روزگاری که گذشت
۲۱ فروردین ۱۳۹۵، ۲۳:۲۸
روزگاری که گذشت
عبدالحسین صنعتی زاده
بخش بیست و دوم
حاجی دایی با انبر کنار منتقل آتش کوچکی برداشته روی سر چپق می گذارد و پک می زد. زن ها هم که هر کدام به نوعی خود را مشاطه کرده بودند چایی می خوردند. پس از یک ربع ساعت باز حاجی دایی استکان دیگری می خورد و کم کم رنگ و رویش تغییر می کرد و با هر دو دست های خود جلوی دهان و سبیل ها از عقب سرش به جلو پیشانی تا بالای ابروانش آورده و در حالی که با پای برهنه چهار زانو نشسته با انگشت های خود به کف پاها می زد و استکانی ماءالحیات می خورد و شروع به زمزمه می کرد و شعری از حافظ یا سعدی می خواند و باز چپقی چاق می کرد و می کشید. اگر دوست و آشنایی وارد می شد، او را نشانده و قبل از همه کار یک استکان ماء الحیات به او می خورانید و باز شعر یا غزلی دو دانک می خواند وگاهی غش غش می خندید. اواخر مجلس یا کارش به گریه و زار زار گریستن می انجامید و یا از جای برخاسته با دو استکان و نعلبکی به جای زنگ هایی که رقاص ها به دست می کنند و می رقصند، به دست گرفته و آنها را به هم می زد و می رقصید و تصنیف می خواند. قبای بلند و ریش و شال کمر نیم بند هر کدام برای خود حالتی داشت مضحک. اینجا بود که گاهی اقوام یا دوستان را به شام و مهمانی دعوت می کرد در صورتی که مبلغی خرج کرده و چند قسم آش و خورشت ترتیب و مهیا کرده بود. در حالی که گرم مهمان نوازی بود یک دفعه تغییر وضع داده اول ایرادی از مهمان می گرفت و بعد با فحاشی و حرف های تند مهمان را به قسمی آزرده می کرد که او هم در مقابل دفاع از خودش جواب های سخت و شدید می داد و کار به هیاهو و جنجال می کشید. چیزی که خیلی رنج دهنده و موجب ناراحتی می شد اول روز که همه به طرف یک مستراح گذرشان افتاد بود و به قدری بوی مستراح تند و ناراحت کننده بود که بینی به سوختن می آمد و این گرفتاری و صدمه از زمانی که سه دانگ خانه به فروش رفته بود ادامه داشت. با تمام این مطلب به عشق اینکه کار مهمی انجام می دهد، این ناملایمات را تحمل می کرد و بر روی خود نمی آورد.
متأسفانه پول و قیمت سه دانگ خانه کافی برای صاف کردن زمین مدرسه نبود و هر کس را هم که به خواهش و تمنا دعوت می کرد و می آمدند زمین مدرسه را از نزدیک می دیدند. آنچه با آن ها صحبت می داشت ذره ای حرف هایش در دل آن ها اثر نداشت. بعضی حرف هایش را تصدیق می کردند؛ اما از کمک مضایقه داشتند. شب ها چون به خانه می آمد خسته و مانده بود صحبت از بدبختی مردم می کرد و گاهی اشک از صورتش فرو می ریخت. شبی خیال تازه ای به سرش زد و آن این بود که سه دانگ خانه باقی مانده را هم بفروشد و چون این حرف به مادرم زد، او پرسید پس خودمان در کجا منزل کنیم؟ گفت یک اتاقی در همان باغچه ای که درخارج شهر داریم ساخته و به آنجا می رویم. مادرم با تعجب گفت: چه طور و با چه جرأت به جایی که دیاری نیست برویم. آن هم در سر بیابانی بدون همسایه؟ در جوابش گفت ما که به آنجا رفتیم دیگران هم به هوای ما خواهند آمد. خوشبختانه ما اسباب و مال زیادی نداریم که از دزد بترسیم .
پیشنهاد سردبیر
مطالب مرتبط
تعطیلی دو روزه موزههای دفینه
سرپرست تیم مرمت آرامگاه کوروش به «پیام ما» خبر داد:
استحکامبخشی آرامگاه کوروش
افزایش هزینههای گردشگری در عربستان
رئیس هیئتمدیرۀ جامعۀ انجمنهای حرفهای راهنمایان گردشگری در گفتوگو با «پیام ما»:
راهنمایان گردشگری بیکار شدهاند
نامزدهای ریاست جمهوری چقدر به صنعت گردشگری توجه کردند؟
رفع «ایران هراسی»ماموریت دولت آینده
تهیۀ نقشۀ ۳۶۰ درجه از بافت قدیم شهر اصفهان
صدور ۶ مجوز گردشگری کشاورزی در استان البرز
معاون گردشگری کشور خبر داد
راهاندازی مرکز بینالمللی صنایعدستی در کارخانه ریسباف اصفهان
اعتراض اسپانیاییها به «گردشگری انبوه»
افزایش دما منجر به مرگومیر گردشگران در یونان شد
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- بیماری هاشیموتو چیست؟ علائم و راهکارهای درمان
- نورپردازی کابینت آشپزخانه چه تاثیری بر روحیه افراد دارد؟
- سفر به پوکت بهترین مقصد گرمسیری آسیا با تور تایلند آرزوی سفر
- بورس شمش گلدن ارت ( خانی )
- مقایسه گچبری پیش ساخته پلی یورتان و گچبری پیش ساخته پلی استایرن
- عطر بدون سردرد – 11 عطر مخصوص افراد میگرنی
- گیلکی کناری، پژوهشگر برتر متافیزیک ایرانی بر سکوهای بینالمللی
- چرا رزرو هتلهای 4 ستاره استانبول ارزشمند است؟
- کدام شاخص اقتصادی بیشترین تاثیر را روی پیشبینی قیمت انس طلا دارد؟
- محبوبترین تورهای ترکیه کدامند؟ بیشتر
بیشترین نظر کاربران
«آفاق آزادی در سپهر تاریخ» در غیاب زیباکلام
بیشترین بازنشر
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
آشکارشدن گورهای ماقبلتاریخ هنگام ساخت بزرگراه
3
«بمو» را تکهتکه کردند
4
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
5
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
دیدگاهتان را بنویسید