نوشیروان کیهانی زاده

گزارش گزنفون از جنگ دو برادر بر سر پادشاهی
نبرد کوروش جوان با برادرش اردشیر دوم درناحیه در کنار فرات (جنوب غربی بغداد امروز و شمال شهر بابل وقت) بر سر پادشاهی بر امپراتوری پهناور ایران که شهریور (سپتامبر) 401 پیش از میلاد روی داد معروفیت زیاد دارد و در بسیاری از کتاب های درسی ـ در سراسر جهان آمده است زیراکه گزنفون تاریخ نگار وقت و از افسران این جنگ، آن را در کتاب خود «بازگشت ده هزار نفری» و بویژه در فصل (عبور از ارتفاعات) شرح داده و مشکلات را دقیقا نوشته است. کوروش جوان پسر داریوش دوم و بانو «پَریسا»، فرماندار قلمرو یونانی زبان های امپراتوری ایران (ایونی، آناتولیای غربی و بخشی از سوریه) پس از مرگ پدر خودرا شایسته تر از برادرش ـ اردشیر دوم برای جانشینی او و پادشاهی ایران می پنداشت. به زعم او، برادرش اردشیر فردی ضعیف النفس، بی تدبیر و ترسو بود. کوروش جوان در ژوئن 401 پیش از میلاد (خردادماه) تصمیم به برکنارکردن برادر و پادشاه شدن گرفت، دوازده هزار و نهصد مِرسنِر یونانی (ده هزار و 400 پیاده سنگین اسلحه و دو هزار و پانصد پیاده سبک) برگزید و با این مرسنرها و نیروهای پارسی اش عازم پایتخت شد. بسیاری از نظامیان پارسی او پس از رسیدن به کوههای Taurus از برادرکُشی منصرف شدند و بازگشتند و برای کوروش هزار پارسی، 600 نگهبان شخصی و مرسنرهای یونانی باقی ماندند. اردشیر یک نیروی 40 هزاری نفری به مقابله با برادر فرستاد و دو نیرو در کنار فرات (عراق غربی امروز) به هم رسیدند و در همان نخستین برخورد، کوروش کشته شد و افسران یونانی زبان تصمیم به مذاکره به منظور پایان جنگ و موافقت با بازگشت گرفتند ولی درجریان رفتن به محل مذاکره به دام افتادند و کشته شدند و چند افسر باقی مانده ازجمله گزنفون ده هزار باقی مانده مرسنرها (جنگجویان مزدور) را با زحمت زیاد و برخورد با مشکلات متعدد از راههای کوهستانی (کردستان عراق امروز) به ساحل دریای سیاه رساندند و از آنجا با قایق به وطن بازگشتند. اردشیر دوم تا سال 358 پیش از میلاد حکومت کرد.

مبدا تقویم یزدگردی
تقویم نگاران ایرانی روز 16 ژوئن سال 632 میلادی را مبدا تقویم یزدگردی قراردادند. این سال، آغاز پایان امپراتوری ایرانیان به عنوان یکی از دو ابر قدرت وقت جهان بود. فراموش نکنیم که ایرانیان بعدا (درقرون وسطا، عصر ظلمت در اروپا) از طریق اندیشه، دانش و ادبیات ایرانزمین را ابر قدرت جهان کردند.

ادامه مخالفت جدی با رئیس الوزرایی قوام السلطنه
ساعد پسر سپهسالار تنکابنی که از بیست و پنجم خرداد 1300 هجری خورشیدی در تنکابن دست به قیام مسلحانه زده و سرگرم جمع آوری نیرو برای حمله به تهران بود 26 خرداد در اجتماعی از تنکابنی ها، قوام السلطنه (نخست وزیر منصوب احمدشاه) را عامل حارجی (دولت لندن) اعلام کرد و گفت که باید ازمیان برداشته شود. وی افزوده بود که قصد تجزیه کشوررا ندارد تنها با نخست وزیری قوام السلطنه مخالف است زیرا که این انتصاب را به زیان ایران می داند و قیام مسلحانه او تنها با هدف جلب توجه شاه است که حاضر به شنیدن حرف حساب نیست. دو هفته پس از تعیین قوام السلطنه به جای سید ضیاء طباطبایی به عنوان رئیس الوزراء در خرداد 1300، دامنه مخالفت با این انتصاب به مازندران و گیلان هم کشانده شده بود. در خراسان کلنل محمد تقی خان پسیان دست به مخالفت با قوام السلطنه زده بود و انگلستان را عامل همه مشکلات و بدبختی های ایران خوانده و گفته بود که انتصاب قوام السلطنه هم به اراده آن دولت استعمارگر انجام شده است و در برابر سلطه انگلستان باید ایستادگی (مسلحانه) شود.

برکناری بنی صدر
از ریاست جمهوری
در پی عزل ابوالحسن بنی صدر از قائمقامی فرماندهی کل قوا در بیستم خرداد 1360 و تظاهرات خیابانی مخالفان او در 25 خرداد، 26 خرداد این سال، دو فوریت طرح نمایندگان برای «بررسی کفایت او به عنوان رئیس جمهور» در مجلس به تصویب رسید و از روز بعد بررسی طرح آغاز شد و نیز بحث از تشکیل شورای موقت ریاست جمهوری ـ در صورت برکناری بنی صدر و انتخاب زودرس رئیس جمهور بعدی. بررسی طرح و بحث نمایندگان درباره آن تا عصر سی و یکم خرداد ادامه یافت و در رای گیری ساعت 5 و 15 دقیقه بعد از ظهر این روز، 177 نماینده به عدم کفایت بنی صدر رای دادند و دقایقی بعد، هاشمی رفسنجانی رئیس وقت مجلس در اجتماع گروهی از مردم که مقابل مجلس اجتماع کرده و خواهان برکناری بنی صدر بودند حضور یافت و تصویب طرح را به اطلاع آنان رسانید و گفت که مصوبه مجلس را تا ساعتی دیگر نزد امام خواهد بُرد و طبق قانون اساسی، وی تصمیم گیرنده نهایی است.