اجبار فعالیتهای داوطلبانه در نهالکاری
۸ آبان ۱۴۰۲، ۲۱:۰۴
کاشت نهال با رعایت کردن ملاحظات فنی و نیازهای پس از کاشت، چنان شایسته است که توسط هر شخصی صورت گیرد، امری قابلتقدیر و نیکو است. کاشت نهال با هدف گرامیداشت رخدادهای شیرین زندگی از جمله تولد فرزندان، اقدامی است که ریشه در باورهای ملی و مذهبی ما دارد.
گسستگی رابطهٔ انسان با طبیعت در دنیای مدرن و مشغلههای خاص این روزگار، بسیاری را از توجه به این امر بازداشته است. اما نیاز به مشارکت همگانی در کاشت نهال، مسئولان و فعالین حوزهٔ منابع طبیعی را بر آن داشته است که پیشنهاداتی برای ترویج این امر ارائه دهند. آخرین پیشنهاد و به گمان من، عجیبترین و خامترین آنها، اجباری شدن کاشت نهال برای دریافت شناسنامه است. تلاشهای ثبتشدهٔ مسئولان در فضای مجازی برای ترویج درختکاری به مناسبت تولد نوزادان، سابقهای بیش از به یکدهه دارد. جستجوها در فضای مجازی نشان میدهد اولین خبر مربوط به اسفند ۱۳۹۱ و شهردار زاهدان است که این ایده را مطرح کرده است. پس از او، در روز نخست بهمن ۱۳۹۲، مدیرکل محیط زیست استان فارس، پیشنهاد کاشت نهال به مناسبت تولد و ازدواج را ارائه داد.
در اسفند ۱۳۹۳ نیز مدیر باغبانی جهادکشاورزی استان چهارمحالوبختیاری پیشنهاد داد «باید فرهنگ کاشت درخت برای نوزادان مورد توجه قرار گیرد.» در سالیان بعد نیز هر بار شخصی دیگر چرخ را از نو اختراع و این ایده را بهسان کشفی جدید مطرح کرده است. در ۱۵ اسفند ۱۳۹۶، مدیرمسئول روزنامهٔ شرق پیشنهاد کاشت یک نهال بهازای هر تولد را مطرح کرد. اما شاید عملیاتیترین شکل این ایده، در اردیبهشت ۱۴۰۱ در شهرداری منطقه ۱۳ تهران رخ داد که در این روز نهالیهایی برای نوزادان متولدشده در اسفند و فروردین سپریشده کاشته شدند. نکتهٔ مشترک در این سیر تکراری پیشنهاد کاشت نهال برای تولد، داوطلبانه بودن آن و تلاش برای ترویج یک اقدام مشارکتی از سوی شهروندان است. اما اجباری کردن کاشت نهال برای دریافت شناسنامه، اقدامی است که از یکسو، سنتی نیکو را تبدیل به سوژهٔ طنز کرد و از سویی دیگر، به گمان برخی، اضافه شدن یک پیچ در ساختار اداری پرپیچوخم کشور است.
ارائهٔ این ایده از سوی شخصی عادی و علاقهمند به محیط زیست را میتوان به دلسوزی ربط داد و ایرادات فنی وارد بر آن را به عدم دانش شخص در یک حوزهٔ تخصصی نسبت داد. اما مدیرکل منابعطبیعی یکی از استانهای دارای سطح نیممیلیون هکتاری جنگل، با کدام استدلال چنین مسئلهای را مطرح کرده است؟ از ایرادات اداری و فنی مربوط به کاشت نهال که بگذریم، آیا مشارکت در حفظ و احیای طبیعت کشور که فعالیتی داوطلبانه است را میتوان اجباری کرد؟ آیا گروگان گرفتن شناسنامهٔ نوزاد برای کاشت نهال میتواند باعث جلب مشارکت مردم در حفاظت از طبیعت کشور شود؟ با فرض درست بودن این ایده، سازوکار تحقق آن کدام است؟ آیا قرار است نهالبانانی استخدام شوند یا بخشی از انرژی سازمان بیرمق منابعطبیعی کشور صرف رصد کاشت این نهالها شود؟ جلب مشارکت مردم برای حفظ و احیای طبیعت کشور نیازمند دانش و فنونی است که در هیچکدام از آنان، اجبار نقشی ندارد.
در حالت خوشبینانه میتوان تصور کرد که مدیری دلسوز بدون تسلط فنی کافی به موضوع بحث، بهدنبال راهی برای خدمت به کشور بوده است. اما لازم است مدیران بالاسری و دلسوزان طبیعت کشور راه درست ترویج و جلب مشارکت مردمی برای اموری اینچنین را گوشزد کنند و مسیر مشارکت واقعی را در پیش گیرند. مدیران سازمان جنگلهای سابق لازم است هر بار که ایدهای را برای نهالکاری مطرح میکنند، نگاهی به نتایج برنامههای بهظاهر مشارکتی گذشته سازمان خود بیندازند تا شاید راه رستگاری را از درون اشتباهات پرتکرار در این زمینه پیدا کنند.
برچسب ها:
مطالب مرتبط
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- روغن صنعتی مایعی جادویی برای افزایش عمر مفید ماشین آلات
- ۱۰ ماده غذایی که به شما در سفر به سوی کاهش وزن کمک میکنند
- چاپ ترافارد؛ هر آنچه که باید درباره این نوع چاپ دستی بدانید
- اقدامات لازم برای اسباب کشی و جابجایی منزل
- بسته بندی مواد پودری با دستگاه ساشه: شغل پردرآمد این روزها
- طبع روغن زیتون در طب سنتی چیست؟ معرفی 4 خواص روغن زیتون
- خرید ساک دستی تبلیغاتی چه مزایایی برای هر برند دارد؟
- تعریف درست هوش مصنوعی (AI) چیست؟
- 10 ایده شغل دوم با سرمایه اولیه کم برای کارمندان
- مقایسه تعرفه پنلهای پیامکی و تبلیغاتی بیشتر
بیشترین نظر کاربران
معمای ریاست محیط زیست در کابینه رئیسی
بیشترین بازنشر
ستاندن حیات از غزه
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
«بمو» را تکهتکه کردند
3
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
4
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
5
کبوتر نماد مناسبی برای صلح است؟
دیدگاهتان را بنویسید