را تا بزرگ‌سالی تحت تأثیر قرار می‌دهد و به‌جای کودکان مسئولیت‌پذیر، کودکانی مسئولیت گریز رشد کرده و جامعه را شکل می‌دهند.باید از همان کودکی با تناسب به شرایط کودک وسن او مسئولیت‌های واضح و روشنی برای کودک تعریف شود و به او استقلال فردی داده شود، باید کودک را در مسیر مسئولیت‌پذیر بودن یاری برسانیم، زیرا بیشترین نفع را از مسئولیت‌پذیر بودن، خود شخص می‌برد و چون مسئولیت‌پذیری اکتسابی است می‌توان با آموزش به دست آید. تشویق کودکان بعد از تلاش برای انجام وظایف، نه‌فقط در صورت موفقیت یکی از راهکارهایی است که کودک را آن‌قدر با اراده رشد می‌دهد که مسئولیت همه وظایف خود را بدون ترس بپذیرد.»
مسئولیت‌پذیری و اعتمادبه‌نفس
مسئولیت‌پذیری در اجتماع و گروه‌ها باعث پیشرفت گروه شده و رسیدن به هدف‌های تعریف‌شده را امکان ‌پذیرتر می‌کند. افراد مسئولیت ‌پذیر از اعتمادبه‌نفس بالایی برخوردار هستند و چون به توانایی‌های خود ایمان‌دارند اشتباهات خویش را پذیرفته و در پی جبران آن‌ها خواهند بود.هدفمند بودن افراد مسئولیت‌پذیر باعث می‌شود که آن‌ها از تکرار وظایف خویش خسته نشده و برای رسیدن به مقصد از هیچ تلاش فروگذار نشوند و اهداف جمعی و فردی آن‌ها متناسب باهم است.
«رضا» کارمند با سابقه‌ای است که درباره مسئولیت‌پذیری در جامعه گفت:«مسئولیت‌پذیری در کار اداره‌ای یعنی مسئولیت امضایت را بپذیری، در قبال پستی که داری، خود را موظف به انجام وظایف کنی و همه مجموعه را یک پیکر بدانی که هدفی واحد دارند.»او معتقد است که هر سازمان و اداره‌ای که مدیر مسئولیت‌پذیری داشته باشد بازدهی بهتری خواهد داشت.زیرا همه کارمندان و کارکنان سعی می‌کنند خود را با مدیر تطابق دهند و ادامه داد:«جامعه هم دقیقاً مثل یک اداره است اگر هر کس اشتباه خود را بپذیرد و تلاش کند که یا جبران و یا جلوی تکرارش را بگیرد، اجتماعی سالم‌تر را به وجود می‌آورد.»
برای داشتن جامعه‌ای موفق نیاز به مسئولیت‌پذیری تک‌تک افراد جامعه احساس می‌شود اما این مسئولیت‌پذیری در بین مسئولین، مدیران نمود پررنگ‌تری به خود می‌گیرد آن‌ را خاص می‌کند.
مدیران مسئولیت‌پذیر پاسخگو هستند
«علی ‌رضایی» کارشناس علوم اجتماعی درباره مدیران مسئولیت‌پذیر به «پیام ما» گفت:«مدیران مسئولیت‌پذیر به دلیل پاسخگو بودن مورد اعتماد جامعه قرار می‌گیرند و همین باعث افزایش اعتبار آن‌ها می‌شود. به‌طور مثال این‌که مدیر یا مسئول همیشه دنبال پیدا کردن مقصر نیست و با پذیرفتن ایراد خود دغدغه جبران دارد، حس خوبی را به وجود می‌آورد. البته به نظر من، این جستجوی دائمی برای پیدا کردن مقصر تبدیل به یک معضل فرهنگی شده است که در همه‌ی اقشار جامعه دیده می‌شود.»
رضایی ادامه داد: «وقتی مدیران مسئولیت‌پذیر باشند، امنیت در جامعه هم بیشتر می‌شود و افراد جامعه احساس می‌کنند که اهداف مدیر و مسئول از اهداف شخصی آن‌ها دور نیست و این موضوع حتی میزان مشارکت‌های اجتماعی را در هر زمینه‌ای افزایش می‌دهد.»
تاکنون با خود اندیشیده‌ایم که هرکدام به چه میزان مسئولیت کارها و اشتباه‌های خویش را پذیرفته‌ایم و یا چند مورد از آن‌ها را بر گردن دیگری انداخته‌ایم؟
کرمان با توجه به منابع و امکاناتی که دارد مسئولیت همه مدیران و ساکنینش را چند برابر می‌کند، تا از ظرفیت‌های آن بهترین استفاده را ببرند. در شهری که در آن فرصت برای پیشرفت بسیار است، چقدر اهداف جمعی برایمان مهم بوده‌اند تا به‌صورت یک کلیت باعث عمران و آبادی شهرمان شوند؟